Την καλύτερη ζωή δεν θα μας τη χαρίσουν οι εκμεταλλευτές. Θα την κατακτήσουμε με μαζικούς συλλογικούς αγώνες!
Κάθε μέρα που περνάει αποκαλύπτεται τι πραγματικά έχει να «προσφέρει» το σύστημα του κεφάλαιου και του ιμπεριαλισμού στην εργατική τάξη και τους λαούς: από τη σφαγή του Ουκρανικού και του Παλαιστινιακού λαού, μέχρι την καθημερινή εξάπλωση της φτώχειας και της εξαθλίωσης για τους λαούς όλου του πλανήτη. Μπορεί να πέρασαν 50 χρόνια από τη μεγαλειώδη πάλη και σύγκρουση του λαού μας με την αμερικανοκίνητη Χούντα αλλά η πάλη για ψωμί–παιδεία–ελευθερία–ανεξαρτησία παραμένει πιο επίκαιρη από ποτέ. Αυτό επιβεβαιώνεται καθημερινά και με τον πιο τραγικό τρόπο για το λαό. Αυτή την άθλια πραγματικότητα και ένα ακόμη πιο μαύρο μέλλον επιφυλάσσει για τις πλατιές λαϊκές και εργαζόμενες μάζες αυτό το σάπιο σύστημα. Όμως η φλόγα του Νοέμβρη εμπνέει, διδάσκει και δίνει έναυσμα όλα αυτά τα χρόνια για τους σημερινούς αγώνες λαού και νεολαίας.
Κάτω η αντεργατική πολιτική !
Στη χώρα μας η αντιλαϊκή πολιτική εξελίσσεται με ταχύτατους ρυθμούς. Ακρίβεια και ανατιμήσεις διαλύουν το λαϊκό εισόδημα την ώρα που το κεφάλαιο και η εργοδοσία προσπαθούν με κάθε τρόπο να μεταφέρουν και αυτοί με τη σειρά τους τα κόστη και τη χασούρα στις πλάτες των εργαζόμενων και των οικογενειών τους. Η κυβέρνηση απαντά με αντεργατική πολιτική και της τρομοκρατίας. Με περισσό θράσος δηλώνουν πως η απάντηση βρίσκεται στο να δουλεύουμε όλη μέρα, μέχρι τα βαθιά γεράματα. Θέλουν να τσακίσουν την κατάκτηση του 5ήμερου- 8ωρου και ομολογούν πως αυτό που οραματίζονται για τον κόσμο της δουλειάς είναι η επέκταση της εργασιακής ζούγκλας! Η δουλειά χωρίς δικαιώματα, η πλήρης διάλυση των εργασιακών σχέσεων και η άνευ όρων διάθεση των εργαζόμενων στις ορέξεις της εργοδοσίας. Μόνο που οι επιπτώσεις της βάρβαρης αυτής πολιτικής ήδη φαίνονται με τον πιο φρικτό τρόπο, μέσα από τις δεκάδες εργοδοτικές δολοφονίες που βαφτίζουν «ατυχήματα», που είναι η πιο ακραία έκφραση του πόσο αναλώσιμοι θεωρούνται οι εργαζόμενοι για το κεφάλαιο.
Στο νέο τοπίο εργασιακής βαρβαρότητας που θέλουν να επιβάλουν, δεν είναι τυχαίο ότι προσπαθούν να δέσουν χειροπόδαρα τους εργαζόμενους και τα όργανα πάλης τους. Το χτύπημα στη συνδικαλιστική οργάνωση, αλλά και ιδιαίτερα στο δικαίωμα στην απεργία, στόχο έχει να καθυποτάξει τους εργατικούς αγώνες που αναπόφευκτα γεννά και θα γεννήσει η πολιτική αυτή. Εκμεταλλεύονται τον αρνητικό ταξικό συσχετισμό που βαραίνει τις εργαζόμενες μάζες και την αποσυγκρότηση του εργατικού- λαϊκού κινήματος για να προχωρήσουν τις επιδιώξεις τους, ενώ ποντάρουν και στις δυνάμεις που κυριαρχούν σε αυτό, οι οποίες σπέρνουν την απογοήτευση, την υποταγή και το συμβιβασμό, παρά τα παχιά λόγια που κατά καιρούς ξεστομίζουν.
Χαρακτηριστική η στάση της ΓΣΕΕ που όχι μόνο δεν προκήρυξε απεργία ενάντια στο πρόσφατο αντεργατικό τερατούργημα Γεωργιάδη, αλλά θεώρησε ότι εμπεριέχει και θετικά στοιχεία! Θέλουν τους εργαζόμενους στο περιθώριο και υπονομεύουν κάθε αγωνιστική διάθεση, ενώ για τους εαυτούς τους επιφυλάσσουν το ρόλο του επίσημου συνομιλητή-συμβουλάτορα του κεφάλαιου και του κράτους.
Ήδη οι σχέσεις εργασίας στον κλάδο των μισθωτών τεχνικών, με τις απλήρωτες υπερωρίες, τα «μπλοκάκια» και τα dealines «για να βγει το project», έχουν δημιουργήσει υπόστρωμα για τις σχέσεις που θέλουν να επιβάλλουν. Οι εργαζόμενοι θέλουμε να ζούμε από τη δουλειά μας, τον μισθό μας, και όχι να εξοντωνόμαστε για ένα κομμάτι ψωμί. Έχουμε ανάγκη ελεύθερο χρόνο, ασφάλιση, περίθαλψη, να καλύπτουμε όλες τις βασικές μας ανάγκες. Και αυτές τις ανάγκες μπορούμε να τις διεκδικήσουμε μόνο μέσα από την οργανωμένη πάλη, μέσα από τη συλλογική οργάνωση, μέσα από την οργάνωση στα Σωματεία μας. Μέσα από την πάλη για Συλλογικές Συμβάσεις που θα προστατεύουν, θα κατοχυρώνουν, θα διευρύνουν τα δικαιώματα μας. Θα καταργήσουν τις συνθήκες σύγχρονης σκλαβιάς και θα ανοίξουν το δρόμο για να γίνουμε αφέντες του πλούτου που εμείς παράγουμε.
Θάνατος στον Ιμπεριαλισμό - Νίκη στον αγώνα του Παλαιστινιακού λαού!
Ο λαός της Παλαιστίνης ζει μια νέα μαζική σφαγή. Ταυτόχρονα υπερασπίζεται τη ζωή και την ύπαρξή του απέναντι στις δεκαετίες κατοχής απ’ το φασιστικό Ισραήλ, το ενεργούμενο των ΗΠΑ στη Μ. Ανατολή. Παλεύει για ελευθερία στον ίδιο του τον τόπο, ο οποίος λεηλατείται απ’ τις κατοχικές δυνάμεις, που διαρκώς εκτοπίζουν με τη βία τους Παλαιστίνιους, μέσω των εποικισμών. Ο αγώνας του παλαιστινιακού λαού για μια ελεύθερη πατρίδα από τη θάλασσα ως το ποτάμι είναι δίκαιος και πρέπει να γίνει αποδέκτης της στήριξης και της μαζικής αλληλεγγύης των λαών όλου του κόσμου. Είναι η μόνη άμυνα που έχει απέναντι στους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς που οδηγούν στον αφανισμό του. . Με τις κατοχικές ισραηλινές δυνάμεις να ελέγχουν απόλυτα το νερό, την τροφή, τα φάρμακα, τα καύσιμα, το ρεύμα, οτιδήποτε έχει ανάγκη ο λαός και απ’ τα οποία είναι σήμερα πλήρως αποκλεισμένος. Όση λάσπη κι αν ρίξουν τα παπαγαλάκια των ΜΜΕ στην Παλαιστινιακή αντίσταση δεν μπορούν να θάψουν το δίκιο ενός λαού που αγωνίζεται ενάντια σε θεούς και δαίμονες. Αυτό αποδεικνύει το μεγάλο κύμα αλληλεγγύης που υπάρχει στη χώρα μας όπως και οι μεγάλες διαδηλώσεις σε όλο τον κόσμο που φωνάζουν για ελεύθερη Παλαιστίνη.
Ταυτόχρονα, ο λαός μας εμπλέκεται ακόμα περισσότερο στα επικίνδυνα σχέδια των Ιμπεριαλιστών. Η αστική τάξη και όλες της οι κυβερνήσεις έχουν δώσει γη και υδορ στους ΝΑΤΟϊκούς φονιάδες και τρέχουν πρόθυμοι να εμπλακούν σε κάθε μέτωπο που προστάζουν τα ξένα αφεντικά, θεωρώντας πως θα τους ανατεθεί αναβαθμισμένος ρόλος στην περιοχή. Με τον πόλεμο στην Ουκρανία να μαίνεται ακόμα και τις βάσεις της Αλεξανδρούπολης και της Σούδας να έχουν ενεργό εμπλοκή, συζητιούνται νέες βάσεις στο Αιγαίο και παραχωρείται στους Αμερικάνους βάση στην Ελευσίνα. Δε διστάζουν να συμμετάσχουν στο μακέλεμα του Παλαιστινιακού λαού και το ξέπλυμα του φασιστικού σιωνιστικού Ισραήλ, στέλνοντας τη φρεγάτα Ψαρά ανοιχτά της Παλαιστίνης και απέχοντας από την ψηφοφορία για εκεχειρία στον ΟΗΕ, δηλώνοντας την πλήρη υποταγή τους στα δολοφονικά ΝΑΤΟϊκά σχέδια.
Ποια κατεύθυνση χρειάζεται να ενισχυθεί στο Σωματείο μας
Το Σωματείο Μισθωτών Τεχνικών Μακεδονίας συσπειρώνει ένα αξιόλογο δυναμικό συναδέλφων που παλεύουν στην πράξη για καλύτερους όρους δουλειάς, συμμετέχουν στη ζωή του Σωματείου και στις απεργιακές κινητοποιήσεις. Οι συνάδελφοι αυτοί αποτελούν μια μαγιά που μπορεί να δώσει μάχες το επόμενο διάστημα. Απέχει, όμως πολύ, οργανωτικά και πολιτικά, το Σωματείο από να διαμορφώσει συσχετισμούς τέτοιους που να επιβάλλει Συλλογική Σύμβαση για τους πολλούς κλάδους που εκπροσωπεί. Η μεγάλη μάζα των συναδέλφων παραμένει μακριά, μη οργανωμένη στο Σωματείο. Η κατάσταση αυτή δεν μπορεί να αλλάξει από τη μία στην άλλη, ούτε με κινητοποίησεις της «μίας ριξιάς», ούτε όμως και προσπερνώντας την πραγματικότητα που αντιμετωπίζουμε. Χρειάζεται δουλειά βάθους από κάθε συνάδελφο στους χώρους δουλειάς, συγκρότηση επιτροπών και πρωτοβουλιών αγώνα, στήσιμο επιχειρησιακών σωματείων, ανάδειξη επί μέρους συνδικαλιστικών ζητημάτων.
Κυρίαρχα όμως ο καθοριστικός παράγοντας αποτελεί ο πολιτικός προσανατολισμός του Σωματείου, που όντας λαθεμένος, στενεύει τον ορίζοντα της πάλης του. Προσανατολισμός που ενώ βρίσκεται απογειωμένος και εκτός των σημερινών ορίων και δυνατοτήτων του συνδικαλιστικού κινήματος (π.χ. 7ωρο), στην πράξη προσγειώνεται σε ένα σχεδιασμό πίσω από τις ανάγκες του εργατικού κινήματος. Σχεδιασμός που συχνά εξαντλείται μόνο σε μια ή δύο 24ωρες απεργίες όταν υπάρχουν κεντρικά γεγονότα. Χαρακτηριστικό παράδειγμα οι κινητοποίησεις των Τεμπών, που σταμάτησαν πρόωρα (τη στιγμή που είχαν μαζικοποιηθεί σημαντικά) με ευθύνη των δυνάμεων των ΠΑΜΕ-ΕΣΑΚ, με τη συνέλευση να καλείται «κατόπιν εορτής».
Στο Σωματέιο κυριαρχεί η ανάθεση και η αποκλειστικά «από τα πάνω» λειτουργία με ευθύνη του ΔΣ και της πλειοψηφίας: η δράση του δεν πηγαίνει ούτε ένα μικρό βήμα παραπέρα από τις αποφάσεις των κεντρικών συσκέψεων των φορέων. Η βάση του σωματείο δεν εμπλέκεται ούτε στο ελάχιστο στο σχεδιασμό και την υλοποίηση των αποφάσεων πέρα από τη διαδικασία της ψηφοφορίας. Χαρακτηριστική η περίπτωση της «επιτροπής για το γυναικείο ζήτημα», που ενώ ψηφίστηκε στη συνέχεια «ξεχάστηκε» χωρίς να δοθεί εξήγηση. Αυτή η πρακτική στο απόγειο της έχει οδηγήσει μέχρι και σε φαινόμενα ακύρωσης απόφασης για απεργία την τελευταία στιγμή, ή στο φαινόμενο να καλούνται οι συνάδελφοι στην πανοικοδομική με ελάχιστο χρόνο προετοιμασίας.
Αυτή η πολιτική κατεύθυνση δεν μπορεί να παράξει αποτελέσματα στο κύριο ζήτημα που απασχολεί το Σωματέιο, αυτό της διεκδίκησης αυξήσεων στους μισθούς και της Συλλογικής Σύμβασης εργασίας. Εκεί θα χρειαστεί το Σωματέιο να κάνει μια ουσιαστική και μεθοδική συζήτηση (παρά τις θεμιτές διαφωνίες κάθε δύναμης), ώστε να φτιαχτεί ένα σχέδιο κινητοποιήσεων και εκδηλώσεων που θα «ανοίξει» το ζήτημα στην πόλη. Αυτή θα πρέπει να είναι και η θεματολογία της πρώτης συνέλευσης μετά τις εκλογές. Έχει έρθει η ώρα να πάψουμε να αφήνουμε τις μάχες «στα μισά».
Η Αγωνιστική Πρωτοβουλία συμμετείχε στις μικρές και μεγάλες κινητοποίησεις του εργατικού κινήματος στην πόλη. Στήριξε τη δράση του Σωματείου για τη Συλλογική Σύμβαση. Κινητοποίησε συναδέλφους σε κάθε απεργιακή κινητοποίηση. Βρέθηκε στο μπλόκο και στις μεγάλες συγκρούσεις μπροστά στο εργοστάσιο της «Μαλαματίνα», μπροστά στην πύλη του «Φρυγανιώτη» για τις απολύσεις στο ΣΕΦΙΕ. Έδωσε αντιπαράθεση τόσο με κριτική, όσο και με προτάσεις μέσα στο Σωματείο για να μετατοπιστεί σε καλύτερη κατεύθυνση και στήριξε το «κοινό πλαίσιο». Είχε μια στάση που έδωσε αποτελέσματα στη λειτουργία και στη ζωή του Σωματείου. Χαρακτηριστική η πρόταση μας, που υλοποιήθηκε με επιτυχία, για εκδήλωση αλληλεγγύης στους αγώνες COSCO-Λάρκο-Καβάλα Oil.
Αυτή η κατεύθυνση πρέπει να ενισχυθεί στις επερχόμενες εκλογές του Σωματείου μας.
Αντιστεκόμαστε στην εργασιακή βαρβαρότητα του κεφαλαίου
- Κάτω η αντεργατική πολιτική κυβερνήσεων-ΕΕ-κεφαλαίου
- Ανατροπή-κατάργηση των νόμων Χατζηδάκη, Γεωργιάδη
- Κάτω η εργοδοτική τρομοκρατία και η κρατική καταστολή, κάτω τα χέρια από τα σωματεία!
- Καμία απλήρωτη υπερωρία
- Δεν αποδεχόμαστε την πολιτική της ακρίβειας, της φτώχειας, της υποβάθμισης του δικαιωμάτος στην Υγεία, την Παιδεία, τη στέγαση, τις μεταφορές.
- Να ακυρωθεί τώρα το αίσχος του Flyover – δωρεάν, συχνή και ποιοτική συγκοινωνία για τους εργαζόμενους από και προς το χώρο δουλειάς.
Διεκδικούμε τα δικαιώματα μας μέσα από τη συλλογική πάλη
- Πραγματικές αυξήσεις στους μισθούς που να καλύπτουν το κόστος ζωής
- Μόνιμη και σταθερή δουλειά με πλήρη ασφαλιστικά δικαιώματα
- Πλήρης, ίση και δωρεάν περίθαλψη
- Κατάργηση του Δ.Π.Υ και κάθε μορφής ελαστικής εργασίας
- 5νθήμερο-8ωρο – όχι στην κυριακάτικη εργασία
- Συλλογική Σύμβαση που να καλύπτει όλους τους εργαζόμενους του κλάδου
- Όχι στο σφαγείο του πολέμου που στήνουν οι ιμπεριαλιστές!
- Λευτεριά στην Παλαιστίνη – νίκη στην Παλαιστινιακή Αντίσταση!
- Καμία συμμετοχή της χώρας στις ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις!
- Να κλείσουν οι βάσεις του θανάτου!
Δεν αφήνουμε τους αγώνες «στα μισά» - συγκροτούμε δυνάμεις Αναμέτρησης
- Καμία εφαρμογή των διατάξεων του νόμων Χατζηδάκη, Γεωργιάδη.
- Καμία ηλεκτρονική ψηφοφορία ή κατάθεση Μητρώου.
- Όχι στην ανάθεση – άμεση συμμετοχή της βάσης στη δράση του Σωματείου.
- Όχι στις «προτάσεις νόμου» και τις κοινοβουλευτικές, εκλογικές αυταπάτες.
- Συγκρότηση ανοιχτής διαρκούς Επιτροπής για τη διεκδίκηση της ΣΣΕ.
- Συγκρότηση «επιτροπής για τα δικαιώματα των εργαζόμενων γυναικών».
- Συγκρότηση Ομάδας Περιφρούρησης και Ταμείου Αλληλεγγύης Συναδέλφων.
- Πλήρης και ανοιχτή διαδικασία εγγραφών νέων μελών μέχρι και τις ημέρες των εκλογών.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου