17 ΑΠΡΙΛΗ ΣΥΜΜΕΤΕΧΟΥΜΕ ΟΛΗ ΣΤΗΝ ΑΠΕΡΓΙΑ! ΓΙΑ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΕΣ ΑΥΞΗΣΕΙΣ - ΔΟΥΛΕΙΑ ΜΕ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ – ΑΞΙΟΠΡΕΠΕΙΑ ΣΤΗΝ ΖΩΗ !!

Με την επίθεση απέναντι στα δικαιώματα μας και την ωμή προκλητικότητα της κυβέρνησης να συνεχίζεται με όλο και εντεινόμενους ρυθμούς, οι εργαζόμενοι βιώνουμε την διαρκή υποβάθμιση της ποιότητας ζωής μας. Η αβάσταχτη πλέον ακρίβεια, οι συνεχείς ανατιμήσεις σε καύσιμα, τρόφημα και είδη πλατιάς κατανάλωσης σε συνδυασμό με τους μισθούς πείνας έχουν έναν και μόνο στόχο. Το κεφάλαιο και τα κέρδη των εργοδοτών συνεχώς να αυξάνονται με ό,ποιο και να είναι το κόστος. Με απλά λόγια, στον βωμό του χρήματος οι ζωές μας δεν έχουν καμία σημασία.

Το πρόσχημα της «αυξησης» του κατώτατου μισθού που καυχιέται ο πρωθυπουργός και τα κυβερνητικά επιτελεία δεν πρέπει να μας παραπλανεί. Είναι ακόμη μία κίνηση αποπροσανατολισμού και κοροιδϊας που θελει να τραβήξει το βλέμα μας από την πραγματικότητα. Οι περισσότεροι μισθωτοι στον ιδιωτικό τομέα αμείβονται με μισθό χαμηλότερο του κατώτατου, ενώ η περιβόητη αυξηση δεν είναι τιποτα αλλο απο 39€ τον μηνα (!!). Για ποιες «αντοχές της οικονομίας» και «ανταγωνιστικότητα των επιχειρηματικών κερδών» μιλάει άρα η κυβέρνηση;; Η αληθεία είναι μία και από καιρό τώρα εμφανής, ζούμε στα όρια της φτώχειας και της εξαθλίωσης!!

Τα ψεματα και η σταχτη στα μάτια δεν σταματανε ομως εδώ. Οι πανηγυρισμοί για «ξεπάγωμα» των τριετιών είναι ακόμη ένα κυβερνητικό παιχνίδι, καθώς η κυβέρνηση επι της ουσίας διαγράφει 12 χρόνια προυπηρεσίας από τους εργαζόμενους. Έτσι, οι περισσότεροι εργαζόμενοι θα πρεπει να ελπίζουν σε μία πρώτη αύξηση στο 2027 (!!).

Οι μισθοί και η ακρίβεια δεν είναι τα μόνα έργαλεία της κυβέρνησης. Η επιθεση συνεχίζεται με απάνθρωπες συνθήκες εργασίας στα εργασιακά κάτεργα και νόμιμα πλέον, εφόσον οι ισχύοντες αντεργατικοί νόμοι δίνουν το πράσινο φως στην εργοδοσία να συνεχίζει την εκμετάλλευση. Ακόμη, οι αντισυνδικαλιστικοί νόμοι έρχονται να συμπληρώσουν το παζλ νομιμοποιήσης της επίθεσης που υφίσταται η εργατική τάξη διαλύοντας τα συλλογικά όργανα πάλης των εργαζομένων. Η επιβολή κρατικού ελέγχου στις διαδικασίες των σωματείων, αφοπλίζει τους εργαζόμενους οι οποίοι παρά τις δυσκολίες συνεχίζουν παραδειγματικά τον αγώνα τους απέναντι στην εργοδοτική αυθαιρεσία.

Και πως θα μπορούσαν από όλα αυτά να λείπουν οι απολύσεις, το ξεπούλημα εταιρειών και τα λουκέτα σε βιομηχανίες που πετάνε στην ανεργία μεγάλο αριθμό εργαζομένων (βλέπε Γιούλα, Sonoco, ΛΑΡΚΟ, ΜΑΛΑΜΑΤΙΝΑ κλπ.) και τα δεκάδες εργοδοτικά εγκλήματα που αφήνουν πίσω μία λίστα νεκρών και σακατεμένων εργατών που όλο και μεγαλώνει.

Η λύση είναι μία και βρίσκεται στην ταξική πάλη! Στην συλλογική διεκδίκηση των δικαιωμάτων που μας έχουν κλέψει, με όρους ταξικούς και με την ενεργό δράση στα σωματεία και τα όργανα συγκρότησης του αγώνα μας. Μακρυά από τις εργοδοτικές και ξεπουλημένες συνδικαλιστικές ηγεσίες, με γνώμονες μας το λαϊκό συμφέρον και την ανασυγκρότηση του εργατικού κινήματος. Το σύστημα γνωρίζει πολύ καλά την δύναμη μας, γι’αυτό και στο πλαίσιο της ανηλεούς του βαρβαρότητας δεν διστάζει να μας χτυπήσει στις πορείες, να μας επιβάλει πειθαρχικά, να μας σύρει στα δικαστήρια, να μας φυλακίσει μέχρι και να μας σκοτώσει. Θέλει με τον τρόπο αυτόν να μας αποτρέψει από το να συμμετέχουμε στον συλλογικό αγώνα. Θέλει να μας τρομοκρατήσει, ώστε να είναι έπειτα ελεύθερο να καταληστέψει ακόμη περισσότερο τις ζωές μας. Το δικαίωμα στον ελεύθερο συνδικαλισμό, το 5ήμερο-8ωρο, οι υπερωρίες, το σύνολο των εργατικών δικαιωμάτων ανήκουν στην εργατική τάξη και μόνο. Αυτή τα κέρδισε με το αίμα της, αυτή θα τα υπερασπιστεί με τους αγώνες της, αυτή είναι που θα αγωνιστεί για να τα πάρει πίσω.

Η μαζική απεργία στις 28 Φλεβάρη, η παρακαταθήκη από τις απεργίες των προηγούμενων ετών, αλλά και οι μαζικές κινητοποιήσεις για τα Τεμπη, τους πολέμους σε Ουκρανία και Παλαιστίνη, το αντεκπαιδευτικό νομοσχέδιο κ.α. δείχνουν ένα πράγμα. Οτι η εργατική τάξη και ο λαός έχουν ακόμη υπολογίσιμη δύναμη και αγωνιστική διάθεση! Ας γίνουν λοιπον αυτά το εφαλτήριο μας για να συνεχίσουμε τον αγώνα μας και να πάρουμε την κατάσταση στα χέρια μας! Κόντρα στην ξεπουλημένη ΓΣΕΕ και προσπερνόντας τις συνδικαλίστικές ηγεσίες του ΠΑΜΕ που αρνείται πεισματικά να ενεργοποιήσει του εργαζόμενους και να του βάλει σε γραμμή πραγματικής σύγκρουσης με την κυβέρνηση και το σύστημα.

Ο αγώνας για δουλειά και ζωή είναι υπόθεση δική μας!
Η λύση βρίσκεται στον μαζικό απεργιακό αγώνα!

 

Παλεύουμε για:

* Συλλογικές Συμβάσεις Εργασίας
* Πραγματικές αυξήσεις στους μισθούς μας!
* Εργασιακά και συνδικαλιστικά δικαιωμάτων
* 5ήμερο-8ωρο, πληρωμένες υπερωρίες, δουλειά με δικαιώματα
* Ανατροπή των νόμων Χατζηδάκη-Γεωργιάδη 

Συμμετέχουμε:

* Στην απεργία στις 17 Απρίλη με συγκέντρωση στην Καμάρα στις 10:30

Ανταπόκριση από την κινητοποίηση στο ΕΚΕΤΑ στις 10/4

Με μικρότερη μαζικότητα απο τις προηγούμενες πραγματοποιήθηκε σήμερα (Τετάρτη 10/4) η κινητοποίηση στο ΕΚΕΤΑ. Παρά την μειωμένη παρουσία των σωματείων, ενθαρρυντική είναι η σταθερή συμμετοχή ενός δυναμικού από τον ίδιο το χώρο δουλειάς που ειναι διατεθειμένος να κοντράρει την πολιτική των απολύσεων και των ελαστικών σχέσεων εργασίας.

 

Η στάση της εργοδοσίας ήταν ακόμα πιο προκλητική από τις προηγούμενες φορές, με την παρουσία κλούβας και ΜΑΤ αλλά και το κλείσιμο της εισόδου του κέντρου μη επιτρέποντας στους εργαζόμενους να πάνε στη δουλειά τους. 

Με αυτόν τον τρόπο αντιμετωπίζει η εργοδοσία τους εργαζόμενους που διεκδικούν δικαιώματα και προσπαθεί να δημιουργήσει τεχνητούς διαχωρισμούς.

Η συγκρότηση αντιστάσεων στους χώρους δουλειάς αποτελεί ζωτικής σημασίας αναγκαιότητα για τους εργαζόμενους και δε μας τρομοκρατουν.

 

Ανταπόκριση από την κινητοποίηση στο ΕΚΕΤΑ κι από την απεργιακή συγκέντρωση στην Teleperformance.

Άλλη μια μαζική συγκέντρωση, αν και λιγότερο από τις προηγούμενες, πραγματοποιήθηκε χθες έξω από το ΕΚΕΤΑ, η τρίτη κατά σειρά με αίτημα την επαναπρόσληψη των απολυμένων εργαζόμενων του Κέντρου. Ένα ερευνητικό κέντρο που θεωρείται «τεχνολογικός κόμβος» κι απορροφά μεγάλα κονδύλια, απέλυσε πρόσφατα περίπου 15 εργαζόμενους. Το πρόσχημα ήταν η μη εύρεση project, ωστόσο κάποιες από αυτές τις απολύσεις έχουν ξεκάθαρα εκδικητικό χαρακτήρα, αφού πρόκεται για εργαζόμενους με συνδικαλιστική δράση.

Δεν είναι άσχετες οι απολύσεις αυτές με τις συνθήκες εργασίας στο ΕΚΕΤΑ, όπου η συντριπτική πλειοψηφία των εργαζόμενων απασχολείται με Δ.Π.Υ. («μπλοκάκι»), όπου φαινονται σαν “συνεργάτες” του κέντρου κι όχι μισθωτοί όπως είναι στην πραγματικότητα. Μια ελαστική σχέση εργασίας που δεν κατοχυρώνει σχεδόν κανένα εργασιακό δικαίωμα, δημιουργεί ένα καθεστώς ανασφάλειας και αναλώσιμους εργαζόμενους. 

 

Στη χθεσινή συγκέντρωση η διοίκηση του ΕΚΕΤΑ είχε και πάλι καλέσει την αστυνομία ενώ η πλειοψηφία του ΔΣ του ΣΕΕΚΕΤΑ ήταν για μια ακόμη φορά άφαντη από τη συγκέντρωση κι έστειλε απλά μία εκπρόσωπο να παραλάβει το ψήφισμά μας, η οποία τόνισε ότι δεν εκπροσωπεί την εργοδοσία. Έδειξε ξεκάθαρα για μια ακόμη φορά με ποιου το μέρος είναι. 

Μια αντιπροσωπεία των σωματείων που συμμετείχαν στη συγκέντρωση επιχείρησε να συναντηθεί με τη διοίκηση, η οποία αρχικά αρνήθηκε. Τελικά έγινε μια συνάντηση με εκπρόσωπο της διοίκησης όπου επανέλαβαν το γνωστό τροπάρι, ότι νομικά δεν είναι απολύσεις αλλά λήξη σύμβασης, να απευθυνθείτε στον ΣΕΕΚΕΤΑ κτλ.

 

Παρά τη μείωση της μαζικότητας, η κινητοποίηση κρίνεται πετυχημένη,  καθώς με μαζικούς όρους έθεσε το ζήτημα των απολύσεων και των σχέσεων εργασίας. Οι συγκεντρώσεις αυτές δίνουν θάρρος και έμπρακτη αλληλεγγύη στους εργαζόμενους μέσα στο χώρο δουλειάς, και φυσικά στέλνουν μήνυμα και πιέζουν την εργοδοσία. 

Στη συγκέντρωση συμμετείχαν: το ΣΕΤΗΠ, το ΣΜΤ-Μ, το ΣΕΡΕΤΕ κι η συλλογικότητα ΕΣΤΟΒ. Σημαντική παρουσία στη συγκέντρωση καθώς και στη διοργάνωσή της είχαν η Αγωνιστική Πρωτοβουλία και η Ταξική Πορεία.

 

Συγκέντρωση πραγματοποιήθηκε κι έξω από την Teleperformance την Τετάρτη 13/03, με αφορμή την τρίτη κατά σειρά απεργία του κλάδου με διεκδικήσεις, μεταξύ άλλων, αυξήσεις στους μισθούς, επιχειρησιακή συλλογική σύμβαση εργασίας και κατάργηση της βίζας “ειδικού σκοπού”. Οι εργαζόμενοι στα τηλεφωνικά κέντρα πρέπει να συνεχίσουν τις κινητοποιήσεις τους για να βελτιώσουν τις συνθήκες εργασίας αλλά κι ενάντια στην τρομοκρατία της εργοδοσίας που σέρνει το συνδικάτο εργαζομένων Τηλεπικοινωνιών και Πληροφορικής (ΣΕΤΗΠ) στα δικαστήρια, αξιοποιώντας το νόμο Χατζηδάκη (4808/21). Η οργάνωση κι ο αγώνας στους χώορυς δουλειάς μας είναι ο μόνος τρόπος για να βελτιώσουμε την εργασιακή μας καθημερινότητα και την καθημερινότητά μας ευρύτερα.

 

 

Συνέντευξη με απεργούς εργαζόμενους της Teleperformance

Αναδημοσιεύουμε τη συνέντευξη τριών μελών της τυνησιακής κοινότητας και εργαζόμενων της Teleperformance στους συναγωνιστές της Ταξικής Πορείας, ενώ είναι σε εξέλιξη ο αγώνας τους για αυξήσεις στους μισθούς, επιχειρησιακή συλλογική σύμβαση εργασίας και κατάργηση της βίζας “ειδικού σκοπού”.

ΝΙΚΗ ΣΤΟΝ ΔΙΚΑΙΟ ΑΓΩΝΑ ΤΩΝ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ ΤΗΣ TELEPERFORMANCE

 

Από το τέλος του Ιανουαρίου, οι εργαζόμενοι στην Teleperformance, και ιδιαίτερα τα μέλη της τυνησιακής κοινότητας, ξεκίνησαν μια μάχη ζητώντας αυξήσεις μισθών που να καλύπτουν το κόστος διαβίωσης, συλλογικές συμβάσεις και κατάργηση του "ειδικού σκοπού" βίζας. Μέχρι στιγμής, έχουν πραγματοποιήσει δύο μαζικές απεργίες, με περισσότερους από 4 χιλιάδες εργαζόμενους να συμμετέχουν. Έχουν ανακοινώσει στη διοίκηση ότι δεν θα σταματήσουν μέχρις ότου οι απαιτήσεις τους ικανοποιηθούν. Τρία μέλη της τυνησιακής κοινότητας και εργαζόμενοι της Teleperformance απάντησαν σε μερικές από τις ερωτήσεις μας.

1.Ποια ήταν τα πρώτα βήματα αυτού του αγώνα και ποιοι οι παράγοντες που σας έκαναν να μαζέψετε υπογραφές διεκδικώντας αυξήσεις στους μισθούς;

Nour:

Το πρώτο βήμα ήταν να αναλύσουμε την παρούσα θέση μας σε ό,τι αφορά τους μισθούς και τα εργασιακά μας δικαιώματα στην εταιρεία. Είναι σημαντικό να αναφέρουμε ότι η πρωτοβουλία δεν ξεκίνησε από ένα άτομο που είπε “μέχρι εδώ” αλλά ήταν μια συλλογική άποψη την οποία μοιραζόμασταν. Η συλλογή υπογραφών ξεκίνησε από το Facebook και ένα συνάδελφο, τον Τ και στη συνέχεια μάζεψε πάνω από 760 υπογραφές. Ο αγώνας αυτός έφερε κοντά εργαζόμενους οι οποίοι μοιράζονταν τις ίδιες ανησυχίες και την ίδια απογοήτευση. Εγώ προσωπικά είμαι στην εταιρεία από το 2017 με τον ίδιο ακριβώς μισθό, κάτι που τροφοδότησε την επιμονή μου να μιλήσω για την ανάγκη να επέλθει μία αλλαγή. Επιπλέον, ως μέλος της Τυνησιακής κοινότητας, ξέρω ότι πολλά άλλα μέλη της κοινότητας που δουλεύουν σε αντίστοιχες εταιρείες έχουν παρόμοια ζητήματα. Ξεκινήσαμε να συλλέγουμε υπογραφές ως μια συλλογική προσπάθεια να αντιμετωπίσουμε αυτή την ανισότητα και να εξασφαλίσουμε δίκαιη αποζημίωση για όλους τους εργαζόμενους. Αργότερα, ο Τ πρότεινε να απευθυνθούμε στο ΣΕΤΗΠ που μας βοήθησε και μας καθοδήγησε σε ό,τι αφορά την πορεία που θα ακολουθούσαμε για να απαιτήσουμε δικαιοσύνη από την εταιρεία.

Sami:

Αρχικά επεδίωξα ενεργά την ατομική διαπραγμάτευση για δίκαιη αποζημίωση και σύμβαση αορίστου χρόνου, ειδικά αφού ήρθα αντιμέτωπος με αυξανόμενες ευθύνες αλλά στάσιμο μισθό. Παρά τις προσπάθειες όλων μας να ανοίξουμε διάλογο με την εργοδοσία, αντιμετωπίσαμε σταθερή αντίσταση με απορριπτικές απαντήσεις που έδειχναν πλήρη αδιαφορία για τις ανησυχίες μας. Αυτή η απογοήτευση συνδυάστηκε με την επακόλουθη τρομοκρατία από την ανώτερη διοίκηση, κάτι που δημιούργησε ένα εχθρικό εργασιακό περιβάλλον. Αναγνωρίζοντας το αυξανόμενο κόστος ζωής που επιδεινώθηκε από διεθνή γεγονότα όπως η πανδημία του Covid-19 και γεωπολιτικές εντάσεις, οι ελπίδες μας για αυξήσεις μισθών απορρίφθηκαν επανειλημμένα. Αντί αυτού γίναμε μάρτυρες παραπλανητικών ελιγμών όπως η ανακατανομή μπόνους για την απόκρυψη της μη αύξησης μισθών. Η ανισότητα στη μεταχείριση, ιδιαίτερα εμφανής στις προνομιακές αυξήσεις σε τμήματα που εξυπηρετούν συγκεκριμένες γλώσσες, ενέτειναν αισθήματα απογοήτευσης και διακρίσεων. Επιπλέον η δυσαρέσκειά μας τροφοδοτήθηκε περαιτέρω από την απραγματοποίητη υπόσχεση για συμβάσεις αορίστου χρόνου. Αυτά τα συστημικά ζητήματα μας ώθησαν να δράσουμε και παρακίνησαν την διακίνηση ενός υπομνήματος που είχε απήχηση σε ένα μεγάλο φάσμα συναδέλφων, συμπεριλαμβανομένων supervisors και εργαζομένων στο HR, αντανακλώντας ένα κοινό αίσθημα εκνευρισμού και απογοήτευσης.

S.B.:

Οι λόγοι είναι εμφανείς σε όλους, και δεν είναι απλώς ο πληθωρισμός ή η οικονομική μας κατάσταση, αλλά η κοινή λογική. Πάνω από 10 χρόνια τώρα η Teleperformance δεν έχει κάνει αυξήσεις σε μισθούς. Τότε τα πράγματα ήταν καλύτερα αλλά όχι πλέον. Ακόμη και με μία μικρή αύξηση μισθού δεν πρόκειται να καλυφθεί η ζημιά που έχει κάνει η αύξηση του κόστους ζωής. Δεν είναι απλώς ένα αίτημα, είναι ζωτικής σημασίας.

2.Ποια είναι τα αιτήματά σας και γιατί;

Nour:

Το βασικό μας αίτημα από τη διοίκηση της Teleperformance είναι δίκαιοι μισθοί που να αντανακλούν την αξία της δουλειάς μας καθώς και το κόστος ζωής. Είμαι εργαζόμενος της εταιρείας εδώ και 6.5 χρόνια χωρίς καμία αύξηση, παρά τον πληθωρισμό που βιώνουμε τα τελευταία χρόνια στην Ελλάδα που έχει επηρεάσει τα ενοίκια, τα τρόφιμα και άλλα βασικά καθημερινά έξοδα. Είναι σημαντικό επίσης να τονίσουμε ότι η πλειοψηφία από εμάς έχουν ορισμένου χρόνου συμβάσεις. Αυτό εντείνει την αβεβαιότητα και την αστάθεια στο καθεστώς εργασίας μας. Αυτό υπογραμμίζει την ανάγκη αυξήσεων στους μισθούς και δίκαιας αντιμετώπισης όλων των εργαζομένων. Επιπλέον, στην πρώτη μας συνάντηση με το ΣΕΤΗΠ προέκυψαν και άλλα συλλογικά αιτήματα. Αυτά τα αιτήματα μεταφράστηκαν αργότερα σε μία επιστολή που αποστείλαμε στο Τμήμα Ανθρωπίνου Δυναμικού της Teleperformance, η οποία ήταν το πρώτο βήμα. Ως μέρος αυτού του συλλογικού αγώνα, απευθύνομαι στην εργοδοσία θέλοντας να είμαι εργαζόμενος σε αυτή. Θα έπρεπε να είναι αυτονόητο ότι η εταιρεία θα έπρεπε να φροντίζει για τους εργαζόμενούς της και να εγγυάται την αξιοπρέπειά και τα δικαιώματα τους!

Sami:

Τα αιτήματα είναι ριζωμένα στην επιτακτική ανάγκη για δίκαιη μεταχείριση και εργασιακές συνθήκες:

-Αύξηση μισθών που να καλύπτει το κόστος ζωής

-Συμβάσεις αορίστου χρόνου για εργαζόμενους με κάποια προϋπηρεσία

-Αυξήσεις μισθών όσο εργαζόμενοι παραμένουν στην εταιρεία

-Επιπλέον επιδόματα για φαγητό

-Ιδιωτική ιατρική ασφάλιση

-Προσφορά άμεσης επικοινωνίας μεταξύ των δικηγόρων της εταιρείας και του τμήματος αλλοδαπών για ζητήματα άδειας διαμονής

-Πλάνο επαναπρόσληψης για εργαζόμενους που έκλεισαν τα τμήματά τους

-Καλοκαιρινή κατασκήνωση για τα παιδιά εργαζομένων

-Μία πληρωμένη ημέρα άδειας ανά εμμηνορρυσιακό κύκλο για γυναίκες εργαζόμενες

-Καθαρά και καλά φωτισμένοι χώροι εργασίας

-Επίδομα για κάλυψη μεταφορικών για τους εργαζόμενους που δουλεύουν στα γραφεία

-Δωρεάν πάρκινγκ για τους εργαζόμενους

-Ενίσχυση του πακέτου πλεονεκτημάτων

-Ενίσχυση των προσφερόμενων ανέσεων στο γραφείο όπως γυμναστήριο και δωμάτιο για σιέστα

-Χρηματοδότηση ομαδικών δραστηριοτήτων για το προσωπικό

Αυτά τα αιτήματα, κάποια από τα οποία έγιναν δεκτά αλλά στη συνέχεια ανακλήθηκαν, είναι ουσιώδη για τη διαφύλαξη της ευημερίας και του ηθικού των εργαζομένων, ιδιαίτερα εν μέσω των παρόντων οικονομικών δυσκολιών και αβεβαιοτήτων.

S.B.:

Το αίτημα για αυξήσεις μισθών είναι αυτονόητο, οι εταιρείες ανά τον κόσμο δίνουν ετήσιες αυξήσεις στους μισθούς των εργαζομένων τους. Αυτό το αίτημα δεν προκύπτει από το πουθενά αλλά είναι μία λογική και δίκαιη απαίτηση. Πέρα από αυτό ζητάμε συμβάσεις αορίστου χρόνου και κατάργηση της βίζας ειδικού σκοπού. Αλλιώς πρόκειται απλώς για σύγχρονο δουλεμπόριο και οικονομικές διακρίσεις εντός της ΕΕ, η οποία κατά τα άλλα δίνει διαλέξεις για τα ανθρώπινα δικαιώματα.

3.Πιστεύετε ότι οι δύο απεργίες στις 8 και τις 19 Φεβρουαρίου ήταν επιτυχείς;

Nour:

Αν και οι απεργίες στις 8 και τις 19 Φεβρουαρίου ήταν σημαντικές ενδείξεις ενότητας και αποφασιστικότητας μεταξύ των εργαζομένων, η ουσιαστική τους νίκη θα εξαρτηθεί τελικά από το αν η εργοδοσία θα κάνει βήματα για να ικανοποιήσει τα αιτήματά μας ή αν θα συνεχίσει να αγνοεί τα δικαιώματά μας. Πιστεύω ότι έχουμε ήδη κερδίσει στις απεργίες καθώς ο αγώνας αυτός έγινε από το τίποτα κάτι υπαρκτό.

Sami:

Οι δύο απεργίες στις 8 και 19 Φεβρουαρίου σηματοδότησαν σημαντικά ορόσημα στον συλλογικό μας αγώνα, και λειτούργησαν ως παραδειγματική μετατόπιση στην ενδυνάμωση των εργαζομένων και της αλληλεγγύης. Οι απεργίες κατάφεραν να διαλύσουν χρόνιους φόβους για αντίποινα και ενθάρρυναν μεγάλο αριθμό εργαζομένων να εκφράσουν ανοιχτά τη δυσαρέσκειά τους. Η σημαντική συμμετοχή σε συναντήσεις του σωματείου, σε συνδυασμό με την αυξημένη εγγραφή εργαζομένων, υπογράμμισαν την απόλυτη δέσμευση στην κατάκτηση απτών αλλαγών.

Επιπλέον, οι απεργίες χαρακτηρίστηκαν από μία ειρηνική και πειθαρχημένη προσέγγιση, που αντανακλά μία συντονισμένη προσπάθεια τήρησης των νόμιμων και ηθικών προδιαγραφών.

S.B.:

Οι απεργίες ήταν μια τεράστια επιτυχία, ειδικά με τη γνώση του ότι η εργοδοσία δεν περίμενε ποτέ ότι κάτι τέτοιο θα μπορούσε να συμβεί. Είναι η πρώτη φορά που εργαζόμενοι απεργούν τόσο μαζικά σε αυτές τις εταιρείες, και φυσικά δε θα είναι η τελευταία. Η διοίκηση διαφημίζει ότι οι πόρτες της είναι ανοιχτές για τους εργαζόμενους (κάτι που φυσικά δεν ισχύει) αλλά τώρα θα καταργήσουμε τις πόρτες εντελώς και θα τους κάνουμε να μας ακούσουν.

4.Πως αποπειράθηκε η εργοδοσία να εκφοβίσει τους εργαζομένους με σκοπό να τους πιέσει να μη συμμετέχουν στον αγώνα που έχει ξεσπάσει;

Nour:

Η εργοδοσία προσπαθεί να εκφοβίσει τους εργαζόμενους με το να παραπληροφορεί σε ό,τι αφορά τη νομιμότητα του ΣΕΤΗΠ, προσπαθώντας να σπείρει την αμφιβολία. Έχουν επίσης αποπειραθεί να μας διασπάσουν απεικονίζοντας τις απεργίες ως επιβλαβείς για τα συμφέροντα της εταιρείας. Παρ’ όλα αυτά παραμένουμε ενωμένοι στον σκοπό μας και αρνούμαστε να τρομοκρατηθούμε και να σωπάσουμε! Δε θα μας αποτρέψουν αυτές οι τακτικές και θα συνεχίσουμε να παλεύουμε για τα εργασιακά μας δικαιώματα!

Sami:

Οι προσπάθειες της εργοδοσίας να αποτρέψουν τη συμμετοχή εργαζομένων στον αγώνα που βρίσκεται σε εξέλιξη χαρακτηρίστηκαν από παραπληροφόρηση και εξαναγκασμό. Κάποια μέλη της διοίκησης κατέφυγαν στη διάδοση αβάσιμων φημών σε ό,τι αφορά τη νομιμότητα των απεργιών και τις πιθανές επιπτώσεις για τους εργαζόμενους που συμμετέχουν σε αυτές, συμπεριλαμβανομένων απειλών για παρακράτηση μπόνους και αδικαιολόγητη απουσία.

Επιπλέον, υπήρχαν περιπτώσεις στοχευμένων συζητήσεων με στόχο την ενστάλαξη φόβου και αβεβαιότητας σε ό,τι αφορά όρους στα συμβόλαιά μας αλλά και τις μετρήσεις της απόδοσής μας. Παρ’ όλα αυτά αυτές οι τακτικές οδήγησαν στην ενίσχυση της αποφασιστικότητας και της ενότητας των εργαζομένων στον αγώνα για δικαιοσύνη!

S.B.:

Προσωπικά εμένα δεν προσπάθησε κανείς να με εκφοβίσει, αλλά έχω ακούσει ιστορίες από συναδέλφους. Περίμενα μία εταιρεία σαν την Teleperformance να κάνει πράξη αυτό που λέει στα διαφημιστικά της φυλλάδια αλλά αυτό που φαίνεται είναι ότι όλα είναι ψέματα και προπαγάνδα. Είμαι τρομερά απογοητευμένος από την εταιρεία και τη διοίκηση. Και θα ήθελα να τονίσω ότι δεν είναι εντάξει όταν οι εργαζόμενοι ζουν υπό καθεστώς φόβου, κάτω από τις απειλές της απόλυσης. Πλέον δεν εργαζόμαστε στην Teleperformance επειδή είναι “the best place to work” (όπως διαφημίζει η εταιρεία), αλλά επειδή δεν έχουμε άλλες επιλογές καθώς είμαστε υπό το καθεστώς της βίζας ειδικού σκοπού, κάτι που η εργοδοσία χρησιμοποιεί εναντίον μας.

5. Τι έχετε να πείτε στους εργαζόμενους που ενδεχομένως φοβούνται να συμμετέχουν στις απεργίες;

Nour:

Σε όποιον εργαζόμενο φοβάται να συμμετέχει θέλω να τονίσω το εξής: δεν είναι κανείς μόνος του σε αυτό. Η συμμετοχή σου είναι αναγκαία για την εξασφάλιση της συλλογικής μας επιτυχίας. Η απεργία είναι νόμιμη στην Ελλάδα και δεν χρειάζεται να υποφέρει κανείς στη σιγή. Τα βήματά μας είναι καλά οργανωμένα και μπορείς να γίνεις μέρος του αγώνα μας. Επίσης, το ΣΕΤΗΠ έχει στήσει ένα απεργιακό ταμείο που μπορεί να βοηθήσει αν η απώλεια του μεροκαμάτου είναι κάτι που κρατά κάποιον από το να απεργήσει.

Sami:

Στους εργαζόμενους που είναι διστακτικοί να συμμετέχουν στις απεργίες εξαιτίας φόβου, καταλαβαίνω τις ανησυχίες σας και αναγνωρίζω τον φυσικό φόβο που σχετίζεται με την αμφισβήτηση του status quo. Παρ’ όλα αυτά, είναι σημαντικό να αναγνωρίσουμε ότι η συλλογική δράση είναι αναγκαία για να επιφέρει ουσιαστική αλλαγή. Να είστε σίγουροι ότι η συμμετοχή σας συμβάλλει σε ένα πιο δίκαιο εργασιακό περιβάλλον και θέτει προηγούμενο για μελλοντικές προσπάθειες προάσπισης των δικαιωμάτων μας. Επιπλέον, η αλληλεγγύη που επιδείχθηκε κατά τη διάρκεια της πρώτης απεργίας απομυθοποίησε πολλές από τις τακτικές εκφοβισμού, υπογραμμίζοντας τη δύναμη που έχει η ενότητα στην αντιμετώπιση της αδικίας.

S.B.:

Δεν αξίζει σε κανέναν να ζει κάτω από τέτοιο φόβο. Από τη στιγμή που υπάρχει αυτός ο φόβος το πρόβλημα το έχει ο εργοδότης, όχι εσύ. Αυτό σημαίνει ότι μας θέλουν φοβισμένους ώστε να μας ελέγχουν και να μας κάνουν να νιώθουμε ότι δεν είμαστε αρκετοί και ότι είμαστε στο έλεός τους. Τώρα δεν είναι κανείς μόνος και μαζί δε θα φοβηθούμε γιατί έχουμε ο ένας τον άλλον.

6. Ποια είναι η άποψή σας για την αγωγή της Teleperformance ενάντια στο ΣΕΤΗΠ;

Nour:

Η μήνυση της Teleperformance ενάντια στο ΣΕΤΗΠ είναι μία ξεκάθαρη προσπάθεια να καταπιέσει το δικαίωμά μας να οργανωθούμε και να υποστηρίξουμε δίκαιη αντιμετώπιση στο χώρο εργασίας μας. Είναι μία κατάφωρη αδιαφορία για τα βασικά εργασιακά μας δικαιώματα. Απορρίπτουμε όλες τις απόπειρες εκφοβισμού από την εργοδοσία και παραμένουμε σταθεροί στη δεσμευσή μας να παλέψουμε για μισθούς και δικαιώματα! Δεν πρόκειται να υποχωρήσουμε!

Sami:

Η απόφαση της Teleperformance να κινήσει νομικές διαδικασίες ενάντια στο ΣΕΤΗΠ αντανακλά μια άστοχη απόπειρα να καταπνίξει τις αντιδράσεις και να καθυστερήσει την επίλυση. Η εταιρεία έχει χρησιμοποιήσει παρόμοιες τακτικές σε άλλες χώρες του κόσμου και έχουν αποδειχθεί μάταιες, κάτι που υπογραμμίζει τη ματαιότητα τέτοιων συγκρουσιακών προσεγγίσεων. Αντί να εμπλέκεται σε παρατεταμένες δικαστικές διαμάχες, θα ήταν καλύτερο η εργοδοσία να αντιμετωπίσει τα υπάρχοντα παράπονα σε μια εποικοδομητική βάση, δημιουργώντας έτσι ένα πιο αρμονικό και παραγωγικό εργασιακό περιβάλλον.

S.B.:

Είναι ακόμα ένας ελιγμός, μια απόπειρα να μας κάνουν να χάσουμε την ελπίδα μας. Είναι στενάχωρο που μια εταιρεία “αναζητά δικαιοσύνη” όταν τίποτα δεν αφορά απλώς αυτούς. Είναι σα να μην μας αντιμετωπίζουν ως ανθρώπους. Ίσως θα έπρεπε να θυμηθούν τον Σπάρτακο.

7. Πως βλέπετε την εξέλιξη αυτού του αγώνα προοπτικά και ποια βήματα θεωρείτε αναγκαία ούτως ώστε να είναι νικηφόρος;

Nour:

Η εξέλιξη του αγώνα μας εξαρτάται από την συνεχή μας ενότητα, αποφασιστικότητα και ανθεκτικότητα απέναντι στις αντιξοότητες. Πρέπει να παραμένουμε οργανωμένοι και επικεντρωμένοι στους στόχους μας, παρά τις προσπάθειες της εργοδοσίας να εκτροχιάσει τις προσπάθειές μας. Προχωρώντας θα πρέπει να κλιμακώσουμε τις δράσεις μας, με τη συνέχεια των απεργιών και με συλλογικές διαπραγματεύσεις με την εργοδοσία. Η νίκη απαιτεί επιμονή και αλληλεγγύη μεταξύ των εργαζομένων, καθώς και μια δέσμευση η εργοδοσία να είναι υπόλογη για τις πράξεις της.

Sami:

Όσο προχωράμε σε αυτό τον αγώνα, είναι αναγκαίο να διατηρήσουμε την ορμή και την αλληλεγγύη μας αλλά και να αναγνωρίζουμε τις δυσκολίες που υπάρχουν στην αντιπαράθεση με μία μεγάλη εταιρεία. Το ξεπέρασμα του φόβου και η κατάρριψη τυχόν παρανοήσεων σε ό,τι αφορά τα εργασιακά μας δικαιώματα είναι βασικά βήματα για να πετύχουμε τους στόχους μας. Πρέπει να παραμείνουμε σταθεροί στα αιτήματά μας και να αναγνωρίσουμε ότι η ουσιαστική αλλαγή πολλές φορές απαιτεί επιμονή και θυσίες. Με το να είμαστε ενωμένοι και να διεκδικούμε τη συλλογική μας ευημερία μπορούμε να στρώσουμε το δρόμο για ένα καλύτερο και πιο δίκαιο μέλλον για όλους τους εργαζόμενους.

S.B.:

Αυτή είναι μόνο η αρχή. Είναι μια μεγάλη δοκιμασία για εμάς, αλλά είμαστε έτοιμοι και θα το πάμε μέχρι τέλους γιατί το μόνο που ζητάμε είναι δικαιοσύνη και αξιοπρέπεια. Ό,τι και να κάνουν δε θα τσακίσουν το ηθικό μας 

 

 

Ακόμη μια απόλυση στην TaskUs

Συνεχίζεται η επίθεση της εργοδοσίας στους εργαζόμενους της Θεσσαλονίκης. Η εργοδοσία της TaskUs προχώρησε πρόσφατα σε απόλυση ενός Αιγύπτιου εργαζόμενου με αφορμή την κακή απόδοσή του στη δουλειά. Είναι ύποπτο, βέβαια, το γεγονός ότι αυτή η μείωση της παραγωγικότητάς του ήρθε μετά από ανάγκη να λείψει από τη δουλειά λόγω χρόνιου και σοβαρού προβλήματος υγείας. Αυτό που κάνει ακόμη χειρότερη την κατάσταση είναι το ότι ο συνάδελφος έχει έρθει στην Ελλάδα με ειδική άδεια παραμονής. Συνέπεια αυτού είναι ότι η απόλυση απειλεί όχι μόνο την οικονομική του κατάσταση, αλλά κυρίως την παραμονή του στη χώρα.

Η απόλυση αυτή έρχεται να προστεθεί στην απόλυση άλλων 8 εργαζόμενων της εταιρίας τις τελευταίες μέρες του ’23, για τις οποίες γίνονται ήδη από τον Δεκέμβρη του περασμένου έτους συχνές παραστάσεις διαμαρτυρίας. Να αναφερθεί, βέβαια, πως στη Θεσσαλονίκη έχει παρατηρηθεί «ξεσάλωμα» της εργοδοσίας, η οποία έχει απολύσει κι άλλα άτομα στο ΕΚΕΤΑ, και το οποίο ξεσάλωμα ξεκίνησε να φαίνεται έντονα στην απεργία του περασμένου Σεπτέμβρη, όπου πολύς κόσμος έλαβε άμεσες και έμμεσες απειλές για να μην συμμετάσχει στην απεργία. Ο ίδιος κόσμος δυσκολεύτηκε παραπάνω λόγω της μη κάλυψης από ΓΣΕΕ και ΕΚΘ.

Δεν ξαφνιαζόμαστε καθόλου από αυτή την επίθεση που βιώνουμε ως εργαζόμενοι στα τηλεφωνικά κέντρα. Όσο προβάλουν πως είναι “Best Place to Work”, άλλο τόσο μας τονίζουν πως είμαστε αναλώσιμοι, και πως με μεγάλη ευκολία θα φέρουν κάποιον άλλον να μας αντικαταστήσει, ακόμη κι αν χρειαστεί να τους φέρουν πάλι απ’ το εξωτερικό.

Απέναντι σε αυτήν τους τη λογική, εμείς πάμε κόντρα. Ο κόσμος στα τηλεφωνικά κέντρα δεν δέχεται πλέον αυτή την τρομοκράτηση και απειλή. Έχουμε δικαίωμα σε σταθερή δουλειά και μισθό που να καλύπτει τις ανάγκες μας. Οι εργαζόμενοι στην TaskUs είχαν ξεκινήσει διεκδικήσεις απέναντι στην εργοδοσία, κάτι που η εταιρία δεν ανεχόταν. Τώρα εμείς δεν ανεχόμαστε άλλο.

Η απάντηση μας έρχεται μέσα από την οργανωμένη πάλη, μέσα στα κλαδικά κι επειχειρησιακά σωματεία. Σε πολλές μεγάλες εταιρίες στο χώρο (Teleperformance, WebHelp κ.α.) έχουν κηρυχθεί το προηγούμενο διάστημα απεργίες για διεκδίκηση καλύτερων συνθηκών εργασίας, αυξήσεων στους μισθούς και υπογραφής ΣΣΕ. Εδώ έχουμε ευθύνη να κοντράρουμε και τις απολύσεις που έχουν γίνει. Να βρεθούμε με συνάδελφους και από άλλους χώρους εργασίας που είχαν αντίστοιχη τύχη και μαζί να σχηματίσουμε μέτωπο αγώνα. Αυτές οι επιθέσεις γίνονται σε προσπάθεια να μας σπάσουν και να μας διαχωρίσουν. Να μην τους αφήσουμε! Θα μας βρουν συγκροτημένους απέναντί τους!  

 

Teleperformance: Νίκη στον δίκαιο αγώνα των απεργών εργαζόμενων.

ΚΑΤΩ ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΑΠΟ ΤΑ ΣΩΜΑΤΕΙΑ ΚΑΙ ΤΗ ΣΥΝΔΙΚΑΛΙΣΤΙΚΗ ΔΡΑΣΗ

  Έπειτα από δύο πολύ μαζικές απεργίες στα μεγαλύτερα call center της χώρας (Teleperformance, TTEC, Webhelp, Foundever, E-value), η εργοδοσία της Teleperformance, της μεγαλύτερης εταιρείας τηλεπικοινωνιών στην Ελλάδα, σέρνει το συνδικάτο εργαζομένων Τηλεπικοινωνιών και Πληροφορικής (ΣΕΤΗΠ) στα δικαστήρια, αξιοποιώντας το νόμο Χατζηδάκη (4808/21) και συγκεκριμένα τη διάταξη που αφορά στην υποχρεωτική εγγραφή των σωματείων στο ΓΕΜΗΣΟΕ (Γενικό Μητρώο Συνδικαλιστικών Οργανώσεων Εργαζομένων), καταγγέλοντας το ΣΕΤΗΠ ότι δεν δικαιούται να κηρύξει απεργία ή να διαπραγματευτεί συλλογική σύμβαση εργασίας καθώς δεν έχει εγγραφεί στο μητρώο.

Με βάση τη συγκεκριμένη διάταξη του αντεργατικού εκτρώματος Χατζηδάκη τα σωματεία υποχρεούνται να εγγραφούν στο ΓΕΜΗΣΟΕ και να καταχωρήσουν σε αυτό τα ονόματα των μελών του Διοικητικού Συμβουλίου, τα πρακτικά διαλογής των ψηφοδελτίων και καταμέτρησης των ψήφων στις αρχαιρεσίες του και τους οικονομικούς πόρους του σωματείου από το κράτος. Προϋποθέτει επίσης τη διατήρηση ψηφιακών βιβλίων με τα στοιχεία του συνόλου των μελών ενός σωματείου, τα πρακτικά των Γενικών Συνελεύσεων και της διαχείρισης του ταμείου. Στην περίπτωση μη εγγραφής ενός σωματείου στο ΓΕΜΗΣΟΕ, ο νόμος προβλέπει ότι το συγκεκριμένο σωματείο δεν έχει τη δυνατότητα να κηρύξει απεργία, να διαπραγματευτεί Συλλογική Σύμβαση Εργασίας, να ασκεί νόμιμα συνδικαλιστική δράση και τα στελέχη του δεν προστατεύονται από απολύσεις ή μετάθεση. Είναι μία από τις πολλές διατάξεις του νόμου Χατζηδάκη που προσπαθούν να βγάλουν στην παρανομία τον ταξικό συνδικαλισμό με το ηλεκτρονικό φακέλωμα και την προσπάθεια ελέγχου της εργοδοσίας και του κράτους στις διαδικασίες των σωματείων.

 

 

Η συμμετοχή χιλιάδων εργαζομένων του κλάδου στις δύο απεργίες στις 8 και 19 Φεβρουαρίου έκανε ξεκάθαρο στην εργοδοσία της Teleperformance ότι δεν πρόκειται να υποχωρήσουν μέχρι να κερδίσουν τις διεκδικήσεις τους, μεταξύ άλλων αυξήσεις στους μισθούς, επιχειρησιακή συλλογική σύμβαση εργασίας και κατάργηση της βίζας “ειδικού σκοπού”. Με την ίδρυση του επιχειρησιακού σωματείου εργαζομένων στην Teleperformance στις 12 Φεβρουαρίου έγινε ακόμη ένα σημαντικό βήμα για την οργανωμένη δράση των εργαζομένων. Η διοίκηση της εταιρείας, έπειτα από τη μεγάλη πίεση που δέχτηκε και συνεχίζει να δέχεται από τον ανυποχώρητο αγώνα των εργαζομένων της, και αφού απέτυχε να τους τρομοκρατήσει με τις απειλές που εκτοξεύει όλο αυτό το διάστημα (μη ανανέωση συμβάσεων, μεταφορά σε άλλα project κοκ) επιτίθεται στο ΣΕΤΗΠ με σκοπό να κάμψει τις αγωνιστικές διάθεσεις των εργαζομένων του κλάδου.

Γίνεται για ακόμη μία φορά ξεκάθαρο ότι ο νόμος Χατζηδάκη δεν είναι απλώς ένας ακόμη αντεργατικός νόμος. Ήταν και είναι σημείο τομής στην επίθεση που εξαπολύει το σύστημα ενάντια στα εργασιακά μας δικαιώματα και με την αξιοποίησή του προσπαθεί να βάλει στον γύψο τον ταξικό συνδικαλισμό, την απεργία και τον αγώνα συνολικά. Οι εργαζόμενοι σε κάθε αγώνα που ξεσπάει βρίσκουν απέναντί τους την εφαρμογή των διατάξεων του νόμου με δικαστικές αποφάσεις που βγάζουν απεργίες “παράνομες”. Γίνεται επίσης εμφανές ότι κανένας νόμος δεν ψηφίζεται για να “μείνει στα χαρτιά” αλλά για να εφαρμοστεί, και για αυτό τον λόγο οι εργαζόμενοι συνολικά πρέπει να παλέψουμε για την ανατροπή του νόμου Χατζηδάκη, και της συνέχειάς του, του νόμου Γεωργιάδη. Είναι επιτακτική ανάγκη να υπερασπιστούμε τα συλλογικά μας όργανα, το δικαίωμα στην απεργία και στην ελεύθερη συνδικαλιστική δράση! Δε θα αποδεχτούμε καμία κρατική ή εργοδοτική παρέμβαση στα σωματεία μας και θα περιφρουρήσουμε τους αγώνες μας! Θα συνεχίσουμε να διεκδικούμε αυξήσεις στους μισθούς, συλλογικές συμβάσεις και το δικαίωμά μας στη δουλειά και τη ζωή συνολικα!

• ΚΑΤΑΡΓΗΣΗ ΤΩΝ ΝΟΜΩΝ ΧΑΤΖΗΔΑΚΗ ΚΑΙ ΓΕΩΡΓΙΑΔΗ

• ΚΑΤΩ ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΑΠΟ ΤΑ ΣΩΜΑΤΕΙΑ, ΤΗΝ ΑΠΕΡΓΙΑ ΚΑΙ ΤΗ ΣΥΝΔΙΚΑΛΙΣΤΙΚΗ ΔΡΑΣΗ

• ΚΑΝΕΝΑ ΣΩΜΑΤΕΙΟ ΣΤΟ ΓΕΜΗΣΟΕ

• ΟΧΙ ΣΤΙΣ ΗΛΕΚΤΡΟΝΙΚΕΣ ΨΗΦΟΦΟΡΙΕΣ

• ΣΣΕ ΜΕ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΕΣ ΑΥΞΗΣΕΙΣ ΣΤΟΥΕ ΜΙΣΘΟΥΣ

• ΚΑΤΩ ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΑΠΟ ΤΟ 5ΘΗΜΕΡΟ-8ΩΡΟ

• ΠΛΗΡΗΣ ΚΑΙ ΣΤΑΘΕΡΗ ΔΟΥΛΕΙΑ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ

 

28 ΦΛΕΒΑΡΗ - ΟΛΟΙ ΣΤΗΝ ΑΠΕΡΓΙΑ - ΚΟΙΝΟ ΜΕΤΩΠΟ ΑΓΩΝΑ

Συγκέντρωση: Καμάρα - 10:30πμ

Σε αναβρασμό βρίσκονται ο λαός κι η νεολαία της χώρας απέναντι στην ολομέτωπη επίθεση που προωθεί η κυβέρνηση και συνολικά το σύστημα. Γεννιούνται αντιστάσεις. Η νεολαία δίνει μια μεγάλη μάχη ενάντια στο νομοσχέδιο για τα ιδιωτικά πανεπιστήμια, με μαζικές συνελεύσεις, καταλήψεις και διαδηλώσεις. Οι αγρότες έχουν βγει μαζικά στα μπλόκα, ενάντια στην αντιαγροτική πολιτική κυβέρνησης-ΕΕ που τους έχει ρημάξει τη ζωή. Και ένα χρόνο μετά το έγκλημα στα Τέμπη παρακολουθούμε την προσπάθεια συγκάλυψης, ενώ όλα τα στοιχεία φωνάζουν: “κρατικό έγκλημα”. Οι εργαζόμενοι έχουμε ανάγκη να ενώσουμε τη δική μας φωνή με τα υπόλοιπα αγωνιζόμενα κομμάτια του λαού και να οργανώσουμε την πάλη μας για δουλειά και ζωή με δικαιώματα.

Ο κόσμος της δουλειάς να μπει σε θέση μάχης

Η εργατική τάξη σε ιδιωτικό και δημόσιο τομέα ασφυκτιά κάτω από το βάρος της καθημερινότητας. Η ακρίβεια τσακίζει. Οι πραγματικοί μισθοί έχουν πέσει κατακόρυφα και ο μήνας δε βγαίνει. Την ίδια ώρα το χρηματιστήριο σπάει ρεκόρ κάθε βδομάδα, εργοδότες κ κεφάλαιο θησαυρίζουν σε βάρος μας. Μας καλεί η κυβέρνηση να συνηθίσουμε στη φτώχεια και στην εξαθλίωση, δήθεν γιατί αυτό απαιτούν οι αντοχές της οικονομίας. Την ίδια στιγμή δίνει δεκάδες δισ. για την αγορά των F-35, στέλνει φρεγάτες καθιστώντας μας συνεργούς στην γενοκτονία των Παλαιστινίων, και φυσικά τα εκατομμύρια περισσεύουν για τους μεγαλο-εργολάβους του flyover.

 
Τα μέτρα που ανακοινώνουν τα κυβερνητικά επιτελεία για την αντιμετώπιση της ακρίβειας είναι ψίχουλα για να’χουν πάτημα να τους λιβανίζουν τα ΜΜΕ τους. Εργασιακός μεσαίωνας είναι αυτό που οραματίζονται για τον κόσμο της εργασίας. Δουλειά όλη μέρα και μέχρι τα γεράματα, όπως περιγράφει ο πρόσφατος αντεργατικός νόμος Γεωργιάδη. Εντατικοποίηση και απάνθρωπες συνθήκες εργασίας, με αναλώσιμους εργαζόμενους, όπως δείχνει η αύξηση 1000% στα εργατικά δυστυχήματα σε μιά δεκαετία (ναι 10 φορές πάνω). Παράλληλα, ποινικοποιείται ο συνδικαλισμός με το νόμο-Χατζηδάκη (κ όχι μόνο) γιατί το σύστημα ξέρει πως μόνο από κει έχει να φοβηθεί. Αυτοί δεν έχουν εκλογικές αυταπάτες. Στρώσαν το νομικό πλαίσιο ώστε να βγάλει τα ταξικά σωματεία παράνομα, αφήνοντας χώρο μόνο για ξεπουλημένους στην εργοδοσία όπως η ηγεσία της ΓΣΕΕ.

 

Η ανεκδιήγητη λοιπόν ηγεσία της ΓΣΕΕ προκηρύσσει απεργία στο... μακρινό μέλλον, στις 17 Απρίλη. Αυτή είναι η στάση των εργοδοτικών συνδικαλιστικών ηγεσιών, που στόχο έχει να λειτουργεί σαν βαλβίδα εκτόνωσης της οργής, κ να καλλιεργεί την απογοήτευση και την ηττοπάθεια στους εργαζόμενους. Δεν θα μείνουμε στο περιθώριο. Δίνουμε από τώρα τη μάχη, στο πλάι των αγωνιζόμενων φοιτητών-μαθητών-αγροτών! Οι αγώνες τους είναι και δικοί μας αγώνες και πρέπει να τους στηρίξουμε. Όπως κ ο αγώνας για δικαιοσύνη για το έγκλημα των Τεμπών. Οι εργαζόμενοι πρέπει να πάρουμε την υπόθεση του αγώνα στα δικά μας χέρια!

Ο μαζικός απεργιακός αγώνας η μόνη πραγματική διέξοδος!

• Να διεκδικήσουμε Συλλογικές Συμβάσεις Εργασίας με πραγματικές αυξήσεις στους μισθούς, που να καλύπτουν το κόστος ζωής. Να απαιτήσουμε να μπορούμε να ζούμε από μία δουλειά.
• Να υπερασπιστούμε τα εργασιακά και συνδικαλιστικά μας δικαιώματα. Να παλέψουμε για ανθρώπινες συνθήκες δουλειάς, για ελεύθερο, ανεξάρτητο από το κράτος συνδικαλισμό.
• Να διεκδικήσουμε Δωρεάν Εκπαίδευση και Περίθαλψη για όλους, χωρίς προϋποθέσεις.
• Δεν ξεχνάμε τα Τέμπη, τις πλημμύρες, τις πυρκαγιές. Αγωνιζόμαστε για ασφαλείς-φθηνές μεταφορές, κ δικαιοσύνη για τα κρατικά εγκλήματα
• Δεν έχουμε να περιμένουμε “σωτηρία” από πουθενά αλλού. Να οργανωθούμε για αγώνα, στη δουλειά, στο σωματειο, στη γειτονιά μας. Να διεκδικήσουμε με την πάλη μας τη ζωή μας!

Νέα μαζική συγκέντρωση μπροστά στο ΕΚΕΤΑ

 Νέα μαζική συγκέντρωση, ανάλογου μεγέθους με την προηγούμενη, πραγματοποιήθηκε σήμερα μπροστά στην κεντρική πύλη του ερευνητικού κέντρου ΕΚΕΤΑ, στη Θεσσαλονίκη. Το κέντρο, που απορροφά μεγάλα κονδύλια και θεωρείται «τεχνολογικός κόμβος» (με επισκέψεις από τον πρωθυπουργό), έχει απολύσει πρόσφατα περίπου 15 εργαζόμενους (με πρόσχημα τη «μη εύρεση project»). Μάλιστα, κάποιες έχουν ξεκάθαρα εκδικητικό χαρακτήρα, καθώς οι απολυμένοι ήταν εργαζόμενοι με συνδικαλιστική δράση.

 

 

 

Η μεγάλη πλειοψηφία των εργαζομένων στο κέντρο δουλεύει με Δ.Π.Υ. («μπλοκάκι»), με ο,τι αυτό συνεπάγεται: λιγόμηνες συμβάσεις, όχι δικαίωματα σε άδειες (κανονικές, αναρρωτικές και τοκετού), όχι σταθερό ωράριο και πληρωμένες υπερωρίες, όχι αποζημίωση απόλυσης. Με βάση το «μπλοκάκι» η διοίκηση του κέντρου μασκαρεύει τις απολύσεις με τον παραπλανητικό τίτλο «λήξη σύμβασης». Η ανάγκη διεκδίκησης μόνιμης και σταθερής δουλειάς, παραπάνω από εμφανής.

Πάνω σε αυτή τη βάση, και ύστερα από την πρώτη κινητοποίηση, τα σωματεία ΣΕΤΗΠ, ΣΜΤ-Μ και ΣΕΡΕΤΕ κάλεσαν κοινή σύσκεψη που πραγματοποιήθηκε στο ΕΚΘ, με σημαντική προσέλευση εργαζομένων, και αποφάσισαν νέα συγκέντρωση. Αλγεινή εντύπωση προκάλεσε στους εργαζόμενους η στάση του «συλλόγου εργαζομένων» ΣΕΕΚΕΤΑ, που συμπεριφέρθηκε ως γνήσιο εργοδοτικό σωματείο. Λίγο ως πολύ κούνησε το δάχτυλο στους εργαζόμενους και αρνήθηκε να καλέσει σε κινητοποίηση! Δεν είναι τυχαίο λοιπόν, ότι η διοίκηση παρέπεμψε τα 3 σωματεία στον... ΣΕΕΚΕΤΑ(!), για την επίδοση των ψηφισμάτων τους. Οι εργαζόμενοι έχουν μάτια και βλέπουν, ποιος είναι με το μέρος τους και ποιος με την εργοδοσία...

 

Η σημερινή συγκέντρωση κρίνεται πετυχημένη, καθώς με μαζικούς όρους έθεσε το ζήτημα των απολύσεων και των σχέσεων εργασίας. Οι συγκεντρώσεις αυτές δίνουν θάρρος και έμπρακτη αλληλεγγύη στους εργαζόμενους μέσα στο χώρο δουλειάς, και φυσικά στέλνουν μήνυμα και πιέζουν την εργοδοσία. Το γεγονός ότι αυτές οι κινητοποιήσεις λαμβάνονται σοβαρά υπόψιν μαρτυρεί και η παρουσία μίας κλούβας των ΜΑΤ μπροστά στην πύλη, που μάλλον είναι και το μόνο «επιχείρημα» που μπορεί να προτάξει η διοίκηση απέναντι στα δίκαια αιτήματα...

Στη συγκέντρωση συμμετείχαν: το ΣΕΤΗΠ, το ΣΜΤ-Μ, το ΣΕΡΕΤΕ, φοιτητικοί σύλλογοι, αριστερές και αναρχικές συνδικαλιστικές συλλογικότητες. Η Αγωνιστική Πρωτοβουλία και η Ταξική Πορεία είχαν σημαντική παρουσία στη συγκέντρωση, καθώς και ρόλο στη διοργάνωση της, σε όλα τα στάδια εξέλιξης της.