H ψήφιση νόμων αποδιοργάνωσης της αγοράς εργασίας με αφορμή την επιδημία του κορωνοϊού συνεχίζεται. Κεφάλαιο, ΕΕ και εργοδοσία χρησιμοποιούν την κρίση που έχει εμφανιστεί ως ευκαιρία για να μετακυλήσουν το κόστος στις πλάτες των εργαζόμενων. Ο νέος μηχανισμός, με το όνομα «ΣΥΝ-ΕΡΓΑΣΙΑ», που συνδυάζεται με τις ήδη εφαρμοζόμενες Πράξεις Νομοθετικού Περιεχομένου, έρχεται να παγιώσει τις μορφές ελαστικής απασχόλησης.
Δίνει το δικαίωμα στο όποιον εργοδότη παρουσιάσει πτώση τζίρου κατά 20% (πρακτικά οι περισσότεροι), να μειώσει τις ώρες εργασίας οποιουδήποτε εργαζόμενου στο μισό, και να πληρώνει το μισό μισθό. Το 60% του υπόλοιπου μισθού, το καλύπτει το πρόγραμμα.
Έτσι:
• Κατοχυρώνει τη μείωση μισθών, δώρων και επιδομάτων κατά 20%, εκτός από όσους εργάζονται με τον κατώτατο, που είναι ήδη μισθός πείνας.
• Το κράτος με τα λεφτά των φορολογούμενων απαλλάσσει την εργοδοσία από το μισό μισθολογικό κόστος και, αρχικά μέχρι το τέλος Ιουλίου, το 20% των εργοδοτικών εισφορών. Αυτή την κρατική ενίσχυση ύστερα θα τη ζητήσουν πίσω από εμάς, με νέες περικοπές και φόρους.
• Δίνει δυνατότητα απόλυσης των άλλων εργαζομένων της επιχείρησης, αλλά και το ίδιου όταν λήξει το πρόγραμμα του, συνεπώς δεν εξασφαλίζει πραγματικά καμία θέση εργασίας, όπως λέγεται.
• Δίνει τη δυνατότητα στον εργοδότη να κάνει λάστιχο το ωράριο των εργαζομένων, απασχολώντας τους κάθε εβδομάδα διαφορετικές μέρες και ώρες ανάλογα με τις ανάγκες του.
• Δεν εξασφαλίζεται έλεγχος απέναντι σε αυθαιρεσίες για καταπάτηση του ωραρίου, ενώ είναι βέβαιο ότι πολλοί εργοδότες, όπως σε άλλες παρόμοιες περιπτώσεις, θα πιέσουν τους εργαζόμενους να εργαστούν με πλήρες ωράριο, ή και να παραδώσουν τα χρήματα του προγράμματος.
Το νέο εργασιακό τοπίο που διαμορφώνει η «ΣΥΝ-ΕΡΓΑΣΙΑ» και τα άλλα προγράμματα μερικής εργασίας, δεν θα είναι προσωρινό –το πρόγραμμα έχει ορίζοντα ως το 2022. Πλέον, ο εργαζόμενος δεν έχει καμία κατοχυρωμένη σταθερά. Ο μισθός του και το ωράριο του, μπορούν να αναιρεθούν ανά πάσα στιγμή, όταν δεν καλύπτεται η προβλεπόμενη κερδοφορία της εργοδοσίας.
Μετατρέπεται σε αναλώσιμο, εργαλείο, χωρίς ανάγκες, που θα δουλεύει όπως, όσο και με ο, τι μισθό ορίζουν οι νόμοι της αγοράς.
Οι εργαζόμενοι, δεν πρέπει να δεχθούμε με τη λογική του «μικρότερου κακού» να περιοριστούν οι ανάγκες, να πληρώσουμε ακόμα μια κρίση. Αντίθετα, έχουμε ανάγκη την ταξική οργάνωση στους χώρους δουλειάς, μέσα από τα σωματεία μας, για την διεκδίκηση συλλογικών συμβάσεων, που θα καλύπτουν το κόστος ζωής μας.
• Καμία μείωση μισθού.
• Μόνιμη και σταθερή δουλειά. Όχι στις απολύσεις.
• 5νθημερο – 8ωρο, όχι στην ελαστική εργασία.
• Ανατροπή των αντεργατικών νόμων
ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΗ ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ ΜΙΣΘΩΤΩΝ ΤΕΧΝΙΚΩΝ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ