Με την επίθεση απέναντι στα δικαιώματα μας και την ωμή προκλητικότητα της κυβέρνησης να συνεχίζεται με όλο και εντεινόμενους ρυθμούς, οι εργαζόμενοι βιώνουμε την διαρκή υποβάθμιση της ποιότητας ζωής μας. Η αβάσταχτη πλέον ακρίβεια, οι συνεχείς ανατιμήσεις σε καύσιμα, τρόφημα και είδη πλατιάς κατανάλωσης σε συνδυασμό με τους μισθούς πείνας έχουν έναν και μόνο στόχο. Το κεφάλαιο και τα κέρδη των εργοδοτών συνεχώς να αυξάνονται με ό,ποιο και να είναι το κόστος. Με απλά λόγια, στον βωμό του χρήματος οι ζωές μας δεν έχουν καμία σημασία.
Το πρόσχημα της «αυξησης» του κατώτατου μισθού που καυχιέται ο πρωθυπουργός και τα κυβερνητικά επιτελεία δεν πρέπει να μας παραπλανεί. Είναι ακόμη μία κίνηση αποπροσανατολισμού και κοροιδϊας που θελει να τραβήξει το βλέμα μας από την πραγματικότητα. Οι περισσότεροι μισθωτοι στον ιδιωτικό τομέα αμείβονται με μισθό χαμηλότερο του κατώτατου, ενώ η περιβόητη αυξηση δεν είναι τιποτα αλλο απο 39€ τον μηνα (!!). Για ποιες «αντοχές της οικονομίας» και «ανταγωνιστικότητα των επιχειρηματικών κερδών» μιλάει άρα η κυβέρνηση;; Η αληθεία είναι μία και από καιρό τώρα εμφανής, ζούμε στα όρια της φτώχειας και της εξαθλίωσης!!
Τα ψεματα και η σταχτη στα μάτια δεν σταματανε ομως εδώ. Οι πανηγυρισμοί για «ξεπάγωμα» των τριετιών είναι ακόμη ένα κυβερνητικό παιχνίδι, καθώς η κυβέρνηση επι της ουσίας διαγράφει 12 χρόνια προυπηρεσίας από τους εργαζόμενους. Έτσι, οι περισσότεροι εργαζόμενοι θα πρεπει να ελπίζουν σε μία πρώτη αύξηση στο 2027 (!!).
Οι μισθοί και η ακρίβεια δεν είναι τα μόνα έργαλεία της κυβέρνησης. Η επιθεση συνεχίζεται με απάνθρωπες συνθήκες εργασίας στα εργασιακά κάτεργα και νόμιμα πλέον, εφόσον οι ισχύοντες αντεργατικοί νόμοι δίνουν το πράσινο φως στην εργοδοσία να συνεχίζει την εκμετάλλευση. Ακόμη, οι αντισυνδικαλιστικοί νόμοι έρχονται να συμπληρώσουν το παζλ νομιμοποιήσης της επίθεσης που υφίσταται η εργατική τάξη διαλύοντας τα συλλογικά όργανα πάλης των εργαζομένων. Η επιβολή κρατικού ελέγχου στις διαδικασίες των σωματείων, αφοπλίζει τους εργαζόμενους οι οποίοι παρά τις δυσκολίες συνεχίζουν παραδειγματικά τον αγώνα τους απέναντι στην εργοδοτική αυθαιρεσία.
Και πως θα μπορούσαν από όλα αυτά να λείπουν οι απολύσεις, το ξεπούλημα εταιρειών και τα λουκέτα σε βιομηχανίες που πετάνε στην ανεργία μεγάλο αριθμό εργαζομένων (βλέπε Γιούλα, Sonoco, ΛΑΡΚΟ, ΜΑΛΑΜΑΤΙΝΑ κλπ.) και τα δεκάδες εργοδοτικά εγκλήματα που αφήνουν πίσω μία λίστα νεκρών και σακατεμένων εργατών που όλο και μεγαλώνει.
Η λύση είναι μία και βρίσκεται στην ταξική πάλη! Στην συλλογική διεκδίκηση των δικαιωμάτων που μας έχουν κλέψει, με όρους ταξικούς και με την ενεργό δράση στα σωματεία και τα όργανα συγκρότησης του αγώνα μας. Μακρυά από τις εργοδοτικές και ξεπουλημένες συνδικαλιστικές ηγεσίες, με γνώμονες μας το λαϊκό συμφέρον και την ανασυγκρότηση του εργατικού κινήματος. Το σύστημα γνωρίζει πολύ καλά την δύναμη μας, γι’αυτό και στο πλαίσιο της ανηλεούς του βαρβαρότητας δεν διστάζει να μας χτυπήσει στις πορείες, να μας επιβάλει πειθαρχικά, να μας σύρει στα δικαστήρια, να μας φυλακίσει μέχρι και να μας σκοτώσει. Θέλει με τον τρόπο αυτόν να μας αποτρέψει από το να συμμετέχουμε στον συλλογικό αγώνα. Θέλει να μας τρομοκρατήσει, ώστε να είναι έπειτα ελεύθερο να καταληστέψει ακόμη περισσότερο τις ζωές μας. Το δικαίωμα στον ελεύθερο συνδικαλισμό, το 5ήμερο-8ωρο, οι υπερωρίες, το σύνολο των εργατικών δικαιωμάτων ανήκουν στην εργατική τάξη και μόνο. Αυτή τα κέρδισε με το αίμα της, αυτή θα τα υπερασπιστεί με τους αγώνες της, αυτή είναι που θα αγωνιστεί για να τα πάρει πίσω.
Η μαζική απεργία στις 28 Φλεβάρη, η παρακαταθήκη από τις απεργίες των προηγούμενων ετών, αλλά και οι μαζικές κινητοποιήσεις για τα Τεμπη, τους πολέμους σε Ουκρανία και Παλαιστίνη, το αντεκπαιδευτικό νομοσχέδιο κ.α. δείχνουν ένα πράγμα. Οτι η εργατική τάξη και ο λαός έχουν ακόμη υπολογίσιμη δύναμη και αγωνιστική διάθεση! Ας γίνουν λοιπον αυτά το εφαλτήριο μας για να συνεχίσουμε τον αγώνα μας και να πάρουμε την κατάσταση στα χέρια μας! Κόντρα στην ξεπουλημένη ΓΣΕΕ και προσπερνόντας τις συνδικαλίστικές ηγεσίες του ΠΑΜΕ που αρνείται πεισματικά να ενεργοποιήσει του εργαζόμενους και να του βάλει σε γραμμή πραγματικής σύγκρουσης με την κυβέρνηση και το σύστημα.
Το πρόσχημα της «αυξησης» του κατώτατου μισθού που καυχιέται ο πρωθυπουργός και τα κυβερνητικά επιτελεία δεν πρέπει να μας παραπλανεί. Είναι ακόμη μία κίνηση αποπροσανατολισμού και κοροιδϊας που θελει να τραβήξει το βλέμα μας από την πραγματικότητα. Οι περισσότεροι μισθωτοι στον ιδιωτικό τομέα αμείβονται με μισθό χαμηλότερο του κατώτατου, ενώ η περιβόητη αυξηση δεν είναι τιποτα αλλο απο 39€ τον μηνα (!!). Για ποιες «αντοχές της οικονομίας» και «ανταγωνιστικότητα των επιχειρηματικών κερδών» μιλάει άρα η κυβέρνηση;; Η αληθεία είναι μία και από καιρό τώρα εμφανής, ζούμε στα όρια της φτώχειας και της εξαθλίωσης!!
Τα ψεματα και η σταχτη στα μάτια δεν σταματανε ομως εδώ. Οι πανηγυρισμοί για «ξεπάγωμα» των τριετιών είναι ακόμη ένα κυβερνητικό παιχνίδι, καθώς η κυβέρνηση επι της ουσίας διαγράφει 12 χρόνια προυπηρεσίας από τους εργαζόμενους. Έτσι, οι περισσότεροι εργαζόμενοι θα πρεπει να ελπίζουν σε μία πρώτη αύξηση στο 2027 (!!).
Οι μισθοί και η ακρίβεια δεν είναι τα μόνα έργαλεία της κυβέρνησης. Η επιθεση συνεχίζεται με απάνθρωπες συνθήκες εργασίας στα εργασιακά κάτεργα και νόμιμα πλέον, εφόσον οι ισχύοντες αντεργατικοί νόμοι δίνουν το πράσινο φως στην εργοδοσία να συνεχίζει την εκμετάλλευση. Ακόμη, οι αντισυνδικαλιστικοί νόμοι έρχονται να συμπληρώσουν το παζλ νομιμοποιήσης της επίθεσης που υφίσταται η εργατική τάξη διαλύοντας τα συλλογικά όργανα πάλης των εργαζομένων. Η επιβολή κρατικού ελέγχου στις διαδικασίες των σωματείων, αφοπλίζει τους εργαζόμενους οι οποίοι παρά τις δυσκολίες συνεχίζουν παραδειγματικά τον αγώνα τους απέναντι στην εργοδοτική αυθαιρεσία.
Και πως θα μπορούσαν από όλα αυτά να λείπουν οι απολύσεις, το ξεπούλημα εταιρειών και τα λουκέτα σε βιομηχανίες που πετάνε στην ανεργία μεγάλο αριθμό εργαζομένων (βλέπε Γιούλα, Sonoco, ΛΑΡΚΟ, ΜΑΛΑΜΑΤΙΝΑ κλπ.) και τα δεκάδες εργοδοτικά εγκλήματα που αφήνουν πίσω μία λίστα νεκρών και σακατεμένων εργατών που όλο και μεγαλώνει.
Η λύση είναι μία και βρίσκεται στην ταξική πάλη! Στην συλλογική διεκδίκηση των δικαιωμάτων που μας έχουν κλέψει, με όρους ταξικούς και με την ενεργό δράση στα σωματεία και τα όργανα συγκρότησης του αγώνα μας. Μακρυά από τις εργοδοτικές και ξεπουλημένες συνδικαλιστικές ηγεσίες, με γνώμονες μας το λαϊκό συμφέρον και την ανασυγκρότηση του εργατικού κινήματος. Το σύστημα γνωρίζει πολύ καλά την δύναμη μας, γι’αυτό και στο πλαίσιο της ανηλεούς του βαρβαρότητας δεν διστάζει να μας χτυπήσει στις πορείες, να μας επιβάλει πειθαρχικά, να μας σύρει στα δικαστήρια, να μας φυλακίσει μέχρι και να μας σκοτώσει. Θέλει με τον τρόπο αυτόν να μας αποτρέψει από το να συμμετέχουμε στον συλλογικό αγώνα. Θέλει να μας τρομοκρατήσει, ώστε να είναι έπειτα ελεύθερο να καταληστέψει ακόμη περισσότερο τις ζωές μας. Το δικαίωμα στον ελεύθερο συνδικαλισμό, το 5ήμερο-8ωρο, οι υπερωρίες, το σύνολο των εργατικών δικαιωμάτων ανήκουν στην εργατική τάξη και μόνο. Αυτή τα κέρδισε με το αίμα της, αυτή θα τα υπερασπιστεί με τους αγώνες της, αυτή είναι που θα αγωνιστεί για να τα πάρει πίσω.
Η μαζική απεργία στις 28 Φλεβάρη, η παρακαταθήκη από τις απεργίες των προηγούμενων ετών, αλλά και οι μαζικές κινητοποιήσεις για τα Τεμπη, τους πολέμους σε Ουκρανία και Παλαιστίνη, το αντεκπαιδευτικό νομοσχέδιο κ.α. δείχνουν ένα πράγμα. Οτι η εργατική τάξη και ο λαός έχουν ακόμη υπολογίσιμη δύναμη και αγωνιστική διάθεση! Ας γίνουν λοιπον αυτά το εφαλτήριο μας για να συνεχίσουμε τον αγώνα μας και να πάρουμε την κατάσταση στα χέρια μας! Κόντρα στην ξεπουλημένη ΓΣΕΕ και προσπερνόντας τις συνδικαλίστικές ηγεσίες του ΠΑΜΕ που αρνείται πεισματικά να ενεργοποιήσει του εργαζόμενους και να του βάλει σε γραμμή πραγματικής σύγκρουσης με την κυβέρνηση και το σύστημα.
Ο αγώνας για δουλειά και ζωή είναι υπόθεση δική μας!
Η λύση βρίσκεται στον μαζικό απεργιακό αγώνα!
Η λύση βρίσκεται στον μαζικό απεργιακό αγώνα!
Παλεύουμε για:
* Συλλογικές Συμβάσεις Εργασίας
* Πραγματικές αυξήσεις στους μισθούς μας!
* Εργασιακά και συνδικαλιστικά δικαιωμάτων
* 5ήμερο-8ωρο, πληρωμένες υπερωρίες, δουλειά με δικαιώματα
* Ανατροπή των νόμων Χατζηδάκη-Γεωργιάδη
Συμμετέχουμε:
* Στην απεργία στις 17 Απρίλη με συγκέντρωση στην Καμάρα στις 10:30
