Από το πιο μικρό μέχρι το πιο μεγάλο ζήτημα, η ζωή μας χειροτερεύει καθημερινά. Από το λεωφορείο που δεν υπάρχει, την Υγεία που δεν μας παρέχεται όπως πρέπει, μέχρι τις εργασιακές σχέσεις, οι εργαζόμενοι βρισκόμαστε αντιμέτωποι με μια ολομέτωπη επίθεση σε κάθε τι που θυμίζει κατάκτηση.
Η πολιτικής της ακρίβειας σε βασικά προϊόντα και υπηρεσίες δεν είναι τίποτα άλλο παρά η μεταφορά του πλούτου προς όλο και λιγότερα χέρια. Από εμάς τους εργαζόμενους, που παράγουμε τα πάντα, σε εκείνους που τους ανήκουν τα πάντα. Η ακρίβεια δεν είναι ένα «φυσικό φαινόμενο». Είναι μια συνειδητή πολιτική επιλογή με από την οποία χάνουν οι εργαζόμενοι και κερδίζει το μεγάλο κεφάλαιο. Οι φετινές «αυξήσεις» μισθών ήταν ουσιαστικά μειώσεις, καθώς τα βασικά προϊόντα και υπηρεσίες αυξήθηκαν πολύ περισσότερο και το πραγματικό εισόδημα των εργαζόμενων μειώθηκε.
Σήμερα περισσότερο από ποτέ, έχουμε ζωτική ανάγκη από τη διεκδίκηση πραγματικών αυξήσεων στους μισθούς μας, που να καλύπτουν τις ανάγκες μας και το αυξανόμενο κόστος ζωής.
Για να καλυτερέψει τη θέσης της απέναντι μας, η εργοδοσία με συμμάχους της τις κυβερνήσεις έχει περάσει μια σειρά νόμους που ανατρέπουν βασικά εργασιακά δικαιώματα. Ειδικά οι νόμοι Χατζηδάκη και Γεωργιάδη (που πέρασε πρόσφατα) ουσιαστικά παραβιάζουν το 5νθήμερο, το 8ωρο και τις πληρωμένες υπερωρίες, ανοίγοντας το δρόμο για να δουλεύουμε όσο και όπως έχει όρεξη η εργοδοσία. Είναι η φυσική προέκταση των απλήρωτων υπερωριών, της ελαστικής εργασίας, της λογικής «δούλεψε μέχρι να βγει το project».
Σήμερα περισσότερο από ποτέ, έχουμε ανάγκη από Συλλογικές Συμβάσεις, που να προστατεύουν και να κατοχυρώνουν τα δικαιώματα μας στο μισθό, τις άδειες, το ωράριο, την ασφάλιση, για κάθε κλάδο και επιχείρηση, για κάθε εργαζόμενο.
Σημαντικό στοιχείο των παραπάνω νόμων, είναι η ποινικοποίηση της απεργίας, των Σωματείων, των διαδικασιών πάλης των εργαζόμενων, που δείχνει ότι ετοιμάζονται να αντιμετωπίσουν τους αγώνες των εργαζομένων και τους λαμβάνουν σοβαρά υπ' όψιν.
Ταυτόχρονα, πληθαίνουν τα σοκαριστικά παραδείγματα της υποτίμησης της ίδιας της ανθρώπινης ζωής. Τέμπη, φωτιές, πλημμύρες στη Θεσσαλία, εργατικά ατυχήματα, ανύπαρκτη περίθαλψη, δολοφονίες όπως αυτή στον Πειραιά. Κοινός παρανομαστής η λογική του κέρδους, η μετατροπή της ανθρώπινης ζωής σε ένα δευτερεύον, λογιστικό μέγεθος, για το οποίο το κεφάλαιο δεν αξίζει να σπαταλάει «περιττούς πόρους», όπως τα μέτρα προστασίας. Για να φτάσουμε μέχρι στην πιο μεγάλη υποτίμηση της ανθρώπινης ζωής, τον πόλεμο, που απλώνεται όλο και περισσότερο, για να μοιράσουν οι μεγάλες δυνάμεις τον κόσμο.
ΓΙΑ ΝΑ ΚΑΛΥΤΕΡΕΨΟΥΜΕ ΤΙΣ ΖΩΕΣ ΜΑΣ, ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΟΡΓΑΝΩΘΟΥΜΕ ΣΥΛΛΟΓΙΚΑ,
ΝΑ ΜΑΘΟΥΜΕ ΝΑ ΑΓΩΝΙΖΟΜΑΣΤΕ, ΝΑ ΜΑΘΟΥΜΕ ΝΑ ΝΙΚΑΜΕ.
Αυτή η κατάσταση που δημιουργεί σε όλες και όλους μας ένα αίσθημα αδιεξόδου και έλλειψης προοπτικής, δεν πρόκειται να αλλάξει αν δεν βγούμε εμείς στο προσκήνιο. Με το μόνο τρόπο που μπορούν οι εργαζόμενοι να κάνουν τη φωνή τους να ακουστεί: με τους αγώνες τους. Ποντάρουν και την αποδοχή του «δεν γίνεται τίποτε». Δεν έχουμε ανάγκη από κηρύγματα ηττοπάθειας. Έχουμε ανάγκη από μαζικά και γερά Σωματεία, που να λειτουργούν σωστά, να συζητούν και να παίρνουν αποφάσεις, να αγωνίζονται, να προστατεύουν όλους τους συναδέλφους. Η πραγματική λύση είναι ο διπλανός μας. Ο συνάδελφος μας. Η πραγματική λύση είναι η οργάνωση, η συζήτηση, η συμμετοχή μας, η ανάδειξη των αναγκών μας. Εκεί βρίσκεται η ζωή και το μέλλον μας!
Συναδέλφισσα, Συνάδελφε: Ενημερώσου. Οργανώσου στο Σωματείο σου. Πάλεψε για τα δικαιώματα σου! Τίποτα δεν χαρίζεται. Όλα τα κερδίζουμε με αγώνες!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου