Η απεργία στις 28 Φλεβάρη έδειξε τη δύναμή μας. Παρά την προπαγάνδα των ΜΜΕ, την καταστολή της αστυνομίας, την προσπάθεια όλου του κρατικού μηχανισμού, εκατομμύρια λαού κατέβηκαν στους δρόμους να διεκδικήσουν αυτό που θεωρούν δίκαιο. Ενάντια στις πολιτικές που τσακίζουν ζωές και σκοτώνουν.
Ο αγώνας αυτός για να κερδίσει πρέπει να παραμείνει στον δρόμο. Να μην μπλέξει σε κοινοβουλευτικές αυταπάτες. Να μην καταλήξει απλά αίτημα «να πέσει η κυβέρνηση» και να γίνουν εκλογές για εκτόνωση της λαϊκή οργή στις κάλπες. Ο αγώνας αυτός πρέπει ν’ ανατρέψει τις πολιτικές που σακατεύουν τις ζωές μας και να κερδίσει δικαιώματα. Να βγάλει όλη την αλήθεια στο φως και να κερδίσει ασφαλείς συγκοινωνίες για όλους μας. Μισθούς που να μπορείς να ζεις ανθρώπινα με συλλογικές συμβάσεις και εργασιακά δικαιώματα. Ν’ αγωνιστούμε ώστε τα κέρδη των λίγων να μην μπαίνουν πάνω απ’τις ζωές μας.
Δεν παραπλανούμε υποκρινόμενοι ότι καλούμε μόνο για τα Τέμπη. Για μας τα Τέμπη είναι κρίκος σε μια ματωμένη αλυσίδα που πάει πολύ πίσω. Πάει στην πανδημία με χιλιάδες άδικους θανάτους εκτός ΜΕΘ, στα πολύνεκρα ναυάγια του Σάμινα και της Πύλου, στους δεκάδες νεκρούς στα συντρίμια της Ρικομέξ, στο Μάτι, στη Μάνδρα, και τελειωμό δεν έχει. Ξέρουμε ότι η ρίζα του κακού που συνεχώς θα προσθέτει κρίκους στην αλυσίδα είναι η λογική “το κέρδος πάνω απ’όλα”. Γι´αυτό ζητάμε όχι μόνο τιμωρίες ενόχων, περιμένοντας τους επόμενους ενόχους, αλλά ανατροπή της αντιλαϊκής πολιτικής και δικαιώματα που θα διασφαλίζουν τη ζωή, την υγεία, την ασφάλειά μας. Ώστε να μη πεθαίνει κόσμος σε τρένα, ούτε επειδή δε βρεθηκε ασθενοφόρο, ούτε επειδή πέφτουν τα ταβάνια στα σχολεία.
Κανένα δικαστήριο και κανένα κόμμα δε θα “καθαρίσει” για λογαριασμό μας, χωρίς το δικό μας αγώνα. Τα δικαστήρια είναι φτιαγμένα για να βγάζουν παράνομες απεργίες σαν αυτή του σωματειου εργαζομένων του ΟΣΕ, που βδομάδες πριν τα Τέμπη φωνάζαν για τον κίνδυνο. Για να καταδικάζουν καθαρίστριες 15χρόνια, και να έχουν έξω τον Καραμανλή που έψεγε οσους μιλούσαν για την κατασταση στα τρένα.
Η συνολική αντιλαϊκή πολιτική συνεχίζει να μας στερεί το οξυγόνο. Τα ωράρια έχουν γίνει λάστιχο και το 5ήμερο 8ωρο αποτελεί είδος πρός εξαφάνιση, τα εργατικά εγκλήματα έχουν πιάσει ταβάνι, η μόνιμη και σταθερή δουλειά αποτελεί παρελθόν και χτυπιέται ακόμα κ στο Δημόσιο με την πρώτη συνδικαλιστική απόλυση εκπαιδευτικού. Το χτύπημα στα σωματεία κ τις απεργίες συνεχίζεται κ η πρόσβαση του λαού σε περίθαλψη κ εκπαίδευση όλο μειώνεται.
Η κοροϊδία σχετικά με την δήθεν αύξηση του μισθού, δεν είναι ικανή να πείσει κανένα λαϊκό άνθρωπο. Η πραγματικότητα είναι πως το λαϊκό εισόδημα μειώνεται εδώ και χρόνια, με τις αντεργατικές πολιτικές και την ακρίβεια. Ταυτόχρονα, ο νέος νόμος για τον αλγοριθμικό κατώτατο μισθό έρχεται να καθιερώσει μισθούς πείνας για το λαό, με ενα δήθεν επιστημονικό μανδύα. Έχουν φτιάξει έναν αλγόριθμο κομμένο και ραμμένο στα μέτρα τους, που πάντα θα βγάζει ένα ποσό που δεν θα αποτελεί πραγματική αύξηση. Αλλά κι αυτή η υποτιθέμενη αύξηση θα μπορεί να αναστέλλεται αν "παραβιάζονται τα δημοσιονομικά όρια". “Δημοσιονομικά όρια” που γίνονται ευέλικτα μόνο για … εξοπλιστικά κ ευρωπαϊκή άμυνα.
Ξέρουμε πώς ότι δικαιώματα έχουμε στη δουλειά μας, σε υγεία, σε παιδεία, κερδήθηκαν με αγώνα και απεργία, και αυτό μας δείχνει το δρόμο: Ο μαζικός απεργιακός αγώνας η μόνη πραγματική διέξοδος.
- Δεν ξεχνάμε τα Τέμπη, τις πλημμύρες, τις πυρκαγιές. Αγωνιζόμαστε για ασφαλείς μεταφορές, και δικαιοσύνη για τα κρατικά εγκλήματα
- Διεκδικουμε Συλλογικές Συμβάσεις Εργασίας με πραγματικές αυξήσεις στους μισθούς, που να καλύπτουν το κόστος ζωής. Να απαιτήσουμε να μπορούμε να ζούμε από μία δουλειά.
- Δωρεάν Υγεία και Παιδεία για όλους, χωρίς προϋποθέσεις.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου