Από πότε η πάλη των τάξεων συνιστά «συκοφαντική δυσφήμηση»;

Αναδημοσιεύουμε το κείμενο του Στέφανου Ματσούκα* και της Μυρτώ Περράκη** που δημοσιεύτηκε στην ΕφΣυν σχετικά με την πρόσφατη κοινή επιχείρηση εργοδοσίας - αστυνομίας - εισαγγελίας στην ανατολική Θεσσαλονίκη ενάντια στη συγκέντρωση διαμαρτυρίας σε κατάστημα της αλυσίδας "YES! STORES". 

 Η σύλληψη μιας ολόκληρης συγκέντρωσης είναι απόπειρα απαγόρευσης της συγκέντρωσης!

Η πρόσφατη κοινή επιχείρηση εργοδοσίας - αστυνομίας - εισαγγελίας στην ανατολική Θεσσαλονίκη ενάντια στη συγκέντρωση διαμαρτυρίας σε κατάστημα της αλυσίδας «YES! STORES» ανοίγει ένα νέο, επικίνδυνο κεφάλαιο στο πεδίο της κρατικής και εργοδοτικής τρομοκρατίας ενάντια στο εργατικό κίνημα.

Η κινητοποίηση αυτή, πέρα από ήδη γνωστά ζητήματα του χώρου του επισιτισμού, ανέδειξε και τις -αναβαθμισμένες πλέον- μεθόδους καταστολής που έχει στα χέρια της η εκάστοτε εργοδοσία. Συγκεκριμένα, από την πρώτη στιγμή που εργαζόμενος του καταστήματος διεκδίκησε να εφαρμοστεί η Συλλογική Σύμβαση Εργασίας στον Επισιτισμό και να πληρωθούν τα νόμιμα δεδουλευμένα, η εργοδοσία δεν σταμάτησε τις μεθοδεύσεις προκειμένου να βγει αυτή η διεκδίκηση στην παρανομία.

Ενώ αρχικά και προφορικά ο εργοδότης συμφώνησε στα νόμιμα, όταν έγινε η συνάντηση προχώρησε σε μήνυση «για εκβιασμό» προς τον εργαζόμενο, αλλά και σε αλληλέγγυο συνάδελφο, μέλος του σωματείου Επισιτισμού. Είναι τουλάχιστον προκλητικό να προσάπτουν τέτοιες κατηγορίες οι πραγματικοί εκβιαστές στον χώρο του επισιτισμού, δηλαδή η εργοδοσία, η οποία, με τον εκβιασμό της ανεργίας και των απολύσεων, έχει το προσωπικό της να δουλεύει μαύρα, με απλήρωτες υπερωρίες ή χωρίς ΣΣΕ. Η εργοδοσία ξεγυμνώθηκε στο δικαστήριο, όπου αποκαλύφθηκε ότι οι εργαζόμενοι στο κατάστημα είναι δηλωμένοι ως… πωλητές(!) ενώ στην πραγματικότητα φτιάχνουν καφέδες…

Αντί όμως να πτοηθεί ο εργοδότης που η μήνυσή του κατέπεσε, αμέσως μετά κλιμάκωσε την αυθαιρεσία του απολύοντας άμεσα τον εργαζόμενο που έκανε την καταγγελία. Και σαν να μην έφτανε αυτό, όταν πραγματοποιήθηκε νέα συγκέντρωση από την Επιτροπή Αλληλεγγύης, προχώρησε σε μήνυση για «συκοφαντική δυσφήμιση» καλώντας την αστυνομία να συλλάβει τους συγκεντρωμένους. Μια πρακτική που συναντάται συχνά πλέον σε εργατικές διεκδικήσεις και αρκετές φορές και στον χώρο της ιδιωτικής εκπαίδευσης. Ομως η διαφορά στο συγκεκριμένο συμβάν βρίσκεται στον τρόπο υλοποίησης της δίωξης από τη μεριά των Αρχών.

Η αστυνομία Θεσσαλονίκης, δρώντας ως εκτελεστικό όργανο της εργοδοσίας, έστησε ολόκληρη επιχείρηση με διμοιρίες ΜΑΤ, κλούβες, ασφαλίτες, περικύκλωσε τη συγκέντρωση και συνέλαβε όλους τους συγκεντρωμένους! Είκοσι οκτώ διαδηλωτές οδηγήθηκαν στο τμήμα, όπου η εισαγγελέας ζήτησε την κράτησή τους με τη διαδικασία του αυτόφωρου. Την επόμενη μέρα οδηγήθηκαν με χειροπέδες στο δικαστήριο, όπου η πρόεδρος διέταξε προανακριτική διαδικασία με ανοιχτό το ενδεχόμενο ορισμού δικασίμου.

Ανεξάρτητα από την εξέλιξη της συγκεκριμένης υπόθεσης, που είναι αντικείμενο πάλης για το εργατικό κίνημα της Θεσσαλονίκης, εγείρεται το εξής σοβαρό ερώτημα: δεδομένου ότι η πλειονότητα των εργατικών κινητοποιήσεων έχει τη μορφή της συγκέντρωσης έξω από τον χώρο δουλειάς (με ή χωρίς στάση εργασίας ή απεργία), νομιμοποιείται η αστυνομία ύστερα από μια απλή μήνυση να συλλαμβάνει τη συγκέντρωση και να τη σέρνει στο τμήμα και τα δικαστήρια; Και τι άλλο συνιστά αυτή η πρακτική παρά μια απόπειρα να βγουν στην παρανομία και να απαγορευτούν όλες οι συγκεντρώσεις;

Μάλιστα, πέρα από τη νομική σαθρότητα της κατηγορίας για «συκοφαντία» ή «εκβιασμό», προκύπτει και η εξής διαπίστωση: κάθε εργατική κινητοποίηση αποτελεί de facto μια διαφωνία με την εργοδοσία, αλλιώς πολύ απλά δεν θα υπήρχε. Από πότε μια διαφωνία και μια διεκδίκηση ανάμεσα σε τάξεις με αντιτιθέμενα συμφέροντα μπορεί να βαφτίζεται «δυσφήμιση»; Λίγο ώς πολύ για ακόμα μία φορά αξιώνεται η… κατάργηση της ταξικής πάλης!

Φυσικά το γεγονός ότι η οικογένεια του εργοδότη έχει σχέσεις με την πολιτική γραμματεία της Ν.Δ. και με τον πρωθυπουργό προσωπικά εξηγεί την «άνεση» με την οποία υλοποιούνται οι εντολές του, πλην όμως αυτό είναι η κορυφή του παγόβουνου. Γιατί πίσω από το θράσος του συγκεκριμένου εργοδότη δεν βρίσκονται μόνο οι «υψηλές γνωριμίες», αλλά και ένα ολόκληρο νομοθετικό οπλοστάσιο.

Το περιστατικό αυτό αποτελεί ευθεία συνέχεια και εφαρμογή του πλαισίου που έχουν ορίσει οι νόμοι Χατζηδάκη, Γεωργιάδη και Χρυσοχοΐδη, ο οποίοι έχουν δώσει τα νομικά εργαλεία για την ποινικοποίηση όλων των μορφών πάλης που έχει το εργατικό κίνημα: εκλογές, συνέλευση, απεργία, αφισοκόλληση, συγκέντρωση, απεργιακή περιφρούρηση, συνθήματα. Στην πράξη η κυβέρνηση θέλει να βγάλει στην παρανομία το εργατικό κίνημα βαφτίζοντάς το άλλοτε «ψυχολογική βία», άλλοτε «εκβιασμό» και άλλοτε «συκοφαντία».

Αυτή η επιδίωξη προστίθεται στο συνολικό κατασταλτικό πλαίσιο που έχει στηθεί: δυνητική αργία στη Χρύσα Χοτζόγλου και 2.500 πειθαρχικά στους εκπαιδευτικούς, άρση μονιμότητας στο Δημόσιο, διαγραφές φοιτητών, πρόστιμα για ανάρτηση πανό και αφισοκόλληση, απαγορεύσεις συναθροίσεων. Πρόκειται για μια επιχείρηση φίμωσης του λαϊκού κινήματος συνολικά με συνευθύνη όλων των κυβερνήσεων, συνολικά του αστικού κρατικού μηχανισμού και του συνόλου των υποταγμένων συνδικαλιστικών ηγεσιών.

Η δίωξη στους «28 των YES» αποτελεί ευθεία αμφισβήτηση του δικαιώματος στη συνδικαλιστική δράση, επιχείρηση απαγόρευσης των συγκεντρώσεων -και ως τέτοια πρέπει να αντιμετωπιστεί από το εργατικό κίνημα της χώρας. Απαιτείται άμεσα η ενεργοποίηση και η επαγρύπνηση όλων των πραγματικά ταξικών δυνάμεων που αντιλαμβάνονται αυτή τη συνθήκη και θέλουν να αναμετρηθούν με αυτή.

*Μέλος του Δ.Σ. του Σωματείου Μισθωτών Τεχνικών Μακεδονίας (ΣΜΤ-Μ), συλληφθείς και διωκόμενος
**Μέλος του Δ.Σ. του Συλλόγου Εργαζομένων στα Φροντιστήρια Καθηγητών (ΣΕΦΚ)

 

Σύντομο χρονικό για την εργοδοτική τρομοκρατία στα καταστήματα "YES" και κάλεσμα στη συγκέντρωση της Πέμπτης 10 Ιουλίου στις 19:00 στην ΕΤ3

Νέο επεισόδιο εκτυλίχθηκε στην υπόθεση εργοδοτικής τρομοκρατίας κι αυθαιρεσίας που έχει εξαπολύσει η εργοδοσία του καταστήματος “YES” (κατάστημα Δελφών 4) ενάντια σε εργαζόμενο που διεκδίκησε τα δεδουλευμένα του και σε συνδικαλιστή του Συνδικάτου Επισιτισμού-Τουρισμού. Αρχικά, η εργοδοσία κατήγγειλε τον εργαζόμενο και τον συνδικαλιστή για “εκβιασμό”(!). (περισσότερες λεπτομέρειες εδώ). «Εκβιασμός» για τον εργοδότη, είναι ότι οι εργαζόμενοι ζητούν αυτά τα δικαιώματα που τους έχουν απομείνει σύμφωνα με το νόμο! Το δικαστήριο αθώωσε τους δυο αγωνιστές από την κατηγορία της εκβίασης, όχι όμως από αυτό της απείθιας, κάτω από την πίεση και της παράστασης διαμαρτυρίας που είχε καλεστεί έξω από τα δικαστήρια, την Πέμπτη 26 Ιουνίου.

Στη νέα παράσταση διαμαρτυρίας που καλέστηκε την περασμένη Παρασκευή 5 Ιουλίου, ο εργοδότης έκανε νέα καταγγελία, αυτή τη φορά για “συκοφαντική δυσφήμιση”. Η αστυνομία Θεσσαλονίκης δρώντας ως εκτελεστικό όργανο της εργοδοσίας, περικύκλωσε τη συγκέντρωση μπροστά σου κατάστημα YES, έκλεισε τους συγκεντρωμένους σε κλούβα, και τους μετέφερε στη ΓΑΔΘ, μεταξύ των οποίων και 2 μέλη της Αγωνιστικής Πρωτοβουλίας. Σε μια πρωτοφανή κίνηση, κι οι 28 προσαγωγές μετατράπηκαν σε συλλήψεις, ενώ προστέθηκε κι η κατηγορία της απείθειας σε όσους αρνήθηκαν να δώσουν δακτυλικά αποτυπώματα. Πλήθος αγωνιστών και εργαζόμενων συγκεντρώθηκαν έξω από τη ΓΑΔΘ, φωνάζοντας συνθήματα και απαιτώντας την άμεση απελευθέρωση των προσαχθέντων αγωνιστών. 

 

Την επόμενη μέρα, Σάββατο 6 Ιουλίου, οι συλληφθέντες οδηγήθηκαν στα δικαστήρια, όπου καλέστηκε μαζική παράσταση διαμαρτυρίας. Από νωρίς, συγκεντρώθηκαν στο χώρο αλληλέγγυοι, μέλη και εκπρόσωποι σωματείων και συλλογικοτήτων, συγγενείς, και άρχισαν να φωνάζουν συνθήματα και να βγάζουν ανακοινώσεις. Με πανό προσήλθαν η “Επιτροπή Αλληλεγγύης των Εργαζομένων στα YES! STORES” και η ΤΑΞΙΚΗ ΠΟΡΕΙΑ. Ανακοίνωση καταγγελίας έβγαλε το ΣΜΤ-Μακεδονίας, καταγγέλλοντας τη σύλληψη μέλους του ΔΣ του Σωματείου. 

 

Για 2 ώρες, τόσο μέσα από τη δικαστική αίθουσα, όπου οι συλληφθέντες κρατούνταν με χειροπέδες στα χέρια σαν εγκληματίες, όσο και έξω από αυτή, τα συνθήματα δόνησαν την ατμόσφαιρα. Οι συλληφθέντες βγήκαν νικητές μέσα από το κτήριο, καταχειροκροτούμενοι και φωνάζοντας συνθήματα. Η πρόεδρος αποφάσισε την προανακριτική διαδικασία, με το νομικό σκεπτικό «να φανεί αν στοιχειοθετείται το αδίκημα της συκοφαντικής δυσφήμισης», αφήνοντας ανοιχτό το ενδεχόμενο για το αν θα οριστεί δικάσιμος. Φυσικά, οι εξελίξεις στο νομικό πεδίο θα καθοριστούν από την συνέχιση των κινητοποιήσεων.

 

 

 

 

Η υπόθεση αυτή είναι πολύ σοβαρή, αφού είναι η πρώτη φορά που κατηγορείται για εκβιασμό εργαζόμενος που διεκδίκησε τα δεδουλευμένα του. Επιπλέον, πέρα από τις «υψηλές γνωριμίες» που έχει στο χώρο της ΝΔ ο ιδιοκτήτης του συγκεκριμένου “YES”, οι καταγγελίες αυτές πατάνε στο έδαφος που έχουν στρώσει οι αντεργατικοί νόμοι που ψήφισαν όλες οι κυβερνήσεις, που έχουν βγάλει όλα τα μέσα πάλης του εργατικού κινήματος στην παρανομία. Με βάση κυρίως τους νόμους Χατζηδάκη και Γεωργιάδη, οι απεργίες βγαίνουν παράνομες, και η απεργιακή περιφρούρηση βαφτίζεται «ψυχολογική βία». Με βάση αυτούς και προηγούμενους νόμους, απολύονται αγωνιστές εργαζόμενοι και εκλεγμένοι εκπρόσωποι σωματείων. Με βάση αυτούς τους νόμους καταστέλλονται άγρια απεργίες, όπως αυτή της «Μαλαματίνα» στη Θεσσαλονίκη. Με βάση αυτούς τους νόμους αποθρασύνονται οι εργοδότες γιατί βλέπουν ότι έχουν την πλήρη στήριξη του κράτους. Και γι’ αυτό το λόγο οι νόμοι αυτοί πρέπει να ανατραπούν από το εργατικό κίνημα.

Για όλα τα παραπάνω, είναι πολύ σημαντικό να μαζικοποιηθει η νέα συγκέντρωση καταγγελίας της εργοδοσίας των “YES”, που έχει καλεστεί γι’ αυτή την Πέμπτη 10 Ιουλίου στις 19:00 στην ΕΤ3, όπου και θα ακολουθήσει και πορεία προς το κατάστημα στη Δελφών.

Οι εργατικοί αγώνες δεν είναι ούτε “συκοφαντία”, ούτε “εκβιασμός”.  Είναι πάλη για το μισθό, το ωράριο, τις συνθήκες δουλειάς και ζωής του εργαζόμενου, είναι η μόνη ελπίδα μέσα στο γενικευμένο κοινωνικό και εργασιακό Μεσαίωνα που έχουν προωθήσει. Και γι’ αυτό το λόγο χτυπούν με λύσσα τα σωματεία και την απεργία, σπέρνουν την τρομοκρατία, για να αποτρέψουν τους εργαζόμενους από το να σηκώσουν κεφάλι. Αυτή η βιομηχανία διώξεων είναι υπόθεση όλων των σωματείων και των δημοκρατικών ανθρώπων της πόλης. Γιατί αφορά καθοριστικά τα δημοκρατικά δικαιώματα, τους όρους μέσα στους οποίους εκδηλώνονται οι αγώνες των εργαζομένων.

• Κάτω τα χέρια από τα σωματεία, τους ταξικούς αγώνες και την απεργία! 
• Να αποσυρθούν άμεσα οι κατηγορίες για τους 28 συλληφθέντες
• Να ακυρωθεί η απόλυση του εργαζόμενου και δοθούν τα δεδουλευμένα του.
• Να εφαρμοστεί η Συλλογική Σύμβαση που έχει υπογραφεί στον κλάδο του Επισιτισμού.
• Όλοι στη συγκέντρωση καταγγελίας των αντεργατικών πρακτικών της εργοδοσίας, αυτή την Πέμπτη 10 Ιουλίου στις 19:00 στην ΕΤ3  

 

 

Συγκέντρωση-Διαδήλωση ενάντια στη σύνοδο του ΝΑΤΟ / Ενάντια στο νέο κύκλο ιμπεριαλιστικών πολέμων

 Τρίτη 24/6 | 19:00 | ‘Άγαλμα Βενιζέλου 

 

 Μετά απο 20 μήνες γενοκτονίας στην Παλαιστίνη από το κράτος του Ισραήλ, 3 χρόνια πολέμου στην Ουκρανία,  βλέπουμε και νέο μέτωπο πολέμου να ξεπηδά μετά τις επιθέσεις του Ισραήλ στο Ιράν, με τις ΗΠΑ να ετοιμάζονται να εμπλακούν ακόμα πιο ενεργά. Για ν’αφήσουν καμμένη γη σε ακόμα μια χώρα (βλέπε Ιράκ, Συρία, Λιβύη, Αφγανιστάν, Σερβία, κτλ)

Κοινός παρονομαστής: οι ιμπεριαλιστικές αντιθέσεις μεταξύ των μεγάλων δυνάμεων, με πρωτεύοντα ρόλο και ευθύνη των ΗΠΑ και της πολεμικής τους συμμαχίας: το ΝΑΤΟ. Δλδ για το ξαναμοίρασμα της Γής με το αίμα των λαών για τα κέρδη των λίγων.

- Απεμπλοκή της χώρας από τους άδικους πολέμους και τις σφαγές 

Η κυβέρνηση της Ν.Δ. με το δόγμα «θα χύσουμε ξανά το αίμα μας για τους συμμάχους μας» εμπλέκει όλο και πιο πολύ τη χώρα στον άδικο πόλεμο στην Ουκρανία. Έχοντας απογειώσει την πολιτική των προηγούμενων κυβερνήσεων, προσφέρει ξηρά, νερό και αέρα, κάθε δυνατή διευκόλυνση, σε ΗΠΑ-ΝΑΤΟ και στο κράτος-δολοφόνο του Ισραήλ. Δίνει “ελευθέρας” στη χρήση των βάσεων στην Ελλάδα και για το νέο πόλεμο ενάντια στο Ιράν. Βάζει πλάτη στην σφαγή. Δικό μας καθήκον να πούμε όχι, να οργανώσουμε τις αντιστάσεις μας.

- Όχι στους πολεμικούς εξοπλισμούς (ReArm Europe)

Το πρόγραμμα επανεξοπλισμού των 800 δις ευρώ, που αποφάσισε η Ευρωπαϊκή Ένωση και το εξοπλιστικό των 25 δις που εξήγγειλε η κυβέρνηση της Ν.Δ. θα πληρωθούν με τον ιδρώτα του λαού και θα μετατρέψουν τις χώρες σε βάσεις για τον πόλεμο που ετοιμάζουν οι ΗΠΑ. Ο λαός φορτώνεται νέα εξοπλιστικά βάρη, με χρήματα που ποτέ δε βρίσκονται για υγεία, παιδεία και μισθούς, αλλά πάντα περισσεύουν για όπλα και θάνατο.

- Έξω ΗΠΑ - ΝΑΤΟ - βάσεις – ΕΕ

Η χώρα από άκρη σ’ άκρη (Σούδα, Αλεξανδρούπολη, Λάρισα, κτλ) μετατρέπεται σε βάση πολέμου, όπως απαιτούν οι αμερικανονατοικοί. Η χώρα μπαίνει στο στόχαστρο των πολεμικών συγκρούσεων για συμφέροντα τρίτων, ενάντια στο συμφέρον του λαού της, συνεργώντας σε εγκλήματα πολέμου.

- Λευτεριά στην Παλαιστίνη

Ο αδούλωτος λαός της Παλαιστίνης αντιστέκεται με όλες του τις δυνάμεις και παλεύει για μια Λεύτερη και Ανεξάρτητη Παλαιστίνη! Η νίκη της αντίστασης του παλαιστινιακού λαού, ενάντια στους κατακτητές της γης του, θα είναι και δική μας νίκη. Γιατί μόνο με αγώνες μπορούμε να κατακτήσουμε μια ζωή με δικαιώματα και ελευθερίες.

- Φιλία και αλληλεγγύη με όλους τους λαούς

Οι λαοί δεν έχουν τίποτε να χωρίσουν. Τους ενώνουν οι κοινοί αγώνες ενάντια στον πόλεμο και τον ιμπεριαλισμό. Για το δικαίωμα τους στη ζωή. Για να νικήσουν τους δυνάστες και τους αφέντες. Για να οικοδομήσουν τον δικό τους λεύτερο κόσμο.

Να οργανωθούμε ενάντια στους πολέμους τους, στη δουλειά, στο σωματειο, στη γειτονιά μας. Να διεκδικήσουμε με την πάλη μας τη ζωή μας! 

Η Microsoft απαγορεύει ακόμα και την αναφορά των λέξεων «Παλαιστίνη», «Γάζα» ή «γενοκτονία»!

Νέα πολιτική άρχισε να εφαρμόζει η Microsoft, μπλοκάροντας τα email των υπαλλήλων της που περιέχουν τις λέξεις «Παλαιστίνη», «Γάζα» ή «γενοκτονία» στους εσωτερικούς διακομιστές της. Το αυτοματοποιημένο φίλτρο που εμποδίζει την αποστολή τέτοιων email εντοπίστηκε πρώτη φορά την Τετάρτη 21/05, μετά από παρεμβάσεις της ομάδας υπαλλήλων της Microsoft υπέρ της Παλαιστίνης «No Azure for Apartheid» (Azure είναι η πλατφόρμα υπολογιστικού νέφους (cloud) της Microsoft, ένα από τα προϊόντα της για τα οποία έχει συνάψει συμφωνία με το Ισραηλινό Υπουργείο Άμυνας).

Την ώρα που κλιμακώνεται η επιχειρούμενη γενοκτονία του παλαιστινιακού λαού από το Ισραήλ, που εμποδίζει ακόμη και το μεγαλύτερο μέρος της ανθρωπιστικής βοήθειας να φτάσει στους αποκλεισμένους Παλαιστίνιους κι ενώ, σύμφωνα με τον ΟΗΕ, 14000 παιδια κινδυνεύουν να πεθάνουν από λιμοκτονία, η Microsoft απαγορεύει ακόμη και τη χρήση “κακών” λέξεων όπως Παλαιστίνη, Γάζα ή γενοκτονία. Το ότι κάτι τέτοιο άρχισε να εφαρμόζεται μετά τις κινητοποιήσεις υπαλλήλων της δεν είναι φυσικά τυχαίο, δείχνοντας τη σιγή νεκροταφείου που θέλει να επιβάλει η εταιρεία. 

Κάτι τέτοιο δεν είναι περίεργο από τη μεριά της Microsoft που αφενός θέλει να κάνει ανενόχλητη τις δουλειές της με το Ισραήλ κι αφετέρου, σαν αμερικάνικη εταιρεία, ευθυγραμμίζεται με την πολιτική των ΗΠΑ και τη στήριξη που παρέχει στο κράτος-δολοφόνο. Ενδεικτικό είναι το γεγονός ότι την προηγούμενη Δευτέρα ένας υπάλληλος που διέκοψε την κεντρική ομιλία του CEO της Microsoft στο συνέδριο Build απολύθηκε. 

Οι υπάλληλοι της Microsoft πρέπει να συνεχίσουν τις παρεμβάσεις τους ενάντια στη συνεργασία της εταιρείας με το κράτος και το στρατό του Ισραήλ και να απαιτήσουν την επαναπρόσληψη του συναδέλφου τους. Να πυκνώσουν πρέπει διεθνώς κι οι κινητοποιήσεις αλληλεγγύης στον ηρωικό παλαιστινιακό λαό, να απαιτήσουμε από τις κυβερνήσεις μας να σταματήσουν τη στήριξή τους στο κράτος-δολοφόνο, να απαιτήσουμε να σταματήσει η γενοκτονία του παλαιστινιακού λαού.

• Λευτεριά στην Παλαιστίνη!
•  Μόνος φραγμός στη βαρβαρότητα η πάλη κι η αλληλεγγύη των λαών!
• Νίκη στην Παλαιστινιακή αντίσταση! 

Πρωτομαγιά 2025: Να αγωνιστούμε ενάντια στον εργασιακό μεσαίωνα και στον πόλεμο!

139 μετά την εργατική εξέγερση του Σικάγο, που με το αίμα των εργατών κατοχύρωσε την ιστορική κατάκτηση του 8ώρου, βρισκόμαστε αντιμέτωποι με ένα σύγχρονο Μεσαίωνα. To κόστος ζωής αυξάνεται, οι μισθοί μένουν σταθεροί ενώ οι ιμπεριαλιστικοί ανταγωνισμοί κι οι πολεμικοί εξοπλισμοί φέρνουν την ανθρωπότητα στα πρόθυρα ενός γενικευμένου πολέμου.

Νέο εργασιακό νομοσχέδιο φέρνει η κυβέρνηση, εισάγοντας τη διευθέτηση του εργασιακού χρόνου σε εβδομαδιαία ή και σε ημερήσια(!) βάση. Ο εργαζόμενος δεν θα ξέρει κάθε μέρα αν θα δουλέψει 8 ή 10 ώρες, διαλύοντας κάθε προσωπικό προγραμματισμό. Προσαύξηση φυσικά δεν προβλέπεται, έχει προβλέψει γι’ αυτό ο νόμος Χατζηδάκη, που μαζί με το νόμο Γεωργιάδη ήταν αυτοί που εισήγαγαν την “διευθέτηση του ατομικού χρόνου εργασίας”, που ουσιαστικά καταργεί στην πράξη το 8ώρο. Την ίδια στιγμή εργαζόμαστε “μέχρι να βγει η δουλειά”, τα εργατικά “ατυχήματα” αυξάνονται ενώ αν μείνουμε άνεργοι πρέπει να αποδείξουμε ότι “αναζητούμε ενεργά” οποιαδήποτε εργασία απλά για να πάρουμε ένα επίδομα ανεργίας που δε φτάνει ούτε για τα απαραίτητα.

Σε αντίθεση με το ωράριο, οι μισθοί μας δεν αυξάνονται αλλά σίγουρα αξίζουν λιγότερο. Τρόφιμα, στέγαση, ενέργεια και μεταφορές ακριβαίνουν συνεχώς, ενώ το δικαίωμα στις διακοπες τίθεται υπό αμφισβήτηση αφού το απαγορευτικό τους κόστος μειώνει αναγκαστικά τη διάρκειά τους. Το κράτος αποσύρεται από τις υποχρεώσεις του σε παιδεία και υγεία, κάτι που, σε συνδυασμό με τις ιδιωτικοποιήσεις αλλά και την κρατική λειτουργία κόστους/οφέλους, κάνει βασικά κοινωνικά δικαιώματα απροσπέλαστα. Αυτή είναι η πολιτική που γεννά τα Τέμπη, το Μάτι, τις καταστροφές όπως στη Θεσσαλία, με τους νεκρούς να θυσιάζονται για να ευημερούν οι οικονομικοί δείκτες του καπιταλισμού.

Την ίδια στιγμή, η νέα κούρσα εξοπλισμών μετατρέπει τις οικονομίες της Δύσης σε πολεμικές, σε μια απροκάλυπτη προετοιμασία πολέμου. 800 δις εξοπλιστικά για την ΕΕ, 25 δις για την Ελλάδα, και απαίτηση για 5% του ΑΕΠ σε κάθε χώρα του ΝΑΤΟ από τις ΗΠΑ, ενώ η συμμετοχή του ελληνικού στρατού στα πολεμικά μέτωπα αυξάνει τον πολεμικό κίνδυνο και για εμάς. Για πολέμους που κανείς δεν μας εξήγησε γιατί εμπλεκόμαστε και για ποιανού τα συμφέροντα ρισκάρουμε την καταστροφή.

Το εργατικό κίνημα πρέπει να μπει στην πρώτη θέση για τη συγκρότηση αντιπολεμικού-αντιιμπεριαλιστικού κινήματος, ενάντια στα νέα εξοπλιστικά και στην εμπλοκή της χώρας μας στη γενοκτονία στη Γάζα και στον πόλεμο στην Ουκρανία, ενάντια στη μετατροπή της χώρας σε μία μεγάλη βάση του ΝΑΤΟ. Η Πρωτομαγιά του 2025, να γίνει μέρα απεργίας με τις αποφάσεις των εργαζομένων, μέρα αγώνα και διαδήλωσης, ενάντια στη μισθωτή σκλαβιά, τον πόλεμο και το φασισμό, για την προοπτική να κατακτήσει η μεγάλη εργατική-κοινωνική πλειοψηφία τον πλούτο που παράγει.

ΣΥΜΜΕΤΕΧΟΥΜΕ ΣΤΗΝ ΠΡΩΤΟΜΑΓΙΑΤΙΚΗ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ: ΠΕΜΠΤΗ 1η ΜΑΗ | 10.30 | ΚΑΜΑΡΑ

9 ΑΠΡΙΛΗ - ΟΛΟΙ ΣΤΗΝ ΑΠΕΡΓΙΑ - ΟΙ ΖΩΕΣ ΜΑΣ ΠΑΝΩ ΑΠ’ΤΑ ΚΕΡΔΗ ΤΟΥΣ - Συγκέντρωση: Καμάρα 10:00πμ

Η απεργία στις 28 Φλεβάρη έδειξε τη δύναμή μας. Παρά την προπαγάνδα των ΜΜΕ, την καταστολή της αστυνομίας, την προσπάθεια όλου του κρατικού μηχανισμού,  εκατομμύρια λαού κατέβηκαν στους δρόμους να διεκδικήσουν αυτό που θεωρούν δίκαιο. Ενάντια στις πολιτικές που τσακίζουν ζωές και σκοτώνουν.

Ο αγώνας αυτός για να κερδίσει πρέπει να παραμείνει στον δρόμο. Να μην μπλέξει σε κοινοβουλευτικές αυταπάτες. Να μην καταλήξει απλά αίτημα «να πέσει η κυβέρνηση» και  να γίνουν εκλογές για εκτόνωση της λαϊκή οργή στις κάλπες. Ο αγώνας αυτός πρέπει ν’ ανατρέψει τις πολιτικές που σακατεύουν τις ζωές μας και να κερδίσει δικαιώματα. Να βγάλει όλη την αλήθεια στο φως και  να κερδίσει ασφαλείς συγκοινωνίες για όλους μας. Μισθούς που να μπορείς να ζεις ανθρώπινα με συλλογικές συμβάσεις και εργασιακά δικαιώματα.  Ν’ αγωνιστούμε ώστε τα κέρδη των λίγων να μην μπαίνουν πάνω απ’τις ζωές μας.

Δεν παραπλανούμε υποκρινόμενοι ότι καλούμε μόνο για τα Τέμπη. Για μας τα Τέμπη είναι κρίκος σε μια ματωμένη αλυσίδα που πάει πολύ πίσω. Πάει στην πανδημία με χιλιάδες άδικους θανάτους εκτός ΜΕΘ, στα πολύνεκρα ναυάγια του Σάμινα και της Πύλου, στους δεκάδες νεκρούς στα συντρίμια της Ρικομέξ, στο Μάτι, στη Μάνδρα, και τελειωμό δεν έχει. Ξέρουμε ότι η  ρίζα του κακού που συνεχώς θα προσθέτει κρίκους στην αλυσίδα είναι η λογική “το κέρδος πάνω απ’όλα”.  Γι´αυτό ζητάμε όχι μόνο τιμωρίες ενόχων, περιμένοντας τους επόμενους ενόχους, αλλά ανατροπή της αντιλαϊκής πολιτικής και δικαιώματα που θα διασφαλίζουν τη ζωή, την υγεία, την ασφάλειά μας. Ώστε να μη πεθαίνει κόσμος σε τρένα, ούτε επειδή δε βρεθηκε ασθενοφόρο, ούτε επειδή πέφτουν τα ταβάνια στα σχολεία.

Κανένα δικαστήριο και κανένα κόμμα δε θα “καθαρίσει” για λογαριασμό μας, χωρίς το δικό μας αγώνα. Τα δικαστήρια είναι φτιαγμένα για να βγάζουν παράνομες απεργίες σαν αυτή του σωματειου εργαζομένων του ΟΣΕ, που βδομάδες πριν τα Τέμπη φωνάζαν για τον κίνδυνο. Για να καταδικάζουν καθαρίστριες 15χρόνια, και να έχουν έξω τον Καραμανλή που έψεγε οσους μιλούσαν για την κατασταση στα τρένα. 

Η συνολική αντιλαϊκή πολιτική συνεχίζει να μας στερεί το οξυγόνο. Τα ωράρια έχουν γίνει λάστιχο και το 5ήμερο 8ωρο αποτελεί είδος πρός εξαφάνιση, τα εργατικά εγκλήματα έχουν πιάσει ταβάνι, η μόνιμη και σταθερή δουλειά αποτελεί παρελθόν και χτυπιέται ακόμα κ στο Δημόσιο με την πρώτη συνδικαλιστική απόλυση εκπαιδευτικού. Το χτύπημα στα σωματεία κ τις απεργίες συνεχίζεται κ η πρόσβαση του λαού σε περίθαλψη κ εκπαίδευση όλο μειώνεται.

Η κοροϊδία σχετικά με την δήθεν αύξηση του μισθού, δεν είναι ικανή να πείσει κανένα λαϊκό άνθρωπο. Η πραγματικότητα είναι πως το λαϊκό εισόδημα μειώνεται εδώ και χρόνια, με τις αντεργατικές πολιτικές και την ακρίβεια. Ταυτόχρονα, ο νέος νόμος για τον αλγοριθμικό κατώτατο μισθό έρχεται να καθιερώσει μισθούς πείνας για το λαό, με ενα δήθεν επιστημονικό μανδύα. Έχουν φτιάξει έναν αλγόριθμο κομμένο και ραμμένο στα μέτρα τους, που πάντα θα βγάζει ένα ποσό που δεν θα αποτελεί πραγματική αύξηση. Αλλά κι αυτή η υποτιθέμενη αύξηση θα μπορεί να αναστέλλεται αν "παραβιάζονται τα δημοσιονομικά όρια". “Δημοσιονομικά όρια” που γίνονται ευέλικτα  μόνο για … εξοπλιστικά κ ευρωπαϊκή άμυνα.

Ξέρουμε πώς ότι δικαιώματα έχουμε στη δουλειά μας, σε υγεία, σε παιδεία, κερδήθηκαν με αγώνα και απεργία, και αυτό μας δείχνει το δρόμο: Ο μαζικός απεργιακός αγώνας η μόνη πραγματική διέξοδος.

• Δεν ξεχνάμε τα Τέμπη, τις πλημμύρες, τις πυρκαγιές. Αγωνιζόμαστε για ασφαλείς μεταφορές, και δικαιοσύνη για τα κρατικά εγκλήματα
• Διεκδικουμε Συλλογικές Συμβάσεις Εργασίας με πραγματικές αυξήσεις στους μισθούς, που να καλύπτουν το κόστος ζωής. Να απαιτήσουμε να μπορούμε να ζούμε από μία δουλειά.
• Δωρεάν Υγεία  και Παιδεία για όλους, χωρίς προϋποθέσεις.
  
  

Ασφαλή Τρένα και Μεταφορές - Κάτω η πολιτική που μας δολοφονεί!

Το κρατικό/παρακρατικό έγκλημα των Τεμπών προκάλεσε δικαιολογημένα την οργή κάθε ανθρώπου που βάζει τις ανθρώπινες ζωές πάνω απ’τα κέρδη των λίγων. Η αλήθεια όμως θα ξεσκεπαστεί μόνο με την πίεση των λαϊκών αγώνων, όπως φάνηκε και μετά τις συγκεντρώσεις σε όλη την Ελλάδα στις 26 Γενάρη, που προκάλεσαν τριγμούς στο σύστημα εξουσίας και συγκάλυψης του εγκλήματος. Δε χωράν αυταπάτες δικαιοσύνης απ’τα ίδια δικαστήρια που βγάζαν παράνομη κάθε απεργία των εργαζόμενων του ΟΣΕ, που ζητούσαν μέτρα ασφαλείας.

Αυτό βέβαια δεν αρκεί! Αυτό το σύστημα έχει εφεδρείες, τακτικές και συνέχεια. Μπορεί να αλλάξει πρόσωπα, ακόμα και πρωθυπουργικά, μπορεί να ρίξει στα λιοντάρια μερικά στελέχη για να ηρεμήσει “τον όχλο”, αλλά δεν μπορεί να αλλάξει τις πολιτικές που προκάλεσαν το έγκλημα, και προκαλούν καθημερινά άλλα τόσα. Να το πούμε απλά: και να μην κουβαλούσε λαθραίο φορτίο το τρένο, εμείς πάλι θα είχαμε δεκάδες νεκρούς με τα χάλια του ιδιωτικοποιημένου ΟΣΕ (με ευθύνη όλων των κυβερνήσεων και της ΕΕ). Όπως είχαμε 81 νεκρούς με το Σαμίνα, όπως είχαμε 16 χιλιαδες νεκρούς εκτός ΜΕΘ, όπως έχουμε δεκαπλασιαμό νεκρών από εργατικά δυστυχηματα μετά το 2011, όπως παίζουμε τη ζωή μας κορώνα-γράμματα κάθε μέρα στο fly-over, κτλ. Δεν είναι τα πρόσωπα ούτε οι κυβερνήσεις (χωρίς αυτό να απαλλάσει κανέναν από τις ευθύνες του). Είναι η αντιλαϊκή πολιτική που τσακίζει δικαιώματα και ζωές για να φουσκώνει τις τσέπες τους.

Αυτή η αντιλαϊκή πολιτική που μας δολοφονεί καθημερινά στις ράγες, μας καίει στις πυρκαγιές και μας πνίγει στις πλημμύρες. Αυτή η πολιτική που ευθύνεται για τα αμέτρητα εργατικά “ατυχήματα” εργατών και ντελιβεράδων. Αυτή η πολιτική που μας επιβάλλει μισθούς πείνας, που καταργεί το 5ήμερο 8ωρο και βγάζει στην παρανομία τις απεργίες και τις διεκδικήσεις μας.

Στο χέρι μας είναι να μην “ηρεμήσουμε” μέχρι να μαθευτεί όλη η αλήθεια για το έγκλημα, αλλά κυρίως να ανατρέψουμε τις πολιτικές που γεννούν τετοια εγκλήματα, τις πολιτικές που βάζουν τα κέρδη των λίγων πάνω απ’τις ζωές μας εδώ και δεκαετίες. Με οργάνωση στις γειτονιές μας, στα σωματεία μας, με κάθε συλλογικό τρόπο που μας δίνει δύναμη να αγωνιστούμε για τις ζωές μας, για ασφαλείς μεταφορές και για τα δικαιώματά μας. Το δίκιο θα το επιβάλλει ο λαός με την πάλη του.

Όλοι στην απεργία και στις διαδηλώσεις στις 28 Φλεβάρη!

Συγκέντρωση: 10.30 στο Άγαλμα Βενιζέλου

Ανταπόκριση από την απεργιακή συγκέντρωση του ΣΜΤ. Δεδομένα και προβληματισμοί.

Πραγματοποιήθηκε σήμερα Τετάρτη 12/2 η κοινή συγκέντρωση του σωματείου μαζί με το σωματείο οικοδόμων στα πλαίσια της  48ωρης κλαδικής απεργίας που αποφασίστηκε στην τελευταία συνέλευση. Διαβάστηκαν ανακοινώσεις από τους προέδρους των Σωματείων και στη συνέχεια ακολούθησε πορεία, η οποία κατέληξε στο Μετρό στη Βενιζέλου. Η Αγωνιστική Πρωτοβουλία συμμετείχε στη συγκέντρωση και στην πορεία πίσω από το πανό του Σωματείου και συνέβαλε με συνθήματα στη μαχητικότητα του μπλόκ.
Η εικόνα της συγκέντρωσης επιβεβαίωσε τους προβληματισμούς μας και την κόντρα που δώσαμε στα πλαίσια της συνέλευσης σχετικά με τις πραγματικές δυνατότητες του σωματείου σε αυτή τη φάση και στο αν μπορεί να σηκώσει 48ωρη απεργία. Η συγκέντρωση είχε ακόμα μικρότερη μαζικότητα από την αντίστοιχη του Νοέμβρη που εξίσου απολογίσαμε ως προβληματική. 

Δεν θέλουμε να απαξιώσουμε την προσπάθεια που κάνει κάθε συνάδελφος/φισσα στο χώρο δουλειάς του και στην κόντρα με την εργοδοσία. Ούτε τις απεργιακές προσπάθειες που θα κάνει ένα σωματείο όταν θέτει ζήτημα συλλογικής σύμβασης εργασίας. Το βασικό πρόβλημα είναι η λογική της ηγεσίας του σωματείου που αποκρύπτοντας τον πραγματικό συσχετισμό αποφασίζει 48ωρη απεργία απλά για να ικανοποιήσει έναν κεντρικό από τα πάνω σχεδιασμό. Η λογική του εδώ και τώρα “γιατί τώρα έχει ανάπτυξη ο κλάδος”, όχι μόνο εγκλωβίζει πολιτικά το σωματείο σε μια λογική επαίτη απέναντι στην εργοδοσία αλλά το οδηγεί και σε αδιέξοδες κινήσεις.

 

Η πραγματική σύνδεση του σωματείου με τη βάση του κλάδου, η παρουσία του στην καθημερινή ζωή και πάλη στους χώρους δουλειάς, η ενεργή εμπλοκή της βάσης στις διαδικασίες είναι οι όροι που θα φέρουν το σωματείο σε καλύτερη θέση μάχης και θα του δώσουν την πραγματική δυνατότητα να οξύνει τα μέσα πάλης του.

 

 

48ωρη ΑΠΕΡΓΙΑ του Σωματείου Μισθωτών Τεχνικών 12-13 Φεβρουαρίου

 Συγκέντρωση 12 Φλεβάρη 10:30 στον ΕΦΚΑ Πλατεία Αριστοτέλους

Οι εργασιακές σχέσεις της μεγάλης πλειοψηφίας των εργαζόμενων του κλάδου είναι το λιγότερο ασφυκτική.  Μισθοί πείνας, απλήρωτες υπερωρίες, ωράρια λάστιχο, αφόρητη πίεση και καταπάτηση του ωραρίου για να βγαίνουν τα χρονοδιαγράμματα και οι επαναλαμβανόμενες παραδόσεις. Οι ελαστικές σχέσεις εργασίας έχουν εξαπλωθεί σε όλο το φάσμα του κλάδου και πολλές φορές αξιοποιείται και το ΔΠΥ (μπλοκάκι) για ακόμη μεγαλύτερη ένταση, ακόμη μεγαλύτερη εκμετάλλευση. Στα εργοτάξια η εργασιακή βαρβαρότητα αποτελεί ήδη καθεστώς. Το 6ήμερο, τα 10ωρα και 12ωρα, οι απλήρωτες υπερωρίες θεωρούνται από καιρό δεδομένα, ενώ σε πολλές περιπτώσεις πιέζουν για εργασία χωρίς κανένα όριο στον εργάσιμο χρόνο, χωρίς κανένα όριο στην εκμετάλλευση.

Η εργοδοσία έχοντας ως βασικότερο σύμμαχο το αντεργατικό νομικό οπλοστάσιο διαθέτει απόλυτη ελευθερία στην εκμετάλλευση και επιδιώκει την εκτίναξη των κερδών της στις πλάτες των εργαζόμενων. Είναι ξεκάθαρο ότι η «ανάπτυξη» τους  είναι  ποτισμένη με το αίμα και τον ιδρώτα των εργαζόμενων. Η εργοδοσία και το κεφάλαιο, ακόμη και αν θησαυρίζουν, όπως συμβαίνει σήμερα με την εκτίναξη του κύκλου εργασιών τους, δεν θα παραχωρήσουν σπιθαμή από τα κέρδη τους.

Οι εξελίξεις στον κλάδο δεν μπορούν να είναι αποκομμένες από τις συνολικότερες. Η ακρίβεια, οι αυξήσεις σε όλα τα αγαθά, τα υπέρογκα ενοίκια εξαφανίζουν τους μισθούς πείνας. Το έγκλημα των Τεμπών μας δείχνει πώς μας θυσιάζουν για τα κέρδη τους. Τα δείγματα της συνολικότερης ύφεσης, ενός  νέου κύκλου οικονομικής κρίσης που έρχονται από τις μητροπόλεις του κόσμου και της Ευρώπης προοιωνίζουν δύσκολες ημέρες για τον εργαζόμενο λαό και τη νεολαία. Την ίδια στιγμή η ακροδεξιά ενισχύεται πανευρωπαϊκά, ποτίζοντας με το εθνικιστικό της δηλητήριο τους λαούς κι επιχειρώντας να διοχετεύσει τη λαϊκή οργή σε βολικά για το σύστημα μονοπάτια. Τα σύννεφα του πολέμου ολοένα και πυκνώνουν πάνω από τους λαούς.  Οι ιμπεριαλιστές ξαναμοιράζουν τον κόσμο και προετοιμάζονται για μια νέα μεγάλη αναμέτρηση. Η χώρα μας βαθαίνει όλο και περισσότερο την εμπλοκή της στην αντιπαράθεση, δίνοντας «γη και ύδωρ» στου φονιάδες των λαών.

Σε αυτές τις συνθήκες ο αγώνας για διεκδίκηση ΣΣΕ με πραγματικούς αυξήσεις στους μισθούς που να καλύπτουν το κόστος της ζωής και διεύρυνση εργασιακών δικαιωμάτων είναι δίκαιος και αναγκαίος. Μόνο η μαζική,  αποφασιστική και παρατεταμένη εμπλοκή της βάσης του κλάδου μπορεί να δημιουργήσει όρους «ασφυξίας» στην εργοδοσία. Είναι ανάγκη να διευρυνθεί η οργάνωση των μισθωτών τεχνικών στο σωματείο και στους εργασιακούς χώρους. Είναι καθοριστικό ζήτημα η ανάδειξη επιμέρους διεκδικήσεων για αυξήσεις στους μισθούς και αξιοπρεπείς συνθήκες εργασίας, κόντρα σε κάθε μικρό και μεγάλο εργοδότη. Γιατί μόνο μέσα από αυτή τη διαδρομή της σκληρής αντιπαράθεσης,  η εργοδοσία του κλάδου μπορεί να αναγκαστεί σε παραχωρήσεις.  

●    ΣΣΕ ΜΕ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΕΣ ΑΥΞΗΣΕΙΣ ΣΤΟΥΣ ΜΙΘΟΥΣ ΚΑΙ ΔΟΥΛΕΙΑ ΜΕ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ

●    ΠΛΗΡΗΣ ΚΑΙ ΣΤΑΘΕΡΗ ΔΟΥΛΕΙΑ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ!

●    ΚΑΤΩ ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΑΠΟ ΤΟ 5ΗΜΕΡΟ ΚΑΙ ΤΟ 8ΩΡΟ!

●    ΚΑΤΩ ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΠΕΡΓΙΑ ΚΑΙ ΤΗ ΣΥΝΔΙΚΑΛΙΣΤΙΚΗ ΟΡΓΑΝΩΣΗ!

●    ΚΑΜΙΑ ΣΥΜΜΕΤΟΧΗ ΤΗΣ ΧΩΡΑΣ ΜΑΣ ΣΤΙΣ ΠΟΛΕΜΙΚΕΣ ΕΞΕΛΙΞΕΙΣ!

ΠΩΣ ΚΑΙ ΓΙΑΤΙ ΑΞΙΟΛΟΓΟΥΜΑΣΤΕ

Συνάδελφοι, συναδέλφισσες

Είναι πλέον συχνό φαινόμενο οι εργαζόμενοι σε μικρές ή μεγάλες εταιρείες να υπόκεινται σε εσωτερική αξιολόγηση απο τους ανώτερους τους με σκοπό την «εξέλιξη» τους και το  «δικό τους καλό» (όπως συνηθίζεται να λέγεται). Κατα καιρούς λοιπόν, και συνήθως πριν κλείσει το οικονομικό έτος για την εταιρεία (τυχαιο??), οι εργαζόμενοι καλούνται σε τετ-α-τετ «συζητήσεις» με κάποιο/α από τα ανώτερα στελέγχη για να συζητήσουν το πως τα πάνε εσωτερικά της επιχείρησης, τι στόχους έπιασαν στο διάστημα που προηγήθηκε και πως μπορούν να τα πάνε καλύτερα στον χρόνο που έρχεται.
Προκύπτουν λοιπόν ορισμένα ερωτήματα επί αυτού. Με ποια κριτήρια αξιολογούμαστε και σε τι στοχεύουν αυτά; Τι γίνεται αν μια αξιολόγηση δεν πάει καλα; Και τέλος, γιατί μας αξιολογούν αυτοί που μας αξιολογούν;

Για αρχή, πρέπει να ορίσουμε τις αξιολογήσεις έτσι ακριβώς όπως τους πρέπει. Οι αξιολογήσεις αποτελούν ένα ακόμη μέσο πίεσης της εργοδοσίας απέναντι στους εργαζόμενους. Δομούνται και εφαρμόζονται από την ίδια την εργοδοσία (ή του κοντινούς της), με όρους που η εργοδοσία ορίζει, οι οποίοι προφανώς δεν έχουν στόχο το «καλό» μας αλλά την αύξηση των κερδών. Τους νοιάζει άραγε αυτούς το δικό μας καλό όταν μας πετσοκόβουν τους μισθούς; Τους απασχολεί η εξέλιξη και η ευημερία μας όταν μας υποχρεώνουν σε ελαστικά ωράρια τα οποία δεν αφήνουν κανένα περιθώριο για ξεκούραση και προσωπική ζωη; Μαλλον οχι..

Αξιολογούμαστε λοιπόν γιατί τα αφέντικά θέλουν να απαντήσουν σε πολύ συγκεκριμένα ζητήματα. Θελουν να ξέρουν πόσο ακόμη μπορείς να θυσιαστείς για να βγάλουν περισσότερα λεφτα. Θέλουν να ζυγίσουν το κέρδος που θα έχουν αν σε κρατήσουν για ακόμη εναν χρόνο. Θελουν να μας τρομοκρατήσουν, ότι αυτοί έχουν το καρπούζι - αυτοί και το μαχαίρι.

Απέναντι σε αυτές τις πρακτικές οι εργαζόμενοι πρέπει να παραμείνουμε συγκροτημένοι πίσω από το ταξικό μας συμφέρον. Η εργασιακή πραγματικότητα μας αφαιμάζει, οικονομικά, σωματικά, ψυχολογικά. Η συσπείρωση μας σε επιτροπές αγώνα και σωματεία, οι συζητήσεις με συναδέλφους, η ενότητα και ο αγώνας είναι τα μόνα που μπορούν να μας σώσουν. Δεν τρομοκρατούμαστε, δεν θυσιαζόμαστε.

ΓΙΑ ΝΑ ΖΗΣΟΥΜΕ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΑΓΩΝΙΣΤΟΥΜΕ ΓΙΑ ΔΟΥΛΕΙΑ ΚΑΙ ΖΩΗ ΜΕ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ. ΚΑΜΙΑ ΕΜΠΛΟΚΗ-ΣΥΜΜΕΤΟΧΗ ΣΤΑ ΠΟΛΕΜΙΚΑ ΜΕΤΩΠΑ

Από τον Φεβρουάριο του 2022, όταν και η Ρωσία εισέβαλε στην Ουκρανία, οι περί πολέμου συζητήσεις δεν έχουν φύγει από την επικαιρότητα. Τα πολεμικά μέτωπα αυξάνονται διαρκώς, με κυρίαρχο βέβαια αυτό της Ουκρανίας, όπου στην ουσία συγκρούονται ΗΠΑ και Ρωσία, βάζοντας στην κουβέντα όλο και πιο έντονα τη χρήση πυρηνικών, θέτοντας ζήτημα ζωής για τους λαούς όλου του πλανήτη.

Η χώρα μας δεν είναι αμέτοχη σε όλο αυτό αφού η συμμετοχή μας στο ΝΑΤΟ δημιουργεί συγκεκριμένες υποχρεώσεις για την αστική τάξη της χώρας μας. Έτσι, βάσεις σε ελληνικό έδαφος χρησιμοποιούνται για ανεφοδιασμό των ΝΑΤΟϊκών πολεμικών ενεργειών στην Ουκρανία, ενώ τόνοι πολεμικό υλικό περνάνε από τα λιμάνια των Χανίων και της Αλεξανδρούπολης για να σκοτώνονται οι λαοί… Άμεση είναι κι η εμπλοκή του ελληνικού στρατού, τόσο με την αποστολή πολεμικού εξοπλισμού όσο και με την ανάμειξη ελληνικού προσωπικού στην εκπαίδευση Ουκρανών και Ισραηλινών.

Οι δηλώσεις του Γ.Γ. του ΝΑΤΟ Μαρκ Ρούτε είναι χαρακτηριστικές. «Δεν είμαστε έτοιμοι για αυτό που έρχεται στον δρόμο μας σε τέσσερα ή πέντε χρόνια. Ήρθε η ώρα να στραφούμε προς μια νοοτροπία εν καιρώ πολέμου και να αυξήσουμε την αμυντική μας παραγωγή και τις αμυντικές μας δαπάνες». Απαιτώντας ουσιαστικά από τις χώρες του ΝΑΤΟ να προετοιμαστούν για πόλεμο. Όχι μόνο μας ετοιμάζουν για θυσία στους άδικους πολέμους τους, αλλά σε αυτό το φόντο μας εξαθλιώνουν και μας καταδικάζουν σε μόνιμη φτώχεια. Για την αύξηση των εξοπλιστικών δαπανών, πάντα υπάρχει χώρος στον προϋπολογισμό. Γι’ αυτό που αντίθετα δεν υπάρχει χώρος είναι για τις δικές μας ανάγκες, για μισθούς, συντάξεις και δικαιώματα σε παιδεία, υγεία κτλ.

Σε αυτή τη λογική ξεζουμίσματος, κι ο νέος νόμος που ψήφισε η κυβέρνηση για τον κατώτατο μισθό, ο οποίος θα καθορίζει «αντικειμενικά” το ύψος του κατώτατου μισθού,  με «αυτόματη» αναπροσαρμογή του σύμφωνα με την εξέλιξη των τιμών, των μισθών και -κυρίως- της παραγωγικότητας. Εκτός αν κάτι «έκτακτο» συμβαίνει, οπότε ο κατώτατος θα μένει σταθερός, όσο κι αν αυξάνεται το κόστος ζωής. Αντικειμενικοποίηση της φτώχειας λοιπόν, με επιστημονικό μανδύα. Όσο για το «σχέδιο δράσης» για τις συλλογικές διαπραγματεύσεις που αναφέρεται στο νόμο, καμιά πρακτική συνέπεια δεν αναμένεται να έχει στις συλλογικές συμβάσεις εργασίας.

Την ίδια στιγμή, οι παροχές για παιδεία και υγεία περικόπτονται συνεχώς, οι μισθοί κι οι συντάξεις παραμένουν σταθεροί, ενώ όλα τριγύρω ακριβαίνουν, το επίδομα ανεργίας μειώνεται προοδευτικά ενώ είναι δυσκολότερο να το πάρει κάποιος/α. Το 13ωρο και το 6ήμερο ήρθαν για να μείνουν  ενώ η αύξηση στα εργατικά “ατυχήματα” είναι αδιάκοπο τεκμήριο ότι μας αντιμετωπίζουν σαν αναλώσιμους.

Μόνο οργανώνοντας τις δικές μας δυνάμεις μπορούμε να αντιμετωπίσουμε την κατάσταση που έχει διαμορφωθεί. Να ζωντανέψουμε τα σωματεία και τις διαδικασίες τους, όπου υπάρχουν. Να φτιάξουμε τους όρους συλλογικής οργάνωσης και δράσης, όπου δεν υπάρχουν. Ο αγώνας όμως για τη βελτίωση της ζωή μας είναι αλληλένδετος με τη συγκρότηση αντιπολεμικού-αντιιμπεριαλιστικού κινήματος, απαιτώντας καμία εμπλοκή, καμιά συμμετοχή της χώρας μας στους πολέμους μεταξύ ιμπεριαλιστών. Για να μην ξημερώσει η μέρα που θα μας στείλουν στο μέτωπο να σκοτωθούμε για τα συμφέροντα τους.