Πρόταση της Αγωνιστικής Πρωτοβουλίας Μισθωτών Τεχνικών στην εκλογοαπολογιστική συνέλευση του Σωματείου Μισθωτών Τεχνικών Μακεδονίας για συγκρότηση ομάδας περιφρούρησης και ίδρυση ταμείου αλληλεγγύης

 Συνάδελφοι,

 η ψήφιση του νόμου Γεωργιάδη, αναβαθμίζει το αντεργατικό οπλοστάσιο που έχει στη διάθεση της η εργοδοσία και η κυβέρνηση και «δένει» με τις ρυθμίσεις που προβλέπουν οι νόμοι Χατζηδάκη και Αχτσιόγλου, οι οποίοι βγάζουν στην παρανομία τις συνελεύσεις, τις διαδικασίες, την ίδιες τις αποφάσεις μας και την περιφρούρηση τους. «50%+1», Μητρώα-φακέλωμα, ηλεκτρονικές διαδικασίες και «προσωπικό ασφαλείας» είναι μόνο κάποια από τα μέτρα που προωθούνται. 

Ουσιαστικά ο νέος νόμος, μέσω της επίκλησης του... «δικαιώματος στην εργασία» (!) και την... «προστασία από την ψυχολογική βία» (!), ποινικοποιεί την απεργιακή περιφρούρηση. Την ίδια στιγμή που κάθε απεργία συναντάει ΜΑΤ, δικαστικές αποφάσεις και ποινικές διώξεις, απολύσεις μέχρι και εκλεγμένων εκπροσώπων. Λίγο ως πολύ, ο νέος νόμος διώκει με φυλάκιση και εξοντωτικά πρόστιμα την απεργιακή περιφρούρηση στους χώρους δουλειάς, αφήνοντας να εννοηθούν μέχρι και οι συγκεντρώσεις μπροστά στις πύλες εταιριών.

 Οι απολύσεις των 3 από τα 7 μέλη του ΔΣ του ΣΕΦΙΕ από τα εκπαιδευτήρια «Φρυγανιώτη», που ουσιαστικά αμφισβητεί την ίδια τη συγκρότηση του Σωματέιου, είναι πολύ σοβαρο ζήτημα που πρέπει να γίνει υπόθεση όλων των Σωματείων. Την ίδια στιγμή  εκδηλώθηκε στην πόλη εργοδοτικής τρομοκρατίας και απειλών στους χώρους δουλειάς πριν από την απεργία της 21ης Σεπτεμβρίου. Η εργοδοσία νιώθοντας «αέρα στα πανιά της» από τις δηλώσεις Γεωργιάδη, και εκμεταλλευόμενη την πισώπλατη μαχαιριά της πλειοψηφίας του ΕΚΘ αλλά και την απεργοσπαστική στάση της ΓΣΕΕ, επέβαλλε κλίμα τρομοκρατίας, «μην αναγνωρίζοντας» την απεργία, το Σωματείο, και απειλώντας με απολύσεις, μεθόδευση που συνάντησε σε πολλούς χώρους δουλειάς την αποφασιστική στάση των συναδέλφων που δήλωσαν «ΑΠΕΡΓΙΑ».

Αν νομίζουν κυβέρνηση και κεφάλαιο ότι έτσι θα τρομάξουν τους εργαζομένους και θα παγώσουν την πάλη τους, είναι γελασμένοι. Η ταξική πάλη δεν καταργείται με διατάγματα. Είναι η κινητήριος δύναμη της Ιστορίας. Όταν οι εργαζόμενοι αποφασίσουν να αγωνιστούν, έχουν πολλές φορές αποδείξει ότι δεν τους σταματάει τίποτα.

Την ίδια στιγμή όμως, το Σωματέιο μας οφείλει να πάρει τόσο πολιτικά, όσο και οργανωτικά  μέτρα, που πλάι στην ανάπτυξη της πάλης του για κατακτήσεις, θα δημιουργεί κλίμα ενότητας των συναδέλφων, εγρήγορση των μελών, και οργανωτική προετοιμασία ενάντια στην κρατική καταστολή και την εργοδοτική τρομοκρατία.

Με βάση όλα τα παραπάνω, και για την καλύτερη οργανωτική συγκρότηση του Σωματείου μας, ΠΡΟΤΕΙΝΟΥΜΕ:

Α) ΤΗ ΣΥΓΚΡΟΤΗΣΗ ΟΜΑΔΑΣ ΠΕΡΙΦΡΟΥΡΗΣΗΣ ΤΟΥ ΣΩΜΑΤΕΙΟΥ

Με εθελοντική δήλωση των μελών, να συγκροτηθεί Ομάδα Περιφρούρησης του Σωματείου η οποία να είναι διαθέσιμη τόσο σε καθημερινή βάση, όσο και μέρες Απεργίας. Σκοπός της συγκρότησης της Ομάδας είναι να βρίσκεται ΑΜΕΣΑ, ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΑ ΔΙΑΘΕΣΙΜΗ προς το Σωματείο με ευθύνη του Δ.Σ. μια δύναμη συναδέλφων:

• Σε περίπτωσεις απειλών από την εργοδοσία για δήλωση απεργίας.
• Σε περιπτώσης εκδήλωσης τρομοκρατίας για μοίρασμα κειμένου ή παρέμβασης σε χώρο δουλειάς.
• Σε περίπτωση σύλληψης συναδέλφου.
• Σε περίπτωση χτυπήματος άλλου Σωματείου.
• Η Ομάδα Περιφρούρησης συγκροτείται σε εθελοντική βάση, από όλους τους συναδέλφους που έχουν τη διάθεση, αλλά και πιθανόν αυξημένη δυνατότητα να απουσιάσουν έκτακτα από το χώρο δουλειάς τους.
  

Η δράση και ενεργοποίηση της γίνεται με ευθύνη του ΔΣ και στο πλαίσιο της γενικής αποστολής του Σωματείου να περιφρουρεί τα μέλη του, σε περιπτώσεις όπου δεν υπάρχει αντικειμενικά χρόνος για κάλεσμα συγκέντρωσης, απεργίας ή στάσης εργασίας, δηλαδή μαζικής ενεργοποίησης όλων των μελών.

 Η Ομάδα Περιφρούρησης δεν υποκαθιστά την ανάγκη κινητοποίησης όλου του Σωματείου και κάθε συναδέλφου ξεχωριστά, αλλά αποτελεί στοιχείο οργανωτικής συγκρότησης, εγρήγορσης, αυξημένων αντανακλαστικών και δυνατότητας άμεσης απάντησης του Σωματείου, με σκοπό δημιουργία συνθηκών για την μαζική κινητοποίηση όλων των μελών και του Σωματείο συνολικά. Η περιφρούρηση είναι πάνω από όλα υπόθεση του κάθε μέλους του Σωματείου ξεχωριστά.

 

Β) ΤΗΝ ΙΔΡΥΣΗ ΤΑΜΕΙΟΥ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ ΣΥΝΑΔΕΛΦΩΝ

 Η προώθηση αυτής της πολιτικής φέρνει τα μέλη του Σωματείου δυνητικά αντιμέτωπα τόσο με την απειλή των διώξεων, όσο και με την απειλή των εκδικητικών απολύσεων. Όσο καλή και να είναι η προσπάθεια περιφρούρησης του Σωματείου, οι διώξεις είναι μια πραγματικότητα που αντιμετωπίζει το εργατικό κίνημα όταν κινητοποείται.

Το «Ταμείο Αλληλεγγύης» έχει ως σκοπό τη συγκέντρωση οικονομικής ενίσχυσης σε μόνιμη βάση, με σκοπό την υποστήριξη:

• Συναδέλφων που απολύονται για τη στάση τους στο χώρο δουλειάς.
• Συναδέλφων που διώκονται και έχουν ανάγκη νομική υποστήριξη.
• Συναδέλφων που αντιμετωπίζουν πρόστιμα.

 Το «Ταμείο Αλληλεγγύης» αποτελεί μια εκδήλωση αλληλοβοήθειας και υποστήριξης προς όλα τα μέλη του Σωματείου που δίνουν τη δύσκολη μάχη οικοδόμησης όρων μέσα στους χώρους δουλειάς.

Το «Ταμείο Αλληλεγγύης» έχει άλλο σκοπό από το Γενικό Ταμείο του Σωματείου, που φροντίζει για την έκδοση των υλικών, τη δράση του Σωματείου, τα έντυπα του, την πραγματοποίηση εκδηλώσεων κτλ., και δεν πρέπει να συγχέεται με αυτό.

 Προτείνεται η συγκρότηση του «Ταμείου» στις επερχόμενες εκλογές με την επίκληση σε όλα τα μέλη, εκτός από την τακτική εισφορά τους, να συμβάλλουν και για τη συγκρότηση του Ταμείου.

Προτείνεται, τέλος, η διεξαγωγή πολιτιστικής εκδήλωσης, (ακόμα και η καθιέρωση της σε ετήσια βάση), για τη χρηματοδότηση του Ταμείου.

 

Πλαίσιο της Αγωνιστικής Πρωτοβουλίας Μισθωτών Τεχνικών στην εκλογοαπολογιστική συνέλευση του Σωματείου Μισθωτών Τεχνικών Μακεδονίας την Κυριακή 19/12

Την καλύτερη ζωή δεν θα μας τη χαρίσουν οι εκμεταλλευτές. Θα την κατακτήσουμε με μαζικούς συλλογικούς αγώνες!

 
Κάθε μέρα που περνάει αποκαλύπτεται τι πραγματικά έχει να «προσφέρει» το σύστημα του κεφάλαιου και του ιμπεριαλισμού στην εργατική τάξη και τους λαούς: από τη σφαγή του Ουκρανικού και του Παλαιστινιακού λαού, μέχρι την καθημερινή εξάπλωση της φτώχειας και της εξαθλίωσης για τους λαούς όλου του πλανήτη. Μπορεί να πέρασαν 50 χρόνια από τη μεγαλειώδη πάλη και σύγκρουση του λαού μας με την αμερικανοκίνητη Χούντα αλλά η πάλη για ψωμί–παιδεία–ελευθερία–ανεξαρτησία παραμένει πιο επίκαιρη από ποτέ. Αυτό επιβεβαιώνεται καθημερινά και με τον πιο τραγικό τρόπο για το λαό. Αυτή την άθλια πραγματικότητα και ένα ακόμη πιο μαύρο μέλλον επιφυλάσσει για τις πλατιές λαϊκές και εργαζόμενες μάζες αυτό το σάπιο σύστημα. Όμως η φλόγα του Νοέμβρη εμπνέει, διδάσκει και δίνει έναυσμα όλα αυτά τα χρόνια για τους σημερινούς αγώνες λαού και νεολαίας.

Κάτω η αντεργατική πολιτική !

Στη χώρα μας η αντιλαϊκή πολιτική εξελίσσεται με ταχύτατους ρυθμούς. Ακρίβεια και ανατιμήσεις διαλύουν το λαϊκό εισόδημα την ώρα που το κεφάλαιο και η εργοδοσία προσπαθούν με κάθε τρόπο να μεταφέρουν και αυτοί με τη σειρά τους τα κόστη και τη χασούρα στις πλάτες των εργαζόμενων και των οικογενειών τους. Η κυβέρνηση απαντά με αντεργατική πολιτική και της τρομοκρατίας. Με περισσό θράσος δηλώνουν πως η απάντηση βρίσκεται στο να δουλεύουμε όλη μέρα, μέχρι τα βαθιά γεράματα. Θέλουν να τσακίσουν την κατάκτηση του 5ήμερου- 8ωρου και ομολογούν πως αυτό που οραματίζονται για τον κόσμο της δουλειάς είναι η επέκταση της εργασιακής ζούγκλας! Η δουλειά χωρίς δικαιώματα, η πλήρης διάλυση των εργασιακών σχέσεων και η άνευ όρων διάθεση των εργαζόμενων στις ορέξεις της εργοδοσίας. Μόνο που οι επιπτώσεις της βάρβαρης αυτής πολιτικής ήδη φαίνονται με τον πιο φρικτό τρόπο, μέσα από τις δεκάδες εργοδοτικές δολοφονίες που βαφτίζουν «ατυχήματα», που είναι η πιο ακραία έκφραση του πόσο αναλώσιμοι θεωρούνται οι εργαζόμενοι για το κεφάλαιο.

Στο νέο τοπίο εργασιακής βαρβαρότητας που θέλουν να επιβάλουν, δεν είναι τυχαίο ότι προσπαθούν να δέσουν χειροπόδαρα τους εργαζόμενους και τα όργανα πάλης τους. Το χτύπημα στη συνδικαλιστική οργάνωση, αλλά και ιδιαίτερα στο δικαίωμα στην απεργία, στόχο έχει να καθυποτάξει τους εργατικούς αγώνες που αναπόφευκτα γεννά και θα γεννήσει η πολιτική αυτή. Εκμεταλλεύονται τον αρνητικό ταξικό συσχετισμό που βαραίνει τις εργαζόμενες μάζες και την αποσυγκρότηση του εργατικού- λαϊκού κινήματος για να προχωρήσουν τις επιδιώξεις τους, ενώ ποντάρουν και στις δυνάμεις που κυριαρχούν σε αυτό, οι οποίες σπέρνουν την απογοήτευση, την υποταγή και το συμβιβασμό, παρά τα παχιά λόγια που κατά καιρούς ξεστομίζουν.

Χαρακτηριστική η στάση της ΓΣΕΕ που όχι μόνο δεν προκήρυξε απεργία ενάντια στο πρόσφατο αντεργατικό τερατούργημα Γεωργιάδη, αλλά θεώρησε ότι εμπεριέχει και θετικά στοιχεία! Θέλουν τους εργαζόμενους στο περιθώριο και υπονομεύουν κάθε αγωνιστική διάθεση, ενώ για τους εαυτούς τους επιφυλάσσουν το ρόλο του επίσημου συνομιλητή-συμβουλάτορα του κεφάλαιου και του κράτους.

Ήδη οι σχέσεις εργασίας στον κλάδο των μισθωτών τεχνικών, με τις απλήρωτες υπερωρίες, τα «μπλοκάκια» και τα dealines «για να βγει το project», έχουν δημιουργήσει υπόστρωμα για τις σχέσεις που θέλουν να επιβάλλουν. Οι εργαζόμενοι θέλουμε να ζούμε από τη δουλειά μας, τον μισθό μας, και όχι να εξοντωνόμαστε για ένα κομμάτι ψωμί. Έχουμε ανάγκη ελεύθερο χρόνο, ασφάλιση, περίθαλψη, να καλύπτουμε όλες τις βασικές μας ανάγκες. Και αυτές τις ανάγκες μπορούμε να τις διεκδικήσουμε μόνο μέσα από την οργανωμένη πάλη, μέσα από τη συλλογική οργάνωση, μέσα από την οργάνωση στα Σωματεία μας. Μέσα από την πάλη για Συλλογικές Συμβάσεις που θα προστατεύουν, θα κατοχυρώνουν, θα διευρύνουν τα δικαιώματα μας. Θα καταργήσουν τις συνθήκες σύγχρονης σκλαβιάς και θα ανοίξουν το δρόμο για να γίνουμε αφέντες του πλούτου που εμείς παράγουμε.

Θάνατος στον Ιμπεριαλισμό - Νίκη στον αγώνα του Παλαιστινιακού λαού!

Ο λαός της Παλαιστίνης ζει μια νέα μαζική σφαγή. Ταυτόχρονα υπερασπίζεται τη ζωή και την ύπαρξή του απέναντι στις δεκαετίες κατοχής απ’ το φασιστικό Ισραήλ, το ενεργούμενο των ΗΠΑ στη Μ. Ανατολή. Παλεύει για ελευθερία στον ίδιο του τον τόπο, ο οποίος λεηλατείται απ’ τις κατοχικές δυνάμεις, που διαρκώς εκτοπίζουν με τη βία τους Παλαιστίνιους, μέσω των εποικισμών. Ο αγώνας του παλαιστινιακού λαού για μια ελεύθερη πατρίδα από τη θάλασσα ως το ποτάμι είναι δίκαιος και πρέπει να γίνει αποδέκτης της στήριξης και της μαζικής αλληλεγγύης των λαών όλου του κόσμου. Είναι η μόνη άμυνα που έχει απέναντι στους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς που οδηγούν στον αφανισμό του. . Με τις κατοχικές ισραηλινές δυνάμεις να ελέγχουν απόλυτα το νερό, την τροφή, τα φάρμακα, τα καύσιμα, το ρεύμα, οτιδήποτε έχει ανάγκη ο λαός και απ’ τα οποία είναι σήμερα πλήρως αποκλεισμένος. Όση λάσπη κι αν ρίξουν τα παπαγαλάκια των ΜΜΕ στην Παλαιστινιακή αντίσταση δεν μπορούν να θάψουν το δίκιο ενός λαού που αγωνίζεται ενάντια σε θεούς και δαίμονες. Αυτό αποδεικνύει το μεγάλο κύμα αλληλεγγύης που υπάρχει στη χώρα μας όπως και οι μεγάλες διαδηλώσεις σε όλο τον κόσμο που φωνάζουν για ελεύθερη Παλαιστίνη.

Ταυτόχρονα, ο λαός μας εμπλέκεται ακόμα περισσότερο στα επικίνδυνα σχέδια των Ιμπεριαλιστών. Η αστική τάξη και όλες της οι κυβερνήσεις έχουν δώσει γη και υδορ στους ΝΑΤΟϊκούς φονιάδες και τρέχουν πρόθυμοι να εμπλακούν σε κάθε μέτωπο που προστάζουν τα ξένα αφεντικά, θεωρώντας πως θα τους ανατεθεί αναβαθμισμένος ρόλος στην περιοχή. Με τον πόλεμο στην Ουκρανία να μαίνεται ακόμα και τις βάσεις της Αλεξανδρούπολης και της Σούδας να έχουν ενεργό εμπλοκή, συζητιούνται νέες βάσεις στο Αιγαίο και παραχωρείται στους Αμερικάνους βάση στην Ελευσίνα. Δε διστάζουν να συμμετάσχουν στο μακέλεμα του Παλαιστινιακού λαού και το ξέπλυμα του φασιστικού σιωνιστικού Ισραήλ, στέλνοντας τη φρεγάτα Ψαρά ανοιχτά της Παλαιστίνης και απέχοντας από την ψηφοφορία για εκεχειρία στον ΟΗΕ, δηλώνοντας την πλήρη υποταγή τους στα δολοφονικά ΝΑΤΟϊκά σχέδια.

Ποια κατεύθυνση χρειάζεται να ενισχυθεί στο Σωματείο μας

Το Σωματείο Μισθωτών Τεχνικών Μακεδονίας συσπειρώνει ένα αξιόλογο δυναμικό συναδέλφων που παλεύουν στην πράξη για καλύτερους όρους δουλειάς, συμμετέχουν στη ζωή του Σωματείου και στις απεργιακές κινητοποιήσεις. Οι συνάδελφοι αυτοί αποτελούν μια μαγιά που μπορεί να δώσει μάχες το επόμενο διάστημα. Απέχει, όμως πολύ, οργανωτικά και πολιτικά, το Σωματείο από να διαμορφώσει συσχετισμούς τέτοιους που να επιβάλλει Συλλογική Σύμβαση για τους πολλούς κλάδους που εκπροσωπεί. Η μεγάλη μάζα των συναδέλφων παραμένει μακριά, μη οργανωμένη στο Σωματείο. Η κατάσταση αυτή δεν μπορεί να αλλάξει από τη μία στην άλλη, ούτε με κινητοποίησεις της «μίας ριξιάς», ούτε όμως και προσπερνώντας την πραγματικότητα που αντιμετωπίζουμε. Χρειάζεται δουλειά βάθους από κάθε συνάδελφο στους χώρους δουλειάς, συγκρότηση επιτροπών και πρωτοβουλιών αγώνα, στήσιμο επιχειρησιακών σωματείων, ανάδειξη επί μέρους συνδικαλιστικών ζητημάτων.

Κυρίαρχα όμως ο καθοριστικός παράγοντας αποτελεί ο πολιτικός προσανατολισμός του Σωματείου, που όντας λαθεμένος, στενεύει τον ορίζοντα της πάλης του. Προσανατολισμός που ενώ βρίσκεται απογειωμένος και εκτός των σημερινών ορίων και δυνατοτήτων του συνδικαλιστικού κινήματος (π.χ. 7ωρο), στην πράξη προσγειώνεται σε ένα σχεδιασμό πίσω από τις ανάγκες του εργατικού κινήματος. Σχεδιασμός που συχνά εξαντλείται μόνο σε μια ή δύο 24ωρες απεργίες όταν υπάρχουν κεντρικά γεγονότα. Χαρακτηριστικό παράδειγμα οι κινητοποίησεις των Τεμπών, που σταμάτησαν πρόωρα (τη στιγμή που είχαν μαζικοποιηθεί σημαντικά) με ευθύνη των δυνάμεων των ΠΑΜΕ-ΕΣΑΚ, με τη συνέλευση να καλείται «κατόπιν εορτής».

Στο Σωματέιο κυριαρχεί η ανάθεση και η αποκλειστικά «από τα πάνω» λειτουργία με ευθύνη του ΔΣ και της πλειοψηφίας: η δράση του δεν πηγαίνει ούτε ένα μικρό βήμα παραπέρα από τις αποφάσεις των κεντρικών συσκέψεων των φορέων. Η βάση του σωματείο δεν εμπλέκεται ούτε στο ελάχιστο στο σχεδιασμό και την υλοποίηση των αποφάσεων πέρα από τη διαδικασία της ψηφοφορίας. Χαρακτηριστική η περίπτωση της «επιτροπής για το γυναικείο ζήτημα», που ενώ ψηφίστηκε στη συνέχεια «ξεχάστηκε» χωρίς να δοθεί εξήγηση. Αυτή η πρακτική στο απόγειο της έχει οδηγήσει μέχρι και σε φαινόμενα ακύρωσης απόφασης για απεργία την τελευταία στιγμή, ή στο φαινόμενο να καλούνται οι συνάδελφοι στην πανοικοδομική με ελάχιστο χρόνο προετοιμασίας.

Αυτή η πολιτική κατεύθυνση δεν μπορεί να παράξει αποτελέσματα στο κύριο ζήτημα που απασχολεί το Σωματέιο, αυτό της διεκδίκησης αυξήσεων στους μισθούς και της Συλλογικής Σύμβασης εργασίας. Εκεί θα χρειαστεί το Σωματέιο να κάνει μια ουσιαστική και μεθοδική συζήτηση (παρά τις θεμιτές διαφωνίες κάθε δύναμης), ώστε να φτιαχτεί ένα σχέδιο κινητοποιήσεων και εκδηλώσεων που θα «ανοίξει» το ζήτημα στην πόλη. Αυτή θα πρέπει να είναι και η θεματολογία της πρώτης συνέλευσης μετά τις εκλογές. Έχει έρθει η ώρα να πάψουμε να αφήνουμε τις μάχες «στα μισά».

Η Αγωνιστική Πρωτοβουλία συμμετείχε στις μικρές και μεγάλες κινητοποίησεις του εργατικού κινήματος στην πόλη. Στήριξε τη δράση του Σωματείου για τη Συλλογική Σύμβαση. Κινητοποίησε συναδέλφους σε κάθε απεργιακή κινητοποίηση. Βρέθηκε στο μπλόκο και στις μεγάλες συγκρούσεις μπροστά στο εργοστάσιο της «Μαλαματίνα», μπροστά στην πύλη του «Φρυγανιώτη» για τις απολύσεις στο ΣΕΦΙΕ. Έδωσε αντιπαράθεση τόσο με κριτική, όσο και με προτάσεις μέσα στο Σωματείο για να μετατοπιστεί σε καλύτερη κατεύθυνση και στήριξε το «κοινό πλαίσιο». Είχε μια στάση που έδωσε αποτελέσματα στη λειτουργία και στη ζωή του Σωματείου. Χαρακτηριστική η πρόταση μας, που υλοποιήθηκε με επιτυχία, για εκδήλωση αλληλεγγύης στους αγώνες COSCO-Λάρκο-Καβάλα Oil.

Αυτή η κατεύθυνση πρέπει να ενισχυθεί στις επερχόμενες εκλογές του Σωματείου μας.

Αντιστεκόμαστε στην εργασιακή βαρβαρότητα του κεφαλαίου

• Κάτω η αντεργατική πολιτική κυβερνήσεων-ΕΕ-κεφαλαίου
• Ανατροπή-κατάργηση των νόμων Χατζηδάκη, Γεωργιάδη
• Κάτω η εργοδοτική τρομοκρατία και η κρατική καταστολή, κάτω τα χέρια από τα σωματεία!
• Καμία απλήρωτη υπερωρία
• Δεν αποδεχόμαστε την πολιτική της ακρίβειας, της φτώχειας, της υποβάθμισης του δικαιωμάτος στην Υγεία, την Παιδεία, τη στέγαση, τις μεταφορές.
• Να ακυρωθεί τώρα το αίσχος του Flyover – δωρεάν, συχνή και ποιοτική συγκοινωνία για τους εργαζόμενους από και προς το χώρο δουλειάς.

Διεκδικούμε τα δικαιώματα μας μέσα από τη συλλογική πάλη

• Πραγματικές αυξήσεις στους μισθούς που να καλύπτουν το κόστος ζωής
• Μόνιμη και σταθερή δουλειά με πλήρη ασφαλιστικά δικαιώματα
• Πλήρης, ίση και δωρεάν περίθαλψη
• Κατάργηση του Δ.Π.Υ και κάθε μορφής ελαστικής εργασίας
• 5νθήμερο-8ωρο – όχι στην κυριακάτικη εργασία
• Συλλογική Σύμβαση που να καλύπτει όλους τους εργαζόμενους του κλάδου

• Όχι στο σφαγείο του πολέμου που στήνουν οι ιμπεριαλιστές!
• Λευτεριά στην Παλαιστίνη – νίκη στην Παλαιστινιακή Αντίσταση!
• Καμία συμμετοχή της χώρας στις ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις!
• Να κλείσουν οι βάσεις του θανάτου! 

Δεν αφήνουμε τους αγώνες «στα μισά» - συγκροτούμε δυνάμεις Αναμέτρησης

• Καμία εφαρμογή των διατάξεων του νόμων Χατζηδάκη, Γεωργιάδη.
• Καμία ηλεκτρονική ψηφοφορία ή κατάθεση Μητρώου.
• Όχι στην ανάθεση – άμεση συμμετοχή της βάσης στη δράση του Σωματείου.
• Όχι στις «προτάσεις νόμου» και τις κοινοβουλευτικές, εκλογικές αυταπάτες.
• Συγκρότηση ανοιχτής διαρκούς Επιτροπής για τη διεκδίκηση της ΣΣΕ.
• Συγκρότηση «επιτροπής για τα δικαιώματα των εργαζόμενων γυναικών».
• Συγκρότηση Ομάδας Περιφρούρησης και Ταμείου Αλληλεγγύης Συναδέλφων.
• Πλήρης και ανοιχτή διαδικασία εγγραφών νέων μελών μέχρι και τις ημέρες των εκλογών.

 Συναγωνιστές, συναγωνίστριες

Η Αγωνιστική Πρωτοβουλία Μισθωτών Τεχνικών, Ιδ, Υπαλλήλων και Εργαζομένων στις Τηλεπικοινωνίες σας προσκαλεί την Πέμπτη 30 Νοέμβρη, στις 19.30 στο στέκι "Σφεντόνα" (Συγγρού 24, 2ος όροφος), στην εκδήλωση της με θέμα "H επίθεση στα δικαιώματα των εργαζομένων και ο ρόλος των σωματείων απέναντι σε αυτή..".

Σας περιμένουμε όλους/ες για να αλληλεπιδράσουμε, συζητήσουμε και συγκροτηθούμε γυρώ από τα εξής:

• τα δικαιώματα των εργαζομένων και η επιθεση που βιώνουμε
• ο αγώνας μας για την ανατροπή των νόμων Χατζηδάκη-Γεωργιάδη
• η δράση μας μέσα στα σωματεία και η κατεύθυνση μας για σωματεία εργαζομένων

 ΕΚΛΟΓΕΣ ΣΩΜΑΤΕΙΟΥ ΙΔΙΩΤΙΚΩΝ ΥΠΑΛΛΗΛΩΝ ΘΕΣ/ΝΙΚΗΣ

Συναδέλφισσες, συνάδελφοι,

την ώρα που η ακρίβεια και οι ανατιμήσεις διαλύουν το λαϊκό εισόδημα, το κεφάλαιο και η εργοδοσία εντείνουν την επίθεση βάζοντας στο στόχαστρο τα εργασιακά δικαιώματα και τις συνδικαλιστικές ελευθερίες .Με περισσό θράσος δηλώνουν πως η απάντηση βρίσκεται στο να δουλεύουμε όλη μέρα, μέχρι τα βαθιά γεράματα. Θέλουν να τσακίσουν την κατάκτηση του 5ήμερου- 8ωρου και ομολογούν πως αυτό που οραματίζονται για τον κόσμο της δουλειάς είναι η επέκταση της εργασιακής ζούγκλας, η δουλειά χωρίς δικαιώματα, η πλήρης διάλυση των εργασιακών σχέσεων και η άνευ όρων διάθεση των εργαζόμενων στις ορέξεις της εργοδοσίας.

Ο χώρος εργασίας των ιδιωτικών υπαλλήλων αποτελεί ένα τεράστιο πεδίο στο οποίο εδώ και χρόνια, εφαρμόζονται τα σπαστά και ελαστικά ωράρια, οι απλήρωτες υπερωρίες, η καταπάτηση της κυριακάτικης αργίας, τα εξαήμερα η εργοδοτική τρομοκρατία και πολλά άλλα που ζούμε καθημερινά. Πάνω σε αυτή την υπάρχουσα κατάσταση βρίσκει εφαρμογή το σύνολο των διατάξεων των νόμων Χατζηδάκη- Γεωργιάδη, νομιμοποιώντας ένα συνολικό αντεργατικό πλαίσιο επίθεσης, βάζοντας στο στόχαστρο θεμελιώδη εργασιακά δικαιώματα και κατακτήσεις δεκαετιών, ανάμεσα τους το 5νθήμερο-8ωρο, η 5ήμερη εργασία, το δικαίωμα στο συνδικαλισμό και την απεργία, την περιφρούρηση των αγώνων κ.α.

Μπροστά σε αυτήν την ολομέτωπη επίθεση οφείλουμε να συγκροτήσουμε τα δικά μας όργανα πάλης, τα σωματεία μας, με ζωντανές συνελεύσεις όχι επετειακές, τις δικές μας επιτροπές αγώνα, τις αντιστάσεις μας στους χώρους δουλειάς. Οφείλουμε να ενισχύουμε το σωματείο μας με την ενεργή εμπλοκή μας και να συμμετέχουμε μαζικά σε κινητοποιήσεις!

Να ξεπεράσουμε τη συμβιβασμένη και υποταγμένη συνδικαλιστική ηγεσία, η οποία αναγνωρίζει νίκες και νόμους που “τάχα” μένουν στα χαρτιά πριν προλάβουμε να τους παλέψουμε, αφήνοντας μας έρμαια της εφαρμογής τους, που ανακοινώνει διεκδικήσεις 4ημερης εργασίας ενώ δεν οργανώνεται να προστατέψει το 5ήμερο-8ωρο!

Στις εκλογές του σωματείου να ενισχύσουμε τη γραμμή της ΑΝΑΤΡΟΠΗΣ των αντεργατικών νόμων Χατζηδάκη και Γεωργιάδη, να ενισχύσουμε τη γραμμή της ΑΝΤΙΣΤΑΣΗΣ στον εργασιακό μεσαίωνα και της διεκδίκησης των δικαιωμάτων μας!

Διεκδικούμε:

1. Πραγματικές αυξήσεις στους μισθούς ανάλογες με το κόστος ζωής

2. Μόνιμη και σταθερή δουλειά για όλους.

3. 5νθήμερο – 8ωρο. Καμία καταπάτηση του ωραρίου και της κυριακάτικης αργίας. Απόδοση όλων των υπερωριών.

4. Κάτω οι αντεργατικοί νόμοι Χρυσοχοΐδη και Γεωργιάδη

5. Ανατροπή της αντεργατικής-αντιλαϊκής πολιτικής κυβέρνησης-κεφαλαίου-ιμπεριαλιστών.

6. Πάλη ενάντια στην κρατική τρομοκρατία και την καταστολή. Καμία εμπλοκή του κράτους στα σωματεία. Καμία ενημέρωση του μητρώου ΓΕΜΗΣΟΕ

ΣΤΗΡΙΖΟΥΜΕ - ΨΗΦΙΖΟΥΜΕ

Ακριβαίνουν οι τιμές, φθηναίνει η ζωή! Δεν έχουμε ανάγκη την ηττοπάθεια, αλλά τους αγώνες!

Από το πιο μικρό μέχρι το πιο μεγάλο ζήτημα, η ζωή μας χειροτερεύει καθημερινά. Από το λεωφορείο που δεν υπάρχει, την Υγεία που δεν μας παρέχεται όπως πρέπει, μέχρι τις εργασιακές σχέσεις, οι εργαζόμενοι βρισκόμαστε αντιμέτωποι με μια ολομέτωπη επίθεση σε κάθε τι που θυμίζει κατάκτηση.

Η πολιτικής της ακρίβειας σε βασικά προϊόντα και υπηρεσίες δεν είναι τίποτα άλλο παρά η μεταφορά του πλούτου προς όλο και λιγότερα χέρια. Από εμάς τους εργαζόμενους, που παράγουμε τα πάντα, σε εκείνους που τους ανήκουν τα πάντα. Η ακρίβεια δεν είναι ένα «φυσικό φαινόμενο». Είναι μια συνειδητή πολιτική επιλογή με από την οποία χάνουν οι εργαζόμενοι και κερδίζει το μεγάλο κεφάλαιο. Οι φετινές «αυξήσεις» μισθών ήταν ουσιαστικά μειώσεις, καθώς τα βασικά προϊόντα και υπηρεσίες αυξήθηκαν πολύ περισσότερο και το πραγματικό εισόδημα των εργαζόμενων μειώθηκε.

Σήμερα περισσότερο από ποτέ, έχουμε ζωτική ανάγκη από τη διεκδίκηση πραγματικών αυξήσεων στους μισθούς μας, που να καλύπτουν τις ανάγκες μας και το αυξανόμενο κόστος ζωής.

Για να καλυτερέψει τη θέσης της απέναντι μας, η εργοδοσία με συμμάχους της τις κυβερνήσεις έχει περάσει μια σειρά νόμους που ανατρέπουν βασικά εργασιακά δικαιώματα. Ειδικά οι νόμοι Χατζηδάκη και Γεωργιάδη (που πέρασε πρόσφατα) ουσιαστικά παραβιάζουν το 5νθήμερο, το 8ωρο και τις πληρωμένες υπερωρίες, ανοίγοντας το δρόμο για να δουλεύουμε όσο και όπως έχει όρεξη η εργοδοσία.  Είναι η φυσική προέκταση των απλήρωτων υπερωριών, της ελαστικής εργασίας, της λογικής «δούλεψε μέχρι να βγει το project».

Σήμερα περισσότερο από ποτέ, έχουμε ανάγκη από Συλλογικές Συμβάσεις, που να προστατεύουν και να κατοχυρώνουν τα δικαιώματα μας στο μισθό, τις άδειες, το ωράριο, την ασφάλιση, για κάθε κλάδο και επιχείρηση, για κάθε εργαζόμενο.

Σημαντικό στοιχείο των παραπάνω νόμων, είναι η ποινικοποίηση της απεργίας, των Σωματείων, των διαδικασιών πάλης των εργαζόμενων, που δείχνει ότι ετοιμάζονται να αντιμετωπίσουν τους αγώνες των εργαζομένων και τους λαμβάνουν σοβαρά υπ' όψιν.

 
Ταυτόχρονα, πληθαίνουν τα σοκαριστικά παραδείγματα της υποτίμησης της ίδιας της ανθρώπινης ζωής. Τέμπη, φωτιές, πλημμύρες στη Θεσσαλία, εργατικά ατυχήματα, ανύπαρκτη περίθαλψη, δολοφονίες όπως αυτή στον Πειραιά. Κοινός παρανομαστής η λογική του κέρδους, η μετατροπή της ανθρώπινης ζωής σε ένα δευτερεύον, λογιστικό μέγεθος, για το οποίο το κεφάλαιο δεν αξίζει να σπαταλάει «περιττούς πόρους», όπως τα μέτρα προστασίας. Για να φτάσουμε μέχρι στην πιο μεγάλη υποτίμηση της ανθρώπινης ζωής, τον πόλεμο, που απλώνεται όλο και περισσότερο, για να μοιράσουν οι μεγάλες δυνάμεις τον κόσμο.

ΓΙΑ ΝΑ ΚΑΛΥΤΕΡΕΨΟΥΜΕ ΤΙΣ ΖΩΕΣ ΜΑΣ, ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΟΡΓΑΝΩΘΟΥΜΕ ΣΥΛΛΟΓΙΚΑ,
ΝΑ ΜΑΘΟΥΜΕ ΝΑ ΑΓΩΝΙΖΟΜΑΣΤΕ, ΝΑ ΜΑΘΟΥΜΕ ΝΑ ΝΙΚΑΜΕ.

Αυτή η κατάσταση που δημιουργεί σε όλες και όλους μας ένα αίσθημα αδιεξόδου και έλλειψης προοπτικής, δεν πρόκειται να αλλάξει αν δεν βγούμε εμείς στο προσκήνιο. Με το μόνο τρόπο που μπορούν οι εργαζόμενοι να κάνουν τη φωνή τους να ακουστεί: με τους αγώνες τους. Ποντάρουν και την αποδοχή του «δεν γίνεται τίποτε». Δεν έχουμε ανάγκη από κηρύγματα ηττοπάθειας. Έχουμε ανάγκη από μαζικά και γερά Σωματεία, που να λειτουργούν σωστά, να συζητούν και να παίρνουν αποφάσεις, να αγωνίζονται, να προστατεύουν όλους τους συναδέλφους. Η πραγματική λύση είναι ο διπλανός μας. Ο συνάδελφος μας. Η πραγματική λύση είναι η οργάνωση, η συζήτηση, η συμμετοχή μας, η ανάδειξη των αναγκών μας. Εκεί βρίσκεται η ζωή και το μέλλον μας!

Συναδέλφισσα, Συνάδελφε: Ενημερώσου. Οργανώσου στο Σωματείο σου. Πάλεψε για τα δικαιώματα σου! Τίποτα δεν χαρίζεται. Όλα τα κερδίζουμε με αγώνες!