ΠΡΟΤΑΣΗ ΠΡΟΣ ΤΟ Δ.Σ. Του Σωματείου Μισθωτών Τεχνικών Μακεδονίας

Η απόφαση των Σωματείων των Μισθωτών Τεχνικών της Αθήνας και της Θεσσαλονίκης για τη διεκδίκηση Συλλογικής Σύμβασης Εργασίας (ΣΣΕ) αποτελεί σημαντικό ζήτημα για το Σωματείο μας. Και αυτό γιατί η διεκδίκηση καλύτερων όρων δουλειάς και αυξήσεων στους μισθούς, ειδικά σε μια περίοδο που οι δυνάμεις του κεφαλαίου οδηγούν την ανθρωπότητα στην πείνα για να ξεπεράσουν την βαθιά κρίση τους, αποτελεί βασική αποστολή του Σωματείου. Η δυνατότητα του Σωματείου να πετυχαίνει αυτό το βασικό καθήκον, αποτυπώνεται στη δυνατότητα υπογραφής ΣΣΕ που να καλύπτει όλους τους συναδέλφους, και με υποχρεωτική ισχύ σε βάρος όλων των μορφών ελαστικής εργασίας. Ειδικά στον κλάδο μας, η κατάργηση του ΔΠΕ (“μπλοκάκι”), που καταργεί μια σειρά δικαιώματα των εργαζομένων, “περνάει μέσα” από την διεκδίκηση της ΣΣΕ, και τη ριζική αλλαγή των σχέσεων εργασίας που επικρατούν στον κλάδο. Οι συνθήκες “πείνας του 21ου αιώνα” που διαμορφώνει η επίθεση του κεφαλαίου, δίνει ζωτική σημασία στο αίτημα για πραγματικές αυξήσεις στους μισθούς, τις συντάξεις και το επίδομα ανεργίας. Τέτοιων αυξήσεων, που να καλύπτουν το κόστος ζωής. Και η διεκδίκηση ΣΣΕ ανά κλάδο αποτελεί βασικό στοιχείο μιας τέτοιας διαδικασίας. Μέσα από αυτή τη διαδικασία ασκεί τον καθοδηγητικό του ρόλο προς τους συναδέλφους και τους συγκροτεί ταξικά, πάνω στο τι πρέπει να διεκδικούν από τη δουλειάς τους.

Αυτή η διαδικασία περνάει μέσα από την σφυρηλάτηση ταξικής ενότητας στα πλαίσια του Σωματείου αλλά και ευρύτερα στο εργατικό κίνημα, παρά τις διαφορετικές απόψεις που υφίστανται, πάνω στα σημεία βασικής συμφωνίας, με σκοπό την ευρύτερη συγκέντρωση δυνάμεων, προκειμένου η δράση του Σωματείου να γίνεται με τους καλύτερους δυνατούς όρους. Για να εξυπηρετηθεί αυτή η κρίσιμη αναγκαιότητα, καταθέτουμε την ΠΡΟΤΑΣΗ ΠΡΟΕΤΟΙΜΑΣΙΑΣ ΑΠΕΡΓΙΑΚΟΥ ΣΥΝΤΟΝΙΣΜΟΥ, προς το ΔΣ.  

ΠΡΟΤΑΣΗ ΠΡΟΕΤΟΙΜΑΣΙΑΣ ΑΠΕΡΓΙΑΚΟΥ ΣΥΝΤΟΝΙΣΜΟΥ

Η πανελλαδική διεκδίκηση ΣΣΕ από τα Σωματεία των Μισθωτών Τεχνικών βάζει το Σωματείο σε τροχιά απεργιακής κινητοποίησης, με πιθανή μορφή πάλης την κήρυξη 24ωρης πανελλαδικής απεργίας στους μισθωτούς τεχνικούς. Η προετοιμασία μιας τέτοιας απεργίας, που πηγαίνει χέρι-χέρι με την ζύμωση στους χώρους δουλειάς και την συχνή συνεδρίαση του Σωματείου, απαιτεί έγκαιρη και προσεκτική προετοιμασία, ενημέρωση, προπαγάνδιση και πολιτικό εξοπλισμό όλων των συναδέλφων.

Συμβολή σε αυτή την προετοιμασία, αποτελεί η Πρόταση που καταθέτουμε προς το ΔΣ, σε κατεύθυνση της όσο το δυνατόν πιο έγκαιρης, πιο πλατιάς, πιο διευρυμένης συγκέντρωσης δυνάμεων στον κοινό στόχο της διεκδίκησης της ΣΣΕ. Η συγκέντρωση των δυνάμεων, θα πρέπει να ξεκινήσει από τα Σωματεία εκείνα που δρούνε σε κοινούς εργασιακούς χώρους με το ΣΜΤ-Μ, ακόμα-ακόμα ίσως “αλληεπικαλύπτονται” μια σειρά ειδικότητες, με κριτήριο την όσο το δυνατόν αυξημένη δυνατότητα για μαζικοποίηση των κινητοποίησεων μας. Συγκέντρωση δυνάμεων δεν σημαίνει πλήρης συμφωνία, ούτε κατάργηση της αυτοτέλειας κάθε φορέα, αλλά συντονισμός πάνω στο συγκεκριμένο ζήτημα.

Το Σωματείο μας θα πρέπει να προχωρήσει έγκαιρα σε ανοιχτή σύσκεψη φορέων, επιδιώκοντας την συμπόρευση στα πλαίσια του εργατικού κινήματος με όσους έχουν ταξική αναφορά, δίνοντας προτεραιότητα:

• Σε όλα τα όμορα κλαδικά Σωματεία, όπως αυτά του ΣΕΤΗΠ, των Οικοδόμων, του Πανελλαδικού Σωματείου Εργαζομένων στην Έρευνα και την Τριτοβάθμια Εκπαίδευση, των Σωματείου Βιβλίου-Χάρτου, του Σωματείου Ιδιωτικών Υπαλλήλων και όλων των ανάλογων Σωματείων που έχουν κοινό χώρο δουλειάς ή κοινές ειδικότητες με το ΣΜΤ-Τ.
• Σε όλα τα κλαδικά, πανελλαδικά και επιχειρησιακά Σωματεία στις εταιρίες που απασχολούν μισθωτούς τεχνικούς, ειδικά στη βιομηχανία, όπου οι συνάδελφοι έχουν διπλή συνδικαλιστική ιδιότητα. 
•  Στους Φοιτητικούς Συλλόγους των αντίστοιχων σχολών αναφοράς μας, τους μελλοντικούς μας συναδέλφους,  οι οποίοι αυτή τη στιγμή βιώνουν την πιο βάρβαρη κρατική καταστολή που βασικό σκοπό έχει να ενταφιάσει το εργασιακό τους μέλλον και να συντρίψει τα μελλοντικά τους δικαιώματα, αυτά που εμείς τώρα διεκδικούμε.
• Σε όλα τα σωματεία με ταξικό προσανατολισμό, όλες τις συσπειρώσεις μέσα στο εργατικό κίνημα που αναγνωρίζουν την ανάγκη του αγώνα τις συλλογικές συμβάσεις και θέλουν να στηρίξουν έμπρακτα τον αγώνα μας.
• Σε όλες τις συνδικαλιστικές δυνάμεις που αναφέρονται στο εργατικό κίνημα και έχουν ταξική αναφορά και θέλουν να συμβάλλουν στον αγώνα.
• Στους ανένταχτους αγωνιστές που επιθυμούν να δείξουν την ταξική τους αλληλεγγύη.
  

Η σύσκεψη αυτή θα πρέπει να βάλει μεταξύ άλλων τα εξής ζητήματα:

• Τον συντονισμό, πανελλαδικό και τοπικό, των κινητοποιήσεων, και ειδικά εκείνων που αφορούν διεκδίκηση ΣΣΕ τόσο από το δικό μας Σωματείο, όσο και από τα όμορα, ώστε να επιτυγχάνεται η μέγιστη δυνατή συσπείρωση δυνάμεων και κοινός προγραμματισμός των κινητοποιήσεων. 
•   Η ίδρυση μέσων ταξικής αλληλεγγύης και στήριξης των μελών από τις εργοδοτικές απειλές και τις αυθαιρεσίες, όπως η συγκρότηση Απεργιακού Ταμείου και Ομάδας νομικής βοήθειας για τους συναδέλφους.
• Η επιδίωξη της κοινής συμπόρευσης στο δρόμο όλων των φορέων.

 

 

ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΗ ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ ΜΙΣΘΩΤΩΝ ΤΕΧΝΙΚΩΝ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ

Επικοινωνία: agoprothess@gmail.com

Πρώτες εκτιμήσεις της Αγωνιστικής Πρωτοβουλίας Μισθωτών Τεχνικών για τη διεκδίκηση υπογραφής Συλλογικής Σύμβασης Εργασίας στον κλάδο

Η απόφαση των Σωματείων των Μισθωτών Τεχνικών της Αθήνας και της Θεσσαλονίκης για τη διεκδίκηση Συλλογικής Σύμβασης Εργασίας (ΣΣΕ) στον κλάδο μας, τους μισθωτούς τεχνικούς, αποτελεί σημαντικό ζήτημα για το Σωματείο μας. Και αυτό γιατί η διεκδίκηση καλύτερων όρων δουλειάς και αυξήσεων στους μισθούς, ειδικά σε μια περίοδο που οι δυνάμεις του κεφαλαίου οδηγούν την ανθρωπότητα στην πείνα για να ξεπεράσουν την βαθιά κρίση τους, αποτελεί βασική αποστολή του Σωματείου. Η δυνατότητα του Σωματείου να πετυχαίνει αυτό το βασικό καθήκον, αποτυπώνεται στη δυνατότητα υπογραφής ΣΣΕ που να καλύπτει όλους τους συναδέλφους, και με υποχρεωτική ισχύ σε βάρος όλων των μορφών ελαστικής εργασίας. Ειδικά στον κλάδο μας, η κατάργηση του ΔΠΕ (“μπλοκάκι”), που καταργεί μια σειρά δικαιώματα των εργαζομένων, “περνάει μέσα” από την διεκδίκηση της ΣΣΕ, και τη ριζική αλλαγή των σχέσεων εργασίας που επικρατούν στον κλάδο.

Δεν είναι τυχαίο, ότι ο νόμος-έκτρωμα 4808 (“Χατζηδάκη”), στην προσπάθεια του κράτους να βάλει χέρι στη λειτουργία των Σωματείων και να εκβιάσει την αποδοχή του ΓΕΜΗΣΟΕ και των ηλεκτρονικών διαδικασιών, αφαιρεί τη δυνατότητα υπογραφής ΣΣΕ από τα σωματεία αυτά, όπως το δικό μας, που αρνούνται να εφαρμόσουν αυτό το κατάπτυστο πλαίσιο. Όμως, η δυνατότητα ενός Σωματείου να εκπροσωπεί τους εργαζόμενους του και να υπογράφει για λογαριασμό τους, δεν κατοχυρώνεται από κάποια νομικού χαρακτήρα διαδικασία, ούτε “χαρίζεται” από τον ίδιο τον ταξικό εχθρό και την κυβέρνηση του, το κράτος και τους μηχανισμού του. Αλλά κατακτιέται στο πεδίο της ταξικής πάλης και της σύγκρουσης με τους εκμεταλλευτές. Η κινητοποίηση για τη ΣΣΕ αποτελεί την καλύτερη απάντηση στο νόμο-έκτρωμα, και συμβάλλει στη διαδικασία για την ανατροπή του, που πρέπει να αποτελεί κεντρικό στόχο για ολόκληρο το εργατικό κίνημα.

Την ίδια στιγμή, οι συνθήκες “πείνας του 21ου αιώνα” που διαμορφώνει η επίθεση του κεφαλαίου, δίνει σημασία ζωτικής ύπαρξης των εργαζομένων στο αίτημα για πραγματικές αυξήσεις στους μισθούς, τις συντάξεις και το επίδομα ανεργίας. Τέτοιων αυξήσεων, που να καλύπτουν το κόστος ζωής. Και όχι μισθούς κοροϊδίας των δήθεν “αυξήσεων” της κυβέρνησης, που στην πραγματικότητα αποτελούν μειώσεις μισθών, καθώς πλέον οι εργαζόμενοι δεν μπορούν να καλύψουν βασικές βιωτικές ανάγκες, όπως η θέρμανση, η μετακίνηση, η στέγαση, μέχρι και η τροφή! Βασικές ανάγκες που δεν μπορούν να καλύψουν τα εξευτελιστικά για τη νοημοσύνη των εργαζομένων “επιδόματα” της κυβέρνησης, που αποτελούν ξεροκόμματα για να κλείσουν το στόμα της εργαζόμενης πλειοψηφίας. Απέναντι σε αυτή τη δραματική κατάσταση, είναι επιτακτική ανάγκη οι εργαζόμενοι να βγουν στο δρόμο, να απεργήσουν, να φωνάξουν για το ίδιο το ψωμί τους. Και η διεκδίκηση ΣΣΕ ανά κλάδο αποτελεί βασικό στοιχείο μιας τέτοιας διαδικασίας.

Αυτή η διαδικασία αναπόφευκτα περνάει και μέσα από την αντιπαράθεση με την ξεπουλημένη ηγεσία των ΓΣΕΕ, ΑΔΕΔΥ αλλά και του ΕΚΘ, που πιστοί στην “ρεαλιστική αντιπολίτευση” των ΣΥΡΙΖΑ-ΠΑΣΟΚ, μέσα στα όρια της πολιτικής του μεγάλου κεφαλαίου και της ΕΕ, κρατούν τους εργαζόμενους “στη γωνία”, περισσότερο ανησυχούν για την κερδοφορία και την ανάπτυξη των επιχειρήσεων παρά για το μεροκάματο του υπάλληλου και του εργάτη, παίζουν το ρόλο του πράκτορα της εργοδοσίας μέσα στο εργατικό κίνημα.

Αυτή η διαδικασία πρέπει να συνδεθεί με μια συνολική διεκδίκηση του εργατικού κινήματος για αυξήσεις στους μισθούς, που περνάει μέσα από την κήρυξη κεντρικών απεργιακών κινητοποιήσεων που θα ενώσουν μια σειρά κλάδους σε κεντρική αντιπαράθεση με την κυβέρνηση. Τέτοιες κινητοποιήσεις έχουν αποδείξει οι εργαζόμενοι ότι μπορούν να πραγματοποιήσουν. Σε αυτή την κατεύθυνση, το Σωματείο δεν μπορεί να καλυφθεί στο σχεδιασμό του από το πρόσφατο συνέδριο του ΠΑΜΕ, που δεν έβαλε κανένα κεντρικό στόχο για πανελλαδική απεργιακή κινητοποίηση στον άμεσο ορίζοντα, στενεύοντας έτσι τη δυνατότητα του ΣΜΤ-Μ.

Αυτή η διαδικασία περνάει μέσα από την σφυρηλάτηση ταξικής ενότητας στα πλαίσια του Σωματείου παρά τις διαφορετικές απόψεις που υφίστανται, πάνω στα σημεία βασικής συμφωνίας, αλλά και της ανάγκης για ευρύτερη συγκέντρωση δυνάμεων, προκειμένου η δράση του Σωματείου να γίνεται με τους καλύτερους δυνατούς όρους. Για να εξυπηρετηθεί αυτή η κρίσιμη αναγκαιότητα, καταθέσαμε την ΠΡΟΤΑΣΗ ΠΡΟΕΤΟΙΜΑΣΙΑΣ ΑΠΕΡΓΙΑΚΟΥ ΣΥΝΤΟΝΙΣΜΟΥ.

 

Εκτιμήσεις πάνω σε ειδικά σημεία της ΣΣΕ που διεκδικεί το ΣΜΤ-Μ.

Το πλαίσιο διεκδίκησης που αποτελεί και το προτεινόμενο προσχέδιο ΣΣΕ, αποτελεί ταυτόχρονα και πλαίσιο του Σωματείου προς τα μέλη του, σε όλα τα ζητήματα καθημερινής ζωής και των εργασιακών συνθηκών. Με αυτή την έννοια, μέσα από το πλαίσιο το Σωματείο ασκεί τον καθοδηγητικό του ρόλο προς τους συναδέλφους και τους συγκροτεί ταξικά, πάνω στο τι πρέπει να διεκδικούν από τη δουλειάς τους.

Πάνω σε αυτά, και ειδικά πάνω στα ζητήματα των αυξήσεων στους μισθούς, την καθιέρωση των μισθολογικών κλιμάκων, και της κατάργησης των ελαστικών εργασιακών σχέσεων, η ΣΣΕ έχει βασικά σωστό προσανατολισμό, (παρά τα δευτερεύοντα ζητήματα), και αποτελεί ένα σωστό πλαίσιο συζήτησης με τους συναδέλφους, ώστε να παλέψουν για τις ανάγκες τους.

Βασικό ζήτημα αποτελεί η υποχρεωτική ισχύς της ΣΣΕ, έναντι κάθε μορφής ατομικής σύμβασης, ελαστικής εργασίας, εναντίων όλων των μνημονικών και άλλων ρυθμίσεων αλλά και το νόμου-Χατζηδάκη, έτσι που να καλύπτεται κάθε συνάδελφος, κάθε ειδικότητα, κάθε τομέας, χωρίς να δύνεται η δυνατότητα στην εργοδοσία να παρακάμπτει “από το παράθυρο”, με πλάγιο τρόπο, όσα αποτυπώνει κεντρικά η ΣΣΕ. Η διεκδίκηση της ΣΣΕ με υποχρεωτική ισχύ, ανοίγει το δρόμο για να καταργηθεί το “μπλοκάκι”, δρόμος μακρύς και δύσκολος.

Αυτή η διαπίστωση είναι κομβική, καθώς η δυνατότητα αυτή κατακτίεται πρώτιστα στους χώρους δουλειάς, σε κάθε επιχείρηση, κλάδο και πόλη, από την ίδια την οργάνωση-συσπείρωση των εργαζομένων. Η σύμπλεξη της κεντρικής διεκδίκησης με τα τοπικά, καθημερινά προβλήματα που αναδεικνύουν οι ίδιοι οι συνάδελφοι από την εμπειρία τους, είναι επίσης καθοριστικής σημασίας. Παρόλα αυτά, είναι ένα ζήτημα προς εξέταση ότι μια σειρά ειδικότητες συναδέλφων δεν συμπεριλαμβάνονται στις εργοδοτικές ενώσεις από τις οποίες διεκδικείται η ΣΣΕ, και μπαίνει το ερώτημα της διεύρυνσης τους.

Χρειάζεται να γίνει μια προσεκτική εκτίμηση για την κατάσταση που επικρατεί στον κλάδο, εκτίμηση που να πατάει στα πραγματικά δεδομένα, ούτε απογειωμένη, ούτε μοιρολατρική, που να μην καλλιεργεί ούτε τον εφησυχασμό, ούτε την αδράνεια. Η πραγματικότητα είναι ότι η μεγάλη πλειοψηφία των συναδέλφων μισθωτών τεχνικών είναι έξω από τα σωματεία, χωρίς οργάνωση, χωρίς ταξική συνείδηση και εμπειρίες αγώνα. Η πραγματικότητα είναι ότι ο κλάδος μας χαρακτηρίζεται από έντονο κατακερματισμό, πολλές ειδικότητες, επαγγελματικά δικαιώματα και επίπεδα εκπαίδευσης, πολλές και αντιφατικές εργασιακές πραγματικότητες. Η πραγματικότητα είναι όμως, ότι ο κλάδος έχει μεγάλη μαζικότητα, πανελλαδική συγκρότηση, εργάζεται σε πεδία με υψηλή κερδοφορία, και συνεπώς έχει τη δύναμη να κινητοποιηθεί με μεγάλη αποτελεσματικότητα.

Όλα τα παραπάνω δεν σημαίνουν την υποταγή στον σημερινό αρνητικό συσχετισμό που επικρατεί στο εργατικό κίνημα, αλλά το αντίθετο, την ανάγκη το Σωματείο να βγει μπροστά, να κινητοποιηθεί, να αυξήσει το κύρος του, να μαζικοποιηθεί, να αποδείξει στους συναδέλφους την αξία του. Αυτοί είναι βασικοί όροι προκειμένου να διαφοροποιηθούν οι σημερινοί συσχετισμοί υπέρ του Σωματείου, ώστε σε μια πορεία να κατακτηθούν οι όροι για την υπογραφή μιας ΣΣΕ που θα καλύψει πραγματικά όλους τους συναδέλφους. Αυτή η διαδικασία ξεκινάει από την τωρινή κινητοποίηση.

Αναπόφευκτα, σε αυτή την πορεία θα υπάρχουν και αντιφάσεις, που θα πρέπει να δει το Σωματείο, όπως το ζήτημα του ΔΠΥ, του πώς θα ενσωματωθούν με τον καλύτερο τρόπο στις κινητοποίησεις οι συνάδελφοι ζητώντας καλυτέρευση των όρων δουλειάς, όταν ταυτόχρονα (και σωστά) διεκδικούμε την πλήρη κατάργηση του ΔΠΥ.

Για το ζήτημα των μισθών, οι προτεινόμενες κλίμακες έχουν σωστό περιεχόμενο, και αποτυπώνουν αυτή τη στιγμή μια ΣΣΕ που όντως βάζει το ζήτημα των πραγματικών αυξήσεων. Χρειάζεται όμως να ανοίξει μια συζήτηση μέσα στο Σωματείο, για το πώς θα “κατοχυρωθεί” η δυνατότητα της διατήρησης των αυξήσεων πάνω από το κόστος ζωής, ειδικά όταν η σύμβαση μπορεί να έχει πολυετή ισχύ. Αυτή η κατοχύρωση φυσικά, δεν μπορεί να έρθει με “λογιστικό τρόπο”, με κάποια “ρήτρα”, (πχ με βάση τον επίσημο προϋπολογισμό), αλλά από την ίδια την δράση και εγρήγορση των εργαζομένων.

Για το ζήτημα του ωραρίου, η ΣΣΕ λαθεμένα κινείται στη διεκδίκηση του “7ωρου-35ωρου”. Το ΔΣ αρνείται να αναγνωρίσει τον πραγματικό συσχετισμό στους χώρους δουλειάς, αρνείται να αναγνωρίσει ότι η βασική διεκδίκηση των εργαζόμενων σε αυτή τη φάση είναι το ζήτημα του 5νθήμερου-8ωρου, που καταπατιέται με χίλους-δύο τρόπους στους χώρους δουλειάς. Το ζήτημα του 8ωρου, κεντρικού στοιχείου συγκρότησης της εργατικής τάξης, αλλά και πυρήνας του νόμου-Χατζηδάκη, είναι ζητούμενο για τον κλάδο, και δεν μπορεί να ξεπεραστεί με το να μην λαμβάνουμε υπόψιν το επίπεδο ανάπτυξης του κινήματος σε αυτή τη φάση.

Για το ζήτημα μιας σειράς κατακτήσεων, όπως οι τριετίες, τα “εκτός έδρας”, οι βάρδιες και τα “stand-by”, τα βασικά επιδόματα, τα σαββατοκύριακα, οι άδειες (που θα μπορούσε να μπει θέμα περεταίρω αύξησης τους), η μητρότητα, έχουν μπει σε σωστή βάση και βοηθούν τους συναδέλφους να συγκροτηθούν.

Κάποια ειδικά ζητήματα χαρακτηρίζονται από υπερβολική “επιδοματολογία”, ακόμα και με αρνητικά στοιχεία όμως το “επίδομα μεταπτυχιακού/διδακτορικού” που αφομοιώνει το κυνήγι χαρτιών και προσόντων. Τα επιδόματα ασφάλειας στους χώρους δουλειάς που σχετίζονται με τα Βαρέα ή και τα Ανθυγιεινά, θα πρέπει να ενσωματωθούν στις ανάλογες ρυθμίσεις, ενώ επιδόματα όπως το “γραφείο” θα πρέπει να ενσωματωθούν στο μισθό με βάση τις σύγχρονες εργασιακές συνθήκες. Η βασική αρχή θα πρέπει να είναι: “τα επιδόματα να μπούνε στο μισθό”, κατοχυρώνοντας ακόμα περισσότερο τη μονιμότητα τους.

Η χρήση του επιχειρήματος για την “πρόοδο της τεχνολογίας και τις σύγχρονες δυνατότητες της ανθρωπότητας”, έχει αταξικό χαρακτήρα και δεν βοηθάει τους εργαζόμενους, ειδικά σε έναν κλάδο που αφορά τις σημαντικότερες νέες τεχνολογίες, ώστε να αντιληφθούν ότι σήμερα τα τεχνολογικά επιτεύγματα που πολλές εμείς οι ίδιοι δημιουργούμε, απειλούν τμήμα των μηχανισμών της αστικής τάξης. Τα Τεχνολογικά επιτεύγματα δεν μπορούν στη σημερινή κοινωνία να έχουν πανανθρώπινο χαρακτήρα, ίσα-ίσα χρησιμοποιούνται για τον πόλεμο, την καταστολή και την εντατικοποίηση της εκμετάλλευσης των εργαζόμενων. Η τεκμηρίωση των αιτημάτων μας έρχεται μέσα από τις ανάγκες μας ως εργαζόμενοι που παράγουμε τον πλούτο, και όχι μέσα από τις τεχνολογικές δυνατότητες τςη ανθρωπότητας που ο καπιταλισμός-ιμπεριαλισμός λυμαίνεται.

Τέλος, και το πιο βασικό: είναι επιτακτική ανάγκη για το Σωματείο να ανοίξει πλατιά την κουβέντα για το “τι είναι η Συλλογική Σύμβαση Εργασίας”, καθώς ιδιαίτερα οι νέες γενιές εργαζομένων, ειδικά όσοι πιάσανε δουλειά μετά το 2010, δεν έχουν ανάλογη εμπειρία συλλογικά κεκτημένων όρων εργασίας, και χρειάζεται η συζήτηση πολλές φορές να “γίνεται από το μηδέν”, από την ίδια την εκμάθηση όλων των συναδέλφων, πάνω στο ζήτημα της κοινής κατοχύρωσης των όρων δουλειάς και ζωής.

 

ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΗ ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ ΜΙΣΘΩΤΩΝ ΤΕΧΝΙΚΩΝ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ

                                        Επικοινωνία: https://www.facebook.com/agoproth

Ανταπόκριση από την απεργιακή συγκέντρωση στη Μαλαματίνα και κάλεσμα στην πορεία της Παρασκευής στις 18:30 στα γραφεία της ΠΟΕΕΠ

 Τη Δευτέρα το πρωί οι απεργοί της Μαλαματίνα και αλληλέγγυοι συγκεντρώθηκαν έξω από το εργοστάσιο της Μαλαματίνα στο Καλοχώρι Θεσσαλονίκης. Εκείνη την ημέρα σε απεργία καλούσε η ΠΟΕΕΠ, ενώ απόφαση για στάση εργασίας είχαν πάρει το Εργατικό Κέντρο Θεσσαλονίκης, η ΕΔΟΘ και τέσσερεις ΕΛΜΕ. Στην συγκέντρωση συμμετείχαν και μέλη της Αγωνιστικής Πρωτοβουλίας Μισθωτών Τεχνικών.
Η απεργιακή περιφρούρηση επιχείρησε να εμποδίσει τους απεργοσπάστες να μπουν για δουλειά. Εμποδίστηκαν από τα ΜΑΤ που εξασφάλισαν την είσοδο του λεωφορείου των απεργοσπαστών. Όταν η στάση εργασίας έφτανε στο τέλος της, η εταιρεία επιχείρησε να βγάλει φορτηγά από το εργοστάσιο. Στην προσπάθεια των συγκεντρωμένων να τα εμποδίσουν, τα ΜΑΤ δεν δίστασαν να ρίξουν χημικά, δείχνοντας για άλλη μια φορά τι ρόλο επιτελούν.
Η τρομοκρατία δεν θα περάσει. Συμμετέχουμε στην πορεία που έχει καλέσει το σωματείο της Μαλαματίνα με συγκέντρωση την Παρασκευή στις 18:30 στα γραφεία της ΠΟΕΕΠ (Φιλίππου 43).

• Ανάκληση των απολύσεων και υπογραφή συλλογικής σύμβασης εργασίας για τους εργαζόμενους της Μαλαματίνα.
• Ανατροπή του νόμου Χατζηδάκη