Για το γυναικείο ζήτημα

Πρόταση πλαισίου για τη σύσταση επιτροπής για το γυναικείο ζήτημα στο ΣΜΤ

 

Την περίοδο που το σύστημα επιτίθεται, ξεθεμελιώνει κάθε δικαίωμα, τρομοκρατεί το λαό και πυροδοτεί νέους άδικους πολέμους (Ουκρανία), η επίθεση στην γυναίκα συνεχίζεται και μεγαλώνει. Η γυναίκα βλέπει τα δικαιώματα της να εξαφανίζονται, τόσο στο εργασιακό όσο και στο κοινωνικό/οικογενειακό περιβάλλον. Ωστόσο, αυτό δεν αποτελεί νέα εξέλιξη για τη θέση της γυναίκας, μιας και η διπλή καταπίεσή της είναι δομικό στοιχείο του καπιταλιστικού συστήματος. Σήμερα, είναι περισσότερο από αναγκαία η ύπαρξη ενός γυναικείου κινήματος το οποίο να πορεύεται μαζί με το εργατικό και με έντονο αντιπολεμικό - αντιιμπεριαλιστικό χαρακτήρα. 

Η καταπίεση της γυναίκας έχει έντονο ταξικό χαρακτήρα και εν μέσω της κρίσης οξύνεται, όπως συμβαίνει και με όλα τα καταπιεζόμενα κοινωνικά στρώματα και ομάδες. Συγκεκριμένα, η εργαζόμενη γυναίκα βιώνει πολύ έντονα αυτή την όξυνση στους χώρους εργασίας. Η πιθανότητα πρόσληψής της είναι δυσανάλογα χαμηλή (το ποσοστό ανεργίας στις γυναίκες φτάνει το 21,2%, ενώ για τους άντρες το 12,3%), καθώς αποτελεί ζήτημα το πλάνο έναρξης οικογένειας στα ακόλουθα χρόνια. Όταν και αν καταφέρει να προσληφθεί, ο μισθός της γυναίκας είναι διαχρονικά χαμηλότερος από έναν ήδη πενιχρό μισθό, που δεν μπορεί να καλύψει βασικές ανάγκες. Ταυτόχρονα, η άδεια μητρότητας διαχρονικά όλο και μειώνεται, αφήνοντας έτσι περιθώριο για εργαλειοποίηση της άδειας πατρότητας, που εισήχθη τα τελευταία χρόνια. Ίσως βρεθούμε αντιμέτωπες με μια ακόμη μελλοντική μείωση στην άδεια μητρότητας. Επεξηγηματικά, δίνεται σήμερα η επιλογή στους γονείς, είτε να πάρει η γυναίκα ολόκληρο το διαθέσιμο διάστημα ως άδεια (17 εβδομάδων), είτε να μοιραστεί μεταξύ των 2 γονέων. Φυσικά, η πρόσληψη δεν προσφέρει καμία ασφάλεια, καθώς στα πλαίσια της πανδημίας οι απολύσεις ιδιαίτερα των γυναικών αυξήθηκαν. Λαμβάνοντας υπόψη και το γεγονός πως εδώ και κάποια χρόνια η εργασία της γυναίκας δεν προστατεύεται κατά την περίοδο της κύησης, μιας και έχει περάσει μέσα από ευρωπαϊκό δικαστήριο η απόλυση των εγκύων γυναικών, είναι φανερή η δυσμενή  θέση της γυναίκας στη σημερινή αγορά εργασίας. 

Ταυτόχρονα, η σύγχρονη γυναίκα, έχει να αντιμετωπίσει τις έμφυλες διακρίσεις σε βάρος της αλλά και το πώς αυτές απορρέουν από την ταξική της θέση, με τη σεξουαλική παρενόχληση στους χώρους εργασίας να είναι ένα πάρα πολύ συχνό φαινόμενο, η λεκτική και η σωματική βία και ο σεξισμός να κυριαρχούν στην καθημερινότητα της. Ο νόμος για τη συνεπιμέλεια καταργεί κατακτήσεις γύρω από το διαζύγιο, την επιμέλεια παιδιών και δικαιώνει τον σύζυγο που κακοποιεί, ο οποίος μπορεί να καταλήξει μέχρι και στη δολοφονία της. Φαινόμενο  όλο και πιο συχνό τα τελευταία χρόνια, όπου οι γυναικοκτονίες / δολοφονίες γυναικών βάσει φύλου αποτελούν συχνές εικόνες στις ειδήσεις. Φυσικά και από την καταπίεση της γυναίκας δεν θα μπορούσε να λείπει και η εκκλησία, η οποία έρχεται με την χρηματοδότηση του Υπουργείου Παιδείας να επιβάλει τους δικούς της κανόνες στο σώμα της γυναίκας. Τα συνέδρια Γονιμότητας και τα βιντεάκια  για την υποτιθέμενη σεξουαλική αγωγή έρχονται να ρίξουν το φταίξιμο  στην γυναίκα, και όχι φυσικά στους μισθούς πείνας. Προσπαθώντας να ποινικοποιήσουν τις αμβλώσεις, θέτοντας άμεσο ζήτημα αμφισβήτησης τους και το δικαίωμα της γυναίκας να ορίζει το σώμα της. 

Το γυναικείο ζήτημα έχει αποτελέσει και στο παρελθόν αιτία για δυναμικούς αγώνες και έχει βγει νικηφόρο σε κατοχυρώσεις δικαιωμάτων, τόσο στο χώρο της εργασίας όσο και στην κοινωνία. Επομένως, καθόλου περίεργο δεν είναι ότι το σύστημα ακολουθεί στο σήμερα μια πολιτική ενσωμάτωσης του γυναικείου κινήματος με διάφορα μέσα. Ένα παράδειγμα τέτοιας προσπάθειας αποτελεί ο αντεργατικός νόμος Χατζηδάκη (4808/21) που ενώ έρχεται να καταργήσει το βασικό δικαίωμα των εργαζομένων, το 5νθημερο-8ωρο, και τα εργαλεία διεκδίκησης δικαιωμάτων, τη συνέλευση και την απεργία, “πλασάρεται” ταυτόχρονα ως ο νόμος που θα αντιμετωπίσει τα φαινόμενα σεξουαλικής παρενόχλησης στους χώρους εργασίας. “Προσπαθεί” να αντιμετωπίσει την σεξουαλική παρενόχληση, χρίζοντας “υπεύθυνο” τον εργοδότη, που μπορεί κάλλιστα να είναι ο ίδιος ο θύτης. Ενώ ταυτόχρονα, το Υπουργείο Πολιτισμού, που διόρισε τον Λιγνάδη σαν καλλιτεχνικό διευθυντή του Εθνικού Θεάτρου, αργότερα μένει “σοκαρισμένο” στις καταγγελίες για βιασμούς ανηλίκων. Παρόλα αυτά, τάσσεται δήθεν δίπλα στα θύματα σεξουαλικής κακοποίησης, χρησιμοποιώντας το #MeToo. Το Υπουργείο Παιδείας χρηματοδοτεί σκοταδισμό μαζί με την εκκλησία στον βωμό της υπογονιμότητας. Τέλος, στα πλαίσια του πολύκροτου βιασμού της Γεωργίας στη Θεσσαλονίκη, ακουγόταν συχνά πόσο “καλός” και χρήσιμος είναι ο νέος νόμος για το έγκλημα του βιασμού, μιας και οι ποινές είναι πολύ πιο αυστηρές. Στην πραγματικότητα, έχει γίνει σχεδόν αδύνατο να αποδειχθεί πως έχει διαπραχθεί το έγκλημα. Η αστική δικαιοσύνη δεν αποτελεί εργαλείο για εμάς. Την αστική τάξη και τα συμφέροντά της υπηρετεί. 

Η καταπίεση της γυναίκας έχει έντονο ταξικό και κοινωνικό χαρακτήρα, που διαιωνίζεται μέσα από το σύστημα και τους θεσμούς του (π.χ. κράτος, δικαιοσύνη, εκκλησία), καθώς και από το κυρίαρχο πρότυπο οικογένειας. Δεν μπορούμε να περιμένουμε πως τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι γυναίκες θα τα λύσουν οι ίδιοι που τα προκαλούν. Το πραγματικό εργαλείο που έχει η γυναίκα είναι τα σωματεία και οι οργανωμένοι αγώνες στο πλευρό του εργατικού-λαϊκού κινήματος ως οργανικό τμήμα αυτού. Η λύση δεν θα δοθεί από κανένα αστικό κόμμα ΝΔ-ΣΥΡΙΖΑ-ΚΙΝΑΛΛ, κανένα θεσμό (δικαιοσύνη, κράτος και εκκλησία), κανέναν άλλο παρά από εμάς τις ίδιες. Όπως συνολικότερα τα προβλήματα του λαού, έτσι και το γυναικείο ζήτημα οφείλουμε να το αντιμετωπίσουμε μέσα από τα συλλογικά μας όργανα, τα σωματεία και τις συνελεύσεις. Δίπλα στο λαό και μόνο μαζί με το λαό μπορεί να αντιμετωπίσει τη διπλή φύση της καταπίεσής της.

Διεκδικούμε: 

• Κατάργηση του αντεργατικού νόμου Χατζηδάκη (4808/21)

• Αδιαπραγμάτευτο 5ημερο - 8ωρο. Καμία απλήρωτη υπερωρία

• Δικαίωμα σε ίσους μισθούς για ίση εργασία

• Συλλογικές συμβάσεις με αξιοπρεπείς μισθούς για όλες και όλους, χωρίς έμφυλες διακρίσεις

• Διασφάλιση και αύξηση της άδειας Κύησης – Τοκετού – Θηλασμού με πλήρεις αποδοχές και  ασφαλιστικά δικαιώματα. Καμία απόλυση λόγω κύησης 

• Άδεια πατρότητας και γονικές άδειες, χωρίς μειώσεις μισθών και “κούρεμα” της άδειας μητρότητας

• Καμία ανοχή στη σεξουαλική παρενόχληση στο χώρο εργασίας, καμία ανοχή σε κακοποιητικές συμπεριφορές

• Στήριξη των θυμάτων ενδοοικογενειακής βίας. Επαρκείς ξενώνες φιλοξενίας, δωρεάν ψυχολογική στήριξη και δωρεάν εκπαίδευση ώστε να μπορέσουν τα θύματα να βρουν εργασία

• Δημιουργία δομών εντός των σωματείων για τη διαχείριση του γυναικείου ζητήματος στους χώρους εργασίας, για τις έμφυλες διακρίσεις κατά την πρόσληψη, την απόλυση και την εργασία, για τη στήριξη των γυναικών που καταγγέλλουν σεξουαλική παρενόχληση – κακοποίηση στο χώρο εργασίας

• Κατοχύρωση του δικαιώματος στην άμβλωση. Όχι στα σκοταδιστικά κηρύγματα κράτους-εκκλησίας

• Πλήρη ασφαλιστικά δικαιώματα και δωρεάν περίθαλψη/ είδη υγιεινής

• Ανατροπή του νόμου για τη συνεπιμέλεια

   

  ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΗ ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ ΜΙΣΘΩΤΩΝ ΤΕΧΝΙΚΩΝ   

   

  Επικοινωνία: www.facebook.com/agoproth