Ασφαλή Τρένα και Μεταφορές - Κάτω η πολιτική που μας δολοφονεί!

Το κρατικό/παρακρατικό έγκλημα των Τεμπών προκάλεσε δικαιολογημένα την οργή κάθε ανθρώπου που βάζει τις ανθρώπινες ζωές πάνω απ’τα κέρδη των λίγων. Η αλήθεια όμως θα ξεσκεπαστεί μόνο με την πίεση των λαϊκών αγώνων, όπως φάνηκε και μετά τις συγκεντρώσεις σε όλη την Ελλάδα στις 26 Γενάρη, που προκάλεσαν τριγμούς στο σύστημα εξουσίας και συγκάλυψης του εγκλήματος. Δε χωράν αυταπάτες δικαιοσύνης απ’τα ίδια δικαστήρια που βγάζαν παράνομη κάθε απεργία των εργαζόμενων του ΟΣΕ, που ζητούσαν μέτρα ασφαλείας.

Αυτό βέβαια δεν αρκεί! Αυτό το σύστημα έχει εφεδρείες, τακτικές και συνέχεια. Μπορεί να αλλάξει πρόσωπα, ακόμα και πρωθυπουργικά, μπορεί να ρίξει στα λιοντάρια μερικά στελέχη για να ηρεμήσει “τον όχλο”, αλλά δεν μπορεί να αλλάξει τις πολιτικές που προκάλεσαν το έγκλημα, και προκαλούν καθημερινά άλλα τόσα. Να το πούμε απλά: και να μην κουβαλούσε λαθραίο φορτίο το τρένο, εμείς πάλι θα είχαμε δεκάδες νεκρούς με τα χάλια του ιδιωτικοποιημένου ΟΣΕ (με ευθύνη όλων των κυβερνήσεων και της ΕΕ). Όπως είχαμε 81 νεκρούς με το Σαμίνα, όπως είχαμε 16 χιλιαδες νεκρούς εκτός ΜΕΘ, όπως έχουμε δεκαπλασιαμό νεκρών από εργατικά δυστυχηματα μετά το 2011, όπως παίζουμε τη ζωή μας κορώνα-γράμματα κάθε μέρα στο fly-over, κτλ. Δεν είναι τα πρόσωπα ούτε οι κυβερνήσεις (χωρίς αυτό να απαλλάσει κανέναν από τις ευθύνες του). Είναι η αντιλαϊκή πολιτική που τσακίζει δικαιώματα και ζωές για να φουσκώνει τις τσέπες τους.

Αυτή η αντιλαϊκή πολιτική που μας δολοφονεί καθημερινά στις ράγες, μας καίει στις πυρκαγιές και μας πνίγει στις πλημμύρες. Αυτή η πολιτική που ευθύνεται για τα αμέτρητα εργατικά “ατυχήματα” εργατών και ντελιβεράδων. Αυτή η πολιτική που μας επιβάλλει μισθούς πείνας, που καταργεί το 5ήμερο 8ωρο και βγάζει στην παρανομία τις απεργίες και τις διεκδικήσεις μας.

Στο χέρι μας είναι να μην “ηρεμήσουμε” μέχρι να μαθευτεί όλη η αλήθεια για το έγκλημα, αλλά κυρίως να ανατρέψουμε τις πολιτικές που γεννούν τετοια εγκλήματα, τις πολιτικές που βάζουν τα κέρδη των λίγων πάνω απ’τις ζωές μας εδώ και δεκαετίες. Με οργάνωση στις γειτονιές μας, στα σωματεία μας, με κάθε συλλογικό τρόπο που μας δίνει δύναμη να αγωνιστούμε για τις ζωές μας, για ασφαλείς μεταφορές και για τα δικαιώματά μας. Το δίκιο θα το επιβάλλει ο λαός με την πάλη του.

Όλοι στην απεργία και στις διαδηλώσεις στις 28 Φλεβάρη!

Συγκέντρωση: 10.30 στο Άγαλμα Βενιζέλου

Ανταπόκριση από την απεργιακή συγκέντρωση του ΣΜΤ. Δεδομένα και προβληματισμοί.

Πραγματοποιήθηκε σήμερα Τετάρτη 12/2 η κοινή συγκέντρωση του σωματείου μαζί με το σωματείο οικοδόμων στα πλαίσια της  48ωρης κλαδικής απεργίας που αποφασίστηκε στην τελευταία συνέλευση. Διαβάστηκαν ανακοινώσεις από τους προέδρους των Σωματείων και στη συνέχεια ακολούθησε πορεία, η οποία κατέληξε στο Μετρό στη Βενιζέλου. Η Αγωνιστική Πρωτοβουλία συμμετείχε στη συγκέντρωση και στην πορεία πίσω από το πανό του Σωματείου και συνέβαλε με συνθήματα στη μαχητικότητα του μπλόκ.
Η εικόνα της συγκέντρωσης επιβεβαίωσε τους προβληματισμούς μας και την κόντρα που δώσαμε στα πλαίσια της συνέλευσης σχετικά με τις πραγματικές δυνατότητες του σωματείου σε αυτή τη φάση και στο αν μπορεί να σηκώσει 48ωρη απεργία. Η συγκέντρωση είχε ακόμα μικρότερη μαζικότητα από την αντίστοιχη του Νοέμβρη που εξίσου απολογίσαμε ως προβληματική. 

Δεν θέλουμε να απαξιώσουμε την προσπάθεια που κάνει κάθε συνάδελφος/φισσα στο χώρο δουλειάς του και στην κόντρα με την εργοδοσία. Ούτε τις απεργιακές προσπάθειες που θα κάνει ένα σωματείο όταν θέτει ζήτημα συλλογικής σύμβασης εργασίας. Το βασικό πρόβλημα είναι η λογική της ηγεσίας του σωματείου που αποκρύπτοντας τον πραγματικό συσχετισμό αποφασίζει 48ωρη απεργία απλά για να ικανοποιήσει έναν κεντρικό από τα πάνω σχεδιασμό. Η λογική του εδώ και τώρα “γιατί τώρα έχει ανάπτυξη ο κλάδος”, όχι μόνο εγκλωβίζει πολιτικά το σωματείο σε μια λογική επαίτη απέναντι στην εργοδοσία αλλά το οδηγεί και σε αδιέξοδες κινήσεις.

 

Η πραγματική σύνδεση του σωματείου με τη βάση του κλάδου, η παρουσία του στην καθημερινή ζωή και πάλη στους χώρους δουλειάς, η ενεργή εμπλοκή της βάσης στις διαδικασίες είναι οι όροι που θα φέρουν το σωματείο σε καλύτερη θέση μάχης και θα του δώσουν την πραγματική δυνατότητα να οξύνει τα μέσα πάλης του.

 

 

48ωρη ΑΠΕΡΓΙΑ του Σωματείου Μισθωτών Τεχνικών 12-13 Φεβρουαρίου

 Συγκέντρωση 12 Φλεβάρη 10:30 στον ΕΦΚΑ Πλατεία Αριστοτέλους

Οι εργασιακές σχέσεις της μεγάλης πλειοψηφίας των εργαζόμενων του κλάδου είναι το λιγότερο ασφυκτική.  Μισθοί πείνας, απλήρωτες υπερωρίες, ωράρια λάστιχο, αφόρητη πίεση και καταπάτηση του ωραρίου για να βγαίνουν τα χρονοδιαγράμματα και οι επαναλαμβανόμενες παραδόσεις. Οι ελαστικές σχέσεις εργασίας έχουν εξαπλωθεί σε όλο το φάσμα του κλάδου και πολλές φορές αξιοποιείται και το ΔΠΥ (μπλοκάκι) για ακόμη μεγαλύτερη ένταση, ακόμη μεγαλύτερη εκμετάλλευση. Στα εργοτάξια η εργασιακή βαρβαρότητα αποτελεί ήδη καθεστώς. Το 6ήμερο, τα 10ωρα και 12ωρα, οι απλήρωτες υπερωρίες θεωρούνται από καιρό δεδομένα, ενώ σε πολλές περιπτώσεις πιέζουν για εργασία χωρίς κανένα όριο στον εργάσιμο χρόνο, χωρίς κανένα όριο στην εκμετάλλευση.

Η εργοδοσία έχοντας ως βασικότερο σύμμαχο το αντεργατικό νομικό οπλοστάσιο διαθέτει απόλυτη ελευθερία στην εκμετάλλευση και επιδιώκει την εκτίναξη των κερδών της στις πλάτες των εργαζόμενων. Είναι ξεκάθαρο ότι η «ανάπτυξη» τους  είναι  ποτισμένη με το αίμα και τον ιδρώτα των εργαζόμενων. Η εργοδοσία και το κεφάλαιο, ακόμη και αν θησαυρίζουν, όπως συμβαίνει σήμερα με την εκτίναξη του κύκλου εργασιών τους, δεν θα παραχωρήσουν σπιθαμή από τα κέρδη τους.

Οι εξελίξεις στον κλάδο δεν μπορούν να είναι αποκομμένες από τις συνολικότερες. Η ακρίβεια, οι αυξήσεις σε όλα τα αγαθά, τα υπέρογκα ενοίκια εξαφανίζουν τους μισθούς πείνας. Το έγκλημα των Τεμπών μας δείχνει πώς μας θυσιάζουν για τα κέρδη τους. Τα δείγματα της συνολικότερης ύφεσης, ενός  νέου κύκλου οικονομικής κρίσης που έρχονται από τις μητροπόλεις του κόσμου και της Ευρώπης προοιωνίζουν δύσκολες ημέρες για τον εργαζόμενο λαό και τη νεολαία. Την ίδια στιγμή η ακροδεξιά ενισχύεται πανευρωπαϊκά, ποτίζοντας με το εθνικιστικό της δηλητήριο τους λαούς κι επιχειρώντας να διοχετεύσει τη λαϊκή οργή σε βολικά για το σύστημα μονοπάτια. Τα σύννεφα του πολέμου ολοένα και πυκνώνουν πάνω από τους λαούς.  Οι ιμπεριαλιστές ξαναμοιράζουν τον κόσμο και προετοιμάζονται για μια νέα μεγάλη αναμέτρηση. Η χώρα μας βαθαίνει όλο και περισσότερο την εμπλοκή της στην αντιπαράθεση, δίνοντας «γη και ύδωρ» στου φονιάδες των λαών.

Σε αυτές τις συνθήκες ο αγώνας για διεκδίκηση ΣΣΕ με πραγματικούς αυξήσεις στους μισθούς που να καλύπτουν το κόστος της ζωής και διεύρυνση εργασιακών δικαιωμάτων είναι δίκαιος και αναγκαίος. Μόνο η μαζική,  αποφασιστική και παρατεταμένη εμπλοκή της βάσης του κλάδου μπορεί να δημιουργήσει όρους «ασφυξίας» στην εργοδοσία. Είναι ανάγκη να διευρυνθεί η οργάνωση των μισθωτών τεχνικών στο σωματείο και στους εργασιακούς χώρους. Είναι καθοριστικό ζήτημα η ανάδειξη επιμέρους διεκδικήσεων για αυξήσεις στους μισθούς και αξιοπρεπείς συνθήκες εργασίας, κόντρα σε κάθε μικρό και μεγάλο εργοδότη. Γιατί μόνο μέσα από αυτή τη διαδρομή της σκληρής αντιπαράθεσης,  η εργοδοσία του κλάδου μπορεί να αναγκαστεί σε παραχωρήσεις.  

●    ΣΣΕ ΜΕ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΕΣ ΑΥΞΗΣΕΙΣ ΣΤΟΥΣ ΜΙΘΟΥΣ ΚΑΙ ΔΟΥΛΕΙΑ ΜΕ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ

●    ΠΛΗΡΗΣ ΚΑΙ ΣΤΑΘΕΡΗ ΔΟΥΛΕΙΑ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ!

●    ΚΑΤΩ ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΑΠΟ ΤΟ 5ΗΜΕΡΟ ΚΑΙ ΤΟ 8ΩΡΟ!

●    ΚΑΤΩ ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΠΕΡΓΙΑ ΚΑΙ ΤΗ ΣΥΝΔΙΚΑΛΙΣΤΙΚΗ ΟΡΓΑΝΩΣΗ!

●    ΚΑΜΙΑ ΣΥΜΜΕΤΟΧΗ ΤΗΣ ΧΩΡΑΣ ΜΑΣ ΣΤΙΣ ΠΟΛΕΜΙΚΕΣ ΕΞΕΛΙΞΕΙΣ!

ΠΩΣ ΚΑΙ ΓΙΑΤΙ ΑΞΙΟΛΟΓΟΥΜΑΣΤΕ

Συνάδελφοι, συναδέλφισσες

Είναι πλέον συχνό φαινόμενο οι εργαζόμενοι σε μικρές ή μεγάλες εταιρείες να υπόκεινται σε εσωτερική αξιολόγηση απο τους ανώτερους τους με σκοπό την «εξέλιξη» τους και το  «δικό τους καλό» (όπως συνηθίζεται να λέγεται). Κατα καιρούς λοιπόν, και συνήθως πριν κλείσει το οικονομικό έτος για την εταιρεία (τυχαιο??), οι εργαζόμενοι καλούνται σε τετ-α-τετ «συζητήσεις» με κάποιο/α από τα ανώτερα στελέγχη για να συζητήσουν το πως τα πάνε εσωτερικά της επιχείρησης, τι στόχους έπιασαν στο διάστημα που προηγήθηκε και πως μπορούν να τα πάνε καλύτερα στον χρόνο που έρχεται.
Προκύπτουν λοιπόν ορισμένα ερωτήματα επί αυτού. Με ποια κριτήρια αξιολογούμαστε και σε τι στοχεύουν αυτά; Τι γίνεται αν μια αξιολόγηση δεν πάει καλα; Και τέλος, γιατί μας αξιολογούν αυτοί που μας αξιολογούν;

Για αρχή, πρέπει να ορίσουμε τις αξιολογήσεις έτσι ακριβώς όπως τους πρέπει. Οι αξιολογήσεις αποτελούν ένα ακόμη μέσο πίεσης της εργοδοσίας απέναντι στους εργαζόμενους. Δομούνται και εφαρμόζονται από την ίδια την εργοδοσία (ή του κοντινούς της), με όρους που η εργοδοσία ορίζει, οι οποίοι προφανώς δεν έχουν στόχο το «καλό» μας αλλά την αύξηση των κερδών. Τους νοιάζει άραγε αυτούς το δικό μας καλό όταν μας πετσοκόβουν τους μισθούς; Τους απασχολεί η εξέλιξη και η ευημερία μας όταν μας υποχρεώνουν σε ελαστικά ωράρια τα οποία δεν αφήνουν κανένα περιθώριο για ξεκούραση και προσωπική ζωη; Μαλλον οχι..

Αξιολογούμαστε λοιπόν γιατί τα αφέντικά θέλουν να απαντήσουν σε πολύ συγκεκριμένα ζητήματα. Θελουν να ξέρουν πόσο ακόμη μπορείς να θυσιαστείς για να βγάλουν περισσότερα λεφτα. Θέλουν να ζυγίσουν το κέρδος που θα έχουν αν σε κρατήσουν για ακόμη εναν χρόνο. Θελουν να μας τρομοκρατήσουν, ότι αυτοί έχουν το καρπούζι - αυτοί και το μαχαίρι.

Απέναντι σε αυτές τις πρακτικές οι εργαζόμενοι πρέπει να παραμείνουμε συγκροτημένοι πίσω από το ταξικό μας συμφέρον. Η εργασιακή πραγματικότητα μας αφαιμάζει, οικονομικά, σωματικά, ψυχολογικά. Η συσπείρωση μας σε επιτροπές αγώνα και σωματεία, οι συζητήσεις με συναδέλφους, η ενότητα και ο αγώνας είναι τα μόνα που μπορούν να μας σώσουν. Δεν τρομοκρατούμαστε, δεν θυσιαζόμαστε.

ΓΙΑ ΝΑ ΖΗΣΟΥΜΕ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΑΓΩΝΙΣΤΟΥΜΕ ΓΙΑ ΔΟΥΛΕΙΑ ΚΑΙ ΖΩΗ ΜΕ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ. ΚΑΜΙΑ ΕΜΠΛΟΚΗ-ΣΥΜΜΕΤΟΧΗ ΣΤΑ ΠΟΛΕΜΙΚΑ ΜΕΤΩΠΑ

Από τον Φεβρουάριο του 2022, όταν και η Ρωσία εισέβαλε στην Ουκρανία, οι περί πολέμου συζητήσεις δεν έχουν φύγει από την επικαιρότητα. Τα πολεμικά μέτωπα αυξάνονται διαρκώς, με κυρίαρχο βέβαια αυτό της Ουκρανίας, όπου στην ουσία συγκρούονται ΗΠΑ και Ρωσία, βάζοντας στην κουβέντα όλο και πιο έντονα τη χρήση πυρηνικών, θέτοντας ζήτημα ζωής για τους λαούς όλου του πλανήτη.

Η χώρα μας δεν είναι αμέτοχη σε όλο αυτό αφού η συμμετοχή μας στο ΝΑΤΟ δημιουργεί συγκεκριμένες υποχρεώσεις για την αστική τάξη της χώρας μας. Έτσι, βάσεις σε ελληνικό έδαφος χρησιμοποιούνται για ανεφοδιασμό των ΝΑΤΟϊκών πολεμικών ενεργειών στην Ουκρανία, ενώ τόνοι πολεμικό υλικό περνάνε από τα λιμάνια των Χανίων και της Αλεξανδρούπολης για να σκοτώνονται οι λαοί… Άμεση είναι κι η εμπλοκή του ελληνικού στρατού, τόσο με την αποστολή πολεμικού εξοπλισμού όσο και με την ανάμειξη ελληνικού προσωπικού στην εκπαίδευση Ουκρανών και Ισραηλινών.

Οι δηλώσεις του Γ.Γ. του ΝΑΤΟ Μαρκ Ρούτε είναι χαρακτηριστικές. «Δεν είμαστε έτοιμοι για αυτό που έρχεται στον δρόμο μας σε τέσσερα ή πέντε χρόνια. Ήρθε η ώρα να στραφούμε προς μια νοοτροπία εν καιρώ πολέμου και να αυξήσουμε την αμυντική μας παραγωγή και τις αμυντικές μας δαπάνες». Απαιτώντας ουσιαστικά από τις χώρες του ΝΑΤΟ να προετοιμαστούν για πόλεμο. Όχι μόνο μας ετοιμάζουν για θυσία στους άδικους πολέμους τους, αλλά σε αυτό το φόντο μας εξαθλιώνουν και μας καταδικάζουν σε μόνιμη φτώχεια. Για την αύξηση των εξοπλιστικών δαπανών, πάντα υπάρχει χώρος στον προϋπολογισμό. Γι’ αυτό που αντίθετα δεν υπάρχει χώρος είναι για τις δικές μας ανάγκες, για μισθούς, συντάξεις και δικαιώματα σε παιδεία, υγεία κτλ.

Σε αυτή τη λογική ξεζουμίσματος, κι ο νέος νόμος που ψήφισε η κυβέρνηση για τον κατώτατο μισθό, ο οποίος θα καθορίζει «αντικειμενικά” το ύψος του κατώτατου μισθού,  με «αυτόματη» αναπροσαρμογή του σύμφωνα με την εξέλιξη των τιμών, των μισθών και -κυρίως- της παραγωγικότητας. Εκτός αν κάτι «έκτακτο» συμβαίνει, οπότε ο κατώτατος θα μένει σταθερός, όσο κι αν αυξάνεται το κόστος ζωής. Αντικειμενικοποίηση της φτώχειας λοιπόν, με επιστημονικό μανδύα. Όσο για το «σχέδιο δράσης» για τις συλλογικές διαπραγματεύσεις που αναφέρεται στο νόμο, καμιά πρακτική συνέπεια δεν αναμένεται να έχει στις συλλογικές συμβάσεις εργασίας.

Την ίδια στιγμή, οι παροχές για παιδεία και υγεία περικόπτονται συνεχώς, οι μισθοί κι οι συντάξεις παραμένουν σταθεροί, ενώ όλα τριγύρω ακριβαίνουν, το επίδομα ανεργίας μειώνεται προοδευτικά ενώ είναι δυσκολότερο να το πάρει κάποιος/α. Το 13ωρο και το 6ήμερο ήρθαν για να μείνουν  ενώ η αύξηση στα εργατικά “ατυχήματα” είναι αδιάκοπο τεκμήριο ότι μας αντιμετωπίζουν σαν αναλώσιμους.

Μόνο οργανώνοντας τις δικές μας δυνάμεις μπορούμε να αντιμετωπίσουμε την κατάσταση που έχει διαμορφωθεί. Να ζωντανέψουμε τα σωματεία και τις διαδικασίες τους, όπου υπάρχουν. Να φτιάξουμε τους όρους συλλογικής οργάνωσης και δράσης, όπου δεν υπάρχουν. Ο αγώνας όμως για τη βελτίωση της ζωή μας είναι αλληλένδετος με τη συγκρότηση αντιπολεμικού-αντιιμπεριαλιστικού κινήματος, απαιτώντας καμία εμπλοκή, καμιά συμμετοχή της χώρας μας στους πολέμους μεταξύ ιμπεριαλιστών. Για να μην ξημερώσει η μέρα που θα μας στείλουν στο μέτωπο να σκοτωθούμε για τα συμφέροντα τους.

Για την κινητοποίηση στο ΕΚΕΤΑ στις 18/12

Πραγματοποιήθηκε σήμερα η κινητοποίηση στο ΕΚΕΤΑ ενάντια στις μαζικές απολύσεις. Δεκάδες εργαζόμενοι του ιδρύματος και αλληλέγγυοι συγκεντρώθηκαν και με ανακοινώσεις και συνθήματα απαίτησαν να μην περάσουν οι απολύσεις. 

Η  Πρωτοβουλία Εργαζομένων ΕΚΕΤΑ με τη δράση της στο χώρο από την πρώτη στιγμή αναδικνύει το ζήτημα και καλεί τους συναδέλφους να οργανωθούν και να παλέψουν. Η κινητοποίηση οργανώθηκε από την ανοιχτή συζήτηση που κάλεσε η Πρωτοβουλία την περασμένη εβδομάδα με διευρυμένη συμμετοχή συναδέλφων και εκπροσώπων των κλαδικών σωματείων ΣΜΤ, ΣΕΤΗΠ, ΣΕΡΕΤΕ.

Στην κινητοποίηση συμμετείχαν με διακριτό τρόπο η Πρωτοβουλία Εργαζομένων ΕΚΕΤΑ, το ΣΕΤΗΠ, η ΕΣΤΟΒ και η ταξική πρωτοβουλία βάσης εργαζομένων σε τηλεπ/ιες και πληρ/κη. Παρουσία με κείμενο είχε το ΣΜΤ και η ΔΑΣ(παράταξη του ΚΚΕ στο ΕΚΕΤΑ).

 

ΟΥΚΡΑΝΙΑ-ΜΕΣΗ ΑΝΑΤΟΛΗ: ΚΛΙΜΑΚΩΝΕΤΑΙ O ΠΟΛΕΜΟΣ ΚΑΜΙΑ ΕΜΠΛΟΚΗ-ΣΥΜΜΕΤΟΧΗ ΓΙΑ ΤΑ ΚΕΡΔΗ ΤΟΥΣ ΧΤΙΖΟΥΜΕ ΑΝΤΙΠΟΛΕΜΙΚΟ-ΑΝΤΙΙΜΠΕΡΙΑΛΙΣΤΙΚΟ ΚΙΝΗΜΑ ΤΩΡΑ

Οι πόλεμοι για τη μοιρασιά του κόσμου μεταξύ των μεγάλων ιμπεριαλιστικών δυνάμεων εντείνεται με τρόπους που δημιουργούν πρωτογνωρους κινδύνους για τους λαούς. Κινδύνους υπαρξιακούς για τη ζωή στον πλανήτη, αφού έχει μπει πια για τα καλά στην κουβέντα μέχρι και η χρήση πυρηνικών, καθώς ΗΠΑ-Ρωσία έρχονται σε όλο και πιο άμεση σύγκρουση. Στη μέση, μια σειρά χώρες που γίνονται κομμάτια και γυρνάνε αιώνες πίσω. Στόχος: να επεκτείνουν ή να διατηρήσουν τις ζώνες των οικονομικών και γεωστρατηγικών συμφερόντων τους και να μεγιστοποιήσουν τα κέρδη της άρχουσας τάξης τους.

Η ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΤΩΝ ΚΥΒΕΡΝΗΣΕΩΝ ΜΑΣ ΕΜΠΛΕΚΕΙ ΚΑΙ ΜΑΣ ΒΑΖΕΙ ΣΕ ΚΙΝΔΥΝΟ

 

ΜΜΕ, κυβέρνηση, όλο το κυρίαρχο σύστημα στην Ελλάδα μας κρατάνε πίσω από ένα πέπλο εφησυχασμού,μια ψευδαίσθηση απόστασης, ενώ στην πραγματικότητα η ανάμιξή μας ολοένα και βαθαίνει:

• Με τη συμμετοχή μας στο ΝΑΤΟ, και τη διαρκή χρήση βάσεων σε ελληνικό έδαφος για ανεφοδιασμό των ΝΑΤΟικών πολεμικών ενεργειών στην Ουκρανία. Με τους τόνους περνάνε από τα λιμάνια των Χανίων και της Αλεξανδρούπολης το πολεμικό υλικό για να σκοτώνονται οι λαοί...
• Με την διαρκή αποστολή πολεμικού εξοπλισμού του ελληνικού στρατού εδώ και πάνω από δύο χρόνια.
• Με τις αναφορές για ανάμειξη ελληνικού προσωπικού στην εκπαίδευση Ουκρανών και Ισραηλινών να πληθαίνουν, ειδικά για πιλότους μαχητικών.
• Με δηλώσεις κορυφαίων κυβερνητικών στελεχών, του τύπου : «είμαστε σε πόλεμο με τη Ρωσία»,  «θα χύσουμε ξανά το αίμα για τους συμμάχους μας» καθώς και τη συμμετοχη μας σε οικονομικές κυρώσεις.
• Με ρωσικές δηλώσεις ότι οι χώρες του ΝΑΤΟ που συμμετέχουν, θα γίνουν στόχοι σε περίπτωση κλιμάκωσης. Μέχρι και ελληνικές πόλεις.

Η ΜΠΑΛΑ ΘΑ ΜΑΣ ΠΑΡΕΙ ΟΛΟΥΣ. ΓΙΑ ΠΟΙΑΝΩΝ ΤΑ ΣΥΜΦΕΡΟΝΤΑ;

Αντί αυτά να μας ανησυχούν και να μας κινητοποιούν, δημιουργείται ένα ψευδές κλίμα ασφάλειας. Κάπως έτσι θα' νιώθαν και οι Ουκρανοι και Ρώσοι πριν μερικά χρόνια. Ότι δηλαδή τα χαρακώματα, οι βόμβες και η φρίκη του πολέμου είναι κάτι μακρινό, για λαούς άλλων ηπείρων και άλλων εποχών που δεν τους αφορά. Κάπως έτσι ίσως νιώθαν και οι Γιουγκοσλάβοι πριν 30 χρονια. Όμως όλα τα σημάδια του κινδύνου είναι εδώ και δεν «μας παίρνει» να περιμένουμε να δούμε «που θα φτάσει το πράγμα.»

Πρόκειται για έναν άδικο ανταγωνισμό και πόλεμο, που κανείς δεν μας εξήγησε γιατί μπλεκόμαστε. Για ποιανού τα συμφέροντα ρισκάρουμε την καταστροφή; Σίγουρα όχι για τα συμφέροντα των λαών που βλέπουν τους δικούς τους να χάνονται, για να εκτοξεύονται τα κέρδη των λίγων. 

Οι ίδιοι είναι οι υπαίτιοι για τη συνεχιζόμενη γενοκτονία του Παλαιστινιακού λαού, από το ισραηλινό κράτος, με στόχο να κρατούν οι ΗΠΑ και το ΝΑΤΟ τον έλεγχο της Μέσης Ανατολής. Ενός λαού για τον οποίον «δεν ισχύει» το διεθνές δίκαιο και οι ευαισθησίες των ΜΜΕ.

Μοναδική μας λύση είναι να οργανώσουμε ευρύ αντιπολεμικό-αντιιμπεριαλιστικό κίνημα. Στις δουλειές μας, στις γειτονιές μας, στα σωματεία μας, σε κάθε μαζικό όργανο και φορέα. Ανοίγουμε τη συζήτηση με φίλους και συναδέλφους, ενημερωνόμαστε, οργανωνόμαστε και προχωράμε σε δράση. Με βασικό στόχο: καμία εμπλοκή/συμμετοχή της χώρας μας στους πολέμους μεταξύ ιμπεριαλιστών. Τώρα, πριν να είναι αργά. Δεν αφήνουμε τις τύχες μας σε κυβερνήσεις που ξέρουμε καλά πως δε λογαριάζουν τις ζωές μας, αλλά μονο τα κερδη αυτών που πλουτίζουν από τον πόλεμο. Για να μην ξημερώσει η μέρα που θα μας στείλουν στο μέτωπο να σκοτωθούμε για τα συμφέροντα τους.

20/11 ΑΠΕΡΓΟΥΜΕ! ΟΛΟΙ ΣΤΟΝ ΔΡΟΜΟ ΓΙΑ ΔΟΥΛΕΙΑ ΚΑΙ ΖΩΗ ΜΕ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ ΚΑΙ ΑΞΙΟΠΡΕΠΕΙΑ!

 Απεργιακή συγκέντρωση: Καμάρα 10:30

H απεργία στις 20 Νοέμβρη έρχεται σε μια περίοδο που η επιθετικότητα της κυβέρνησης και του συστήματος συνεχίζεται αμείωτη, ενώ βιώνουμε μια διαρκή υποβάθμιση της ποιότητας ζωής μας. Χτυπάνε το δικαίωμά μας στη δουλειά, χειροτερεύουν τις συνθήκες εργασίας μας, ποινικοποιείται η συνδικαλιστική δράση, με αποκορύφωμα τη μεθόδευση για τις πρώτες απολύσεις εκπαιδευτικών μετά τη Χούντα για συνδικαλιστική δράση στο Δημόσιο Σχολείο! Σκοπός τους είναι να επιβάλλουν σιγή νεκροταφείου στους χώρους εργασίας αλλά και ευρύτερα, να τσακίσουν κάθε αντίσταση και διεκδίκηση, για να φέρουν απρόσκοπτα ακόμα μεγαλύτερη λιτότητα κι εκμετάλλευση για τους εργαζόμενους.

Οι μισθοί πείνας, τα ατελείωτα ωράρια κι η τεράστια ακρίβεια έχουν οδηγήσει το πραγματικό μέσο ωρομίσθιο, δηλαδή το τι μπορεί ν’ αγοράσει ένας εργαζόμενους στην Ελλάδα με μια ώρα δουλειάς, στην τελευταία θέση της ΕΕ ήδη απ’ το 2018. Ο κατώτατος μισθός παραμένει στα χέρια της κυβέρνησης, που υπόσχεται αύξηση-ψίχουλα σε 8 μήνες και «νέο» καθεστώς το 2028, με «αυτόματη» αναπροσαρμογή του σύμφωνα με την εξέλιξη των τιμών, των μισθών και -κυρίως- της παραγωγικότητας. Δηλαδή μόνιμη προσαρμογή στις απαιτήσεις του κεφαλαίου και τους στόχους της ΕΕ. Θέλουν μάλιστα να παρουσιάζουν σαν «αντικειμενική» την ταξική τους πολιτική!

Οι συλλογικές συμβάσεις παραμένουν υπό διάλυση, και η σχετική κοινοτική οδηγία της ΕΕ σίγουρα δεν φτιάχτηκε με γνώμονα τις ανάγκες των εργαζομένων. Αυτό που χρειαζόμαστε δεν είναι συλλογικές συμβάσεις κομμένες και ραμμένες στις επιδιώξεις της εργοδοσίας, αλλά τέτοιες που να διασφαλίζουν πραγματικές αυξήσεις και διεύρυνση των δικαιωμάτων.

Όσον αφορά τη μείωση των εισφορών, ελαφραίνει την εργοδοσία κι ετοιμάζει το έδαφος για νέα έφοδο στην κοινωνική ασφάλιση. Η περίθαλψη γίνεται χειρότερη κι ακριβότερη, η σύνταξη δεν φτάνει ούτε για επιβίωση σπρώχνοντας τους συνταξιούχους πίσω στη δουλειά, τα όρια ηλικίας αυξάνονται έμμεσα και άμεσα. Το καινούριο πετσόκομμα στο επίδομα ανεργίας έρχεται να συμπιέσει προς τα κάτω τους μισθούς και να χτυπήσει συνολικά τα εργασιακά δικαιώματα.

Όσες ώρες και σε όσους εργοδότες κι αν δουλεύει κανείς, βρίσκεται μόνιμα σε αδιέξοδο. Το 13ωρο και το 6ήμερο ήρθαν και η χρήση τους εξαπλώνεται από τους εργοδότες, ο μισθός συνεχίζει να μην είναι αρκετός, ενώ η αύξηση στα εργοδοτικά “ατυχήματα” είναι αδιάκοπο τεκμήριο ότι μας αντιμετωπίζουν σαν αναλώσιμους, στη διάθεση της εργοδοσίας, όποτε, όπως και για όσο θέλει.

Την ίδια στιγμή ο πόλεμος στην Ουκρανία, η γενοκτονία στη Γάζα και το μακέλεμα του Λιβάνου συνεχίζονται, και η κυβέρνηση παραχωρεί γη και νερό στους φονιάδες των λαών και προσπαθεί να μας πείσει για την «σωστή πλευρά της ιστορίας». Οι εργαζόμενοι και η νεολαία όμως δεν θα γίνουμε κρέας για τα κανόνια των ιμπεριαλιστών, δε θα συμμετέχουμε στο έγκλημα!

 

Να κάνουμε την απεργία στις 20/11 εφαλτήριο αγώνων για τη ζωή και τη δουλειά μας!

Η εργασιακή πραγματικότητα που μας επιβάλλουν δεν χωρά συμβολικές κινήσεις, ανάθεση σε σωτήρες και προσχηματικές κινητοποιήσεις. Δεν έχουμε κάτι να περιμένουμε από ΓΣΕΕ και ΑΔΕΔΥ που προκηρύσσουν την απεργία για να βγουν απ’ την υποχρέωση ή το ΠΑΜΕ που συνεχίζει να αναχωρεί από κάθε μάχη και να βαφτίζει νίκες τις ήττες και την αδράνεια μπροστά στην επίθεση του κεφαλαίου.Είναι αναγκαιότητα να αναπτυχθούν πραγματικοί, μαζικοί αγώνες!

Μόνο οργανώνοντας τις δικές μας δυνάμεις μπορούμε να βγούμε απ’ το αδιέξοδο. Να ζωντανέψουμε τα σωματεία και τις διαδικασίες τους, όπου υπάρχουν. Να φτιάξουμε τους όρους συλλογικής οργάνωσης και δράσης, όπου δεν υπάρχουν. Να βγούμε μαζικά στον δρόμο και να δώσουμε στην απεργία το περιεχόμενο της πραγματικής αντίστασης στην επίθεση που δεχόμαστε και της διεκδίκησης δουλειάς και ζωής με δικαιώματα.

 

●        Συλλογικές Συμβάσεις με πραγματικές αυξήσεις στους μισθούς, που να καλύπτουν το κόστος ζωής

●        Κάτω τα χέρια απ’ το επίδομα ανεργίας και τα ασφαλιστικά δικαιώματα!

●        Ανθρώπινες συνθήκες δουλειάς, ουσιαστική ασφάλεια

●        Ελεύθερος συνδικαλισμός, ανεξάρτητος απ’ το κράτος και την εργοδοσία

●        Δωρεάν περίθαλψη για όλους, χωρίς προϋποθέσεις

●        Να παρθούν πίσω όλες οι διώξεις αγωνιστών-συνδικαλιστών!

●        Ανατροπή των αντεργατικών νόμων Χατζηδάκη – Γεωργιάδη

 

Ανταπόκριση από την κλαδική απεργία οικοδόμων και μισθωτών τεχνικών στις 16/11/2024

Απεργιακή συγκέντρωση, στα πλαίσια της κλαδικής απεργίας που εξαγγέλθηκε από το Σωματείο Οικοδόμων και το Σωματείο Μισθωτών Τεχνικών, πραγματοποιήθηκε την Τετάρτη το πρωί έξω από τον ΕΦΚΑ της Αριστοτέλους, με αιτήματα για πραγματικές αυξήσεις στους μισθούς μας και την υπογραφή κλαδικής σύμβασης εργασίας. Διαβάστηκαν ανακοινώσεις από τους προέδρους των Σωματείων και στη συνέχεια ακολούθησε πορεία, η οποία κατέληξε στο εργοτάξιο του Μετρο στη Βενιζέλου. Η Αγωνιστική Πρωτοβουλία συμμετείχε στη συγκέντρωση και στην πορεία πίσω από το πανό του Σωματείου και συνέβαλε με συνθήματα στη μαχητικότητα του μπλόκ.

Θεωρούμε την απεργία ένα θετικό γεγονός, καθώς η πραγματοποίηση κλαδικής απεργίας είναι απαραίτητη σε έναν κλάδο που θέλει να διεκδικήσει την υπογραφή κλαδικής ΣΣΕ. Παρ’ ολ’ αυτά πιστεύουμε πως υπάρχει πολύς δρόμος ακόμα ώστε το σωματείο να μπορέσει να επιβάλει τα αιτήματα του. Η καλύτερη γείωση στους χώρους δουλειάς, η σύνδεση με τη βάση του κλάδου, η αύξηση των συναδέλφων που συμμετέχουν ενεργά στη ζωή του Σωματείου και η καθημερινή πάλη του σωματείου σε ζητήματα που αντιμετωπίζουν οι συνάδελφοι είναι απαραίτητα βήματα που πρέπει να διανυθούν.

 

 

Ετοιμάζουν απολύσεις εκπαιδευτικών από το δημόσιο σχολείο για συνδικαλιστικούς λόγους!

Πρωτοφανής επιθετική ενέργεια της κυβέρνησης, που προετοιμάζουν απολύσεις εκπαιδευτικών από το δημόσιο σχολείο για συνδικαλιστικούς λόγους, μια πρακτική που είχαμε να δούμε από τον καιρό της Χούντας! Για τη στήριξη του αγώνα έχουν εξαγγελθεί μια σειρά κινητοποιήσεις, ενώ συλλέγονται και υπογραφές ηλεκτρονικά μέσω διαδικτυακού ψηφίσματος (link).

 

Ο Γιώργος Καββαδίας, (πρώην μέλος του ΔΣ της ΕΛΜΕ, του Εκπαιδευτικού Ομίλου και των Παρεμβάσεων), διώκεται για τη συμμετοχή σε κινητοποίηση ενάντια στον διαγωνισμό PISA και γιατί με άρθρο του άσκησε κριτική στην εκπαιδευτική πολιτική της κυβέρνησης! Παρόλο που από τον Αύγουστο είναι συνταξιούχος, παραπέμπεται με το ερωτηματικό της «δυνητικής αργίας». 

Η Χρύσα Χοτζόγλου (μέλος των Αγωνιστικών Κινήσεων Εκπαιδευτικών), διώκεται γιατί συμμετείχε σε κοινή κινητοποίηση με μαθητές στο σχολείο της ενάντια σε αξιολογική διαδικασία. Έστησαν ένα πολύ βαρύ κατηγορητήριο σε βάρος της με ψέματα και με την επιστράτευση όλων των αντιδραστικών νόμων.

Αναμένεται αντίστοιχη διαδικασία για τον Δημήτρη Χαρτζουλάκη (μέλος του ΔΣ της ΕΛΜΕ Πειραιά, των Αγωνιστικών Κινήσεων Εκπαιδευτικών), του οποίου η δίωξη αφορά την ίδια κινητοποίηση με της Χρύσας Χοτζόγλου. Επειδή είναι αναπληρωτής, κινδυνεύει με απευθείας απόλυση.

 Οι τρεις αγωνιστές εκπαιδευτικοί είναι μέλη της ΕΛΜΕ Πειραιά και της «Ενότητας Αντίστασης Ανατροπής». Αναδημοσιεύουμε την ανακοίνωση της Ανοιχτής Συνέλευσης Αγώνα Ενάντια στις Απολύσεις Εκπαιδευτικών. 

 

ΑΠΟΛΥΣΕΙΣ ΑΓΩΝΙΣΤΩΝ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΩΝ

Από τη Χούντα είχαμε να δούμε απολύσεις για έκφραση γνώμης και συνδικαλιστική δράση.

50 χρονια μετά είμαστε και πάλι εκεί

Να ξεσηκωθούμε για να μην περάσουν! 

 

Πρωτοφανής επιθετική ενέργεια της κυβέρνησης προετοιμάζει απολύσεις εκπαιδευτικών από το δημόσιο σχολείο για συνδικαλιστικούς λόγους. Τέτοιες απολύσεις μόνο η Χούντα έκανε και παλιότερα το κράτος μετά από τον εμφύλιο πόλεμο.

Με εντολή του ίδιου του  υπουργού Παιδείας τρεις αγωνιστές εκπαιδευτικοί οδηγούνται σε «δυνητική αργία» και απειλούνται με απόλυση. Το πειθαρχικό έχει οριστεί στις 23/10. Δυνητική αργία σημαίνει ότι θα παίρνουν 25% από τον μισθό τους μέχρι το πειθαρχικό να αποφασίσει και τελεσίδικα για αυτούς.

Τους κατηγορούν με τις πιο βαριές κατηγορίες, τα πειθαρχικά στήθηκαν άμεσα και  εφαρμόζονται  οι πιο σκληρές διατάξεις του ποινικού και δημοσιοϋπαλληλικού κώδικα. Χρησιμοποιούν όλους τους αντιδραστικούς αντεργατικούς νόμους (Χατζηδάκη, Φλωρίδη κ.λπ.)  και όλα αυτά  δείχνουν  πως η  κυβέρνηση και το  υπουργείο Παιδείας θέλουν με την εξόντωση των τριών αγωνιστών εκπαιδευτικών να τρομοκρατήσουν όσους αντιστέκονται στην πολιτική τους. Αν περάσουν, θα αποτελέσουν την αρχή μιας ακόμα μεγαλύτερης επίθεσης στα δημοκρατικά και συνδικαλιστικά δικαιώματα  όλων των εργαζόμενων και  του λαού.

Οι τρεις αγωνιστές καθηγητές εναντιώθηκαν στην πράξη στην αντιδραστική πολιτική της αξιολόγησης που προωθεί στα σχολεία η κυβέρνηση. Το «έγκλημά» τους ήταν ότι ήθελαν να αντισταθούν στην πολιτική που πετάει τους μαθητές έξω από το σχολείο, που δεν τους επιτρέπει να σπουδάσουν, που τους θέλει δούλους και χαμηλά αμοιβόμενους, που αναγκάζει τους γονείς τους να πληρώνουν για τη μόρφωση των παιδιών τους ενώ δήθεν η εκπαίδευση είναι δωρεάν.

Το  άλλο «έγκλημά» τους είναι ότι υπερασπίστηκαν τα δικαιώματα των συναδέλφων τους δασκάλων και καθηγητών. Το δικαίωμα στη μόνιμη και σταθερή δουλειά, το δικαίωμα να εκφράζονται και να αγωνίζονται για το δίκιο τους και το δίκιο των παιδιών του λαού. Για να μην κατηγοριοποιηθούν τα σχολεία. Για να έχουν όλα τα σχολεία δασκάλους και καθηγητές .Για να μην τους απολύουν οι κυβερνήσεις, επειδή αγωνίζονται.

Να σημάνει συναγερμός για να μην περάσουν οι απολύσεις των αγωνιστών εκπαιδευτικών. Καμία δίωξη σε εκπαιδευτικό για συνδικαλιστική δράση και έκφραση γνώμης. Να  αποτρέψουμε τις διώξεις-απολύσεις. Να δώσουμε κουράγιο και δύναμη σε κάθε εργαζόμενο, σε κάθε φοιτητή, σε κάθε μαθητή, σε κάθε άνθρωπο που παλεύει ενάντια στην αντιλαϊκή πολιτική του συστήματος.

Όλοι στους δρόμους!

ü Κάτω τα χέρια από τη Χρύσα Χοτζόγλου, τον Δημήτρη Χαρτζουλάκη και τον Γιώργο Καββαδία!

ü Να μην περάσουν οι απολύσεις!

ü Να παρθούν πίσω όλες οι κατηγορίες και να σταματήσουν όλες οι διώξεις. 

 

ΚΑΛΟΥΜΕ ΣΕ

1) Μαζική παρέμβαση το Σάββατο 19/10 στο Άγαλμα Βενιζέλου, 12:00 το μεσημέρι

2) Συγκέντρωση διαμαρτυρίας και Πορεία αλληλεγγύης στους διωκόμενους του Πειραιά και σε όλους τους διωκόμενους εκπαιδευτικούς, την Τρίτη 22/10 στο άγαλμα Βενιζέλου, 7.00 μμ

3) Συμμετοχή στην απεργιακή συγκέντρωση και πορεία, που διοργανώνουν ΕΛΜΕ της πόλης στο πλαίσιο τρίωρης στάσης εργασίας και της 24ωρης απεργίας της ΔΟΕ, την Τετάρτη 23/10.

4) Υπογραφή διαδικτυακού ψηφίσματος στήριξης του αγώνα

   Οι αγώνες δεν είναι νόμιμοι ή παράνομοι. Είναι δίκαιοι και αναγκαίοι.

 

ΑΝΟΙΧΤΗ ΣΥΝΕΛΕΥΣΗ ΑΓΩΝΑ

 ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΙΣ ΔΙΩΞΕΙΣ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΩΝ