Συνάδελφοι, συναδέλφισσες
Είναι πλέον συχνό φαινόμενο οι εργαζόμενοι σε μικρές ή μεγάλες εταιρείες να υπόκεινται σε εσωτερική αξιολόγηση απο τους ανώτερους τους με σκοπό την «εξέλιξη» τους και το «δικό τους καλό» (όπως συνηθίζεται να λέγεται). Κατα καιρούς λοιπόν, και συνήθως πριν κλείσει το οικονομικό έτος για την εταιρεία (τυχαιο??), οι εργαζόμενοι καλούνται σε τετ-α-τετ «συζητήσεις» με κάποιο/α από τα ανώτερα στελέγχη για να συζητήσουν το πως τα πάνε εσωτερικά της επιχείρησης, τι στόχους έπιασαν στο διάστημα που προηγήθηκε και πως μπορούν να τα πάνε καλύτερα στον χρόνο που έρχεται.
Προκύπτουν λοιπόν ορισμένα ερωτήματα επί αυτού. Με ποια κριτήρια αξιολογούμαστε και σε τι στοχεύουν αυτά; Τι γίνεται αν μια αξιολόγηση δεν πάει καλα; Και τέλος, γιατί μας αξιολογούν αυτοί που μας αξιολογούν;
Για αρχή, πρέπει να ορίσουμε τις αξιολογήσεις έτσι ακριβώς όπως τους πρέπει. Οι αξιολογήσεις αποτελούν ένα ακόμη μέσο πίεσης της εργοδοσίας απέναντι στους εργαζόμενους. Δομούνται και εφαρμόζονται από την ίδια την εργοδοσία (ή του κοντινούς της), με όρους που η εργοδοσία ορίζει, οι οποίοι προφανώς δεν έχουν στόχο το «καλό» μας αλλά την αύξηση των κερδών. Τους νοιάζει άραγε αυτούς το δικό μας καλό όταν μας πετσοκόβουν τους μισθούς; Τους απασχολεί η εξέλιξη και η ευημερία μας όταν μας υποχρεώνουν σε ελαστικά ωράρια τα οποία δεν αφήνουν κανένα περιθώριο για ξεκούραση και προσωπική ζωη; Μαλλον οχι..
Αξιολογούμαστε λοιπόν γιατί τα αφέντικά θέλουν να απαντήσουν σε πολύ συγκεκριμένα ζητήματα. Θελουν να ξέρουν πόσο ακόμη μπορείς να θυσιαστείς για να βγάλουν περισσότερα λεφτα. Θέλουν να ζυγίσουν το κέρδος που θα έχουν αν σε κρατήσουν για ακόμη εναν χρόνο. Θελουν να μας τρομοκρατήσουν, ότι αυτοί έχουν το καρπούζι - αυτοί και το μαχαίρι.
Απέναντι σε αυτές τις πρακτικές οι εργαζόμενοι πρέπει να παραμείνουμε συγκροτημένοι πίσω από το ταξικό μας συμφέρον. Η εργασιακή πραγματικότητα μας αφαιμάζει, οικονομικά, σωματικά, ψυχολογικά. Η συσπείρωση μας σε επιτροπές αγώνα και σωματεία, οι συζητήσεις με συναδέλφους, η ενότητα και ο αγώνας είναι τα μόνα που μπορούν να μας σώσουν. Δεν τρομοκρατούμαστε, δεν θυσιαζόμαστε.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου