Οι μισθωτοί τεχνικοί διεκδικούμε ΣΥΛΛΟΓΙΚH ΣΥΜΒΑΣH ΕΡΓΑΣΙΑΣ
που να καλύπτει τις ανάγκες μας, για να μπορούμε να ζούμε από τη δουλειά μας,
και όχι ζωή-λάστιχο, απλήρωτες υπερωρίες, μισθούς εξαθλίωσης
Συναδέλφισσα/συνάδελφε, μηχανικέ “με μπλοκάκι” στο εργοτάξιο, εργαζόμενη σε τεχνική-μελετητική εταιρία, συνάδελφε που είσαι τεχνικός (σχεδιαστής, ηλεκτρολόγος, προγραμματιστής) στην έρευνα, το εμπόριο ή τη βιομηχανία:
οι εργαζόμενοι σε ολόκληρο τον κόσμο βρισκόμαστε αντιμέτωποι με την επέλαση ενός σύγχρονου εργασιακού Μεσαίωνα, που δεν λέει να κοπάσει. Η πολιτική της ακρίβειας καθημερινά ρημάζει το εισόδημα μας, ο μισθός δεν φτάνει για βενζίνη, ΔΕΗ, νοίκι, σούπερ-μάρκετ, θέρμανση. Η πραγματικότητα αυτή δεν αποτελεί κάποιο “φυσικό φαινόμενο” για όλες τις κοινωνικές τάξεις, αλλά μια πολιτική που κάνει τους πλούσιους πλουσιότερους και τους φτωχούς φτωχότερους. Από άκρη σε άκρη του κόσμου, οι εργαζόμενοι απειλούνται να γίνουν θυσία στους πολεμικούς ανταγωνισμούς για να μοιράσουν ξανά οι “μεγάλοι” τον κόσμο. Από μήνα σε μήνα, οι εργαζόμενοι καλούνται να κάνουν τη μία θυσία μετά την άλλη, για να “βγει η χασούρα” του κεφαλαίου. Ως πότε;
Ποια είναι η πραγματικότητα που βιώνουμε τόσα χρόνια στον κλάδο των μισθωτών τεχνικών;
Όλα αυτά “έπεσαν από τον ουρανό”, ή μήπως πάτησαν σε μια ήδη διαμορφωμένη πραγματικότητα στον κλάδο των μισθωτών τεχνικών; Έχουμε στα αλήθεια συνάδελφε γνωρίσει μόνιμη και σταθερή δουλειά με εγγυημένες υπερωρίες και ασφάλιση; Ή δουλεύουμε σε έναν κλάδο αναπτυσσόμενο, με μεγάλα κέρδη, και εργαζόμενους χωρίς εξασφαλισμένα δικαιώματα; Με ή χωρίς “μπλοκάκι”, οι εργαζόμενοι του κλάδου συχνά δουλεύουμε πάνω από 8ωρο, με απλήρωτες υπερωρίες “μέχρι να βγει το πρότζεκτ”, με συμβάσεις λίγων μηνών (ή μαύρα και ανασφάλιστα...), για ένα μισθό που για τους περισσότερους από μας δεν μπορεί να καλύψει βασικές ανάγκες.
Πάνω σε αυτή την πραγματικότητα “πάτησαν” οι εξελίξεις με πρόσχημα την πανδημία, για την οποία ελάχιστα μέτρα υπήρξαν στους χώρους δουλειάς. Η τηλεργασία γενικεύτηκε με τέτοιον τρόπο που να απομακρύνει τους συναδέλφους, και να “κανονίσει” η εργοδοσία τα λειτουργικά της έξοδα. Πέρασε ο νόμος Χατζηδάκη που δίνει το ελεύθερο για την “ατομική διευθέτηση του χρόνου εργασίας” και την καταπάτηση του 5νθημερου-8ωρου. Και επειδή γνωρίζουν ότι αυτή η πολιτική θα γεννήσει αντιστάσεις, επεμβαίνουν στα εσωτερικά των Σωματείων, προκειμένου να βγάλουν στην παρανομία τις απεργίες και τη συνδικαλιστική δράση.
ΟΡΓΑΝΩΝΟΜΑΣΤΕ ΜΑΖΙΚΑ Στο Σωματείο Μισθωτών Τεχνικών – Μακεδονίας,
ΠΑΛΕΥΟΥΜΕ ΓΙΑ ΣΥΛΛΟΓΙΚΗ ΣΥΜΒΑΣΗ ΠΟΥ ΝΑ ΕΞΑΣΦΑΛΙΖΕΙ ΤΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ ΜΑΣ.
Σήμερα περισσότερο από ποτέ είναι ανάγκη να ανοίξει η συζήτηση για το πώς θα διεκδικήσουμε τα δικαιώματα μας. Το ότι αυτή η κατάσταση δεν πάει άλλο το διαπιστώνουμε καθημερινά. Αυτό που έχουμε ανάγκη είναι να οργανωθούμε, να συναντηθούμε όλοι μαζί ως κλάδος, να βγούμε στο δρόμο, να διεκδικήσουμε τις ανάγκες μας. Η απόφαση του Σωματείου Μισθωτών Τεχνικών Μακεδονίας να διεκδικήσει Συλλογική Σύμβαση Εργασίας που να καλύπτει όλους τους μισθωτούς τεχνικούς, δίνει τη δυνατότητα για να εκφραστεί μαζικά η καθημερινή μας αγωνία .Το μέλλον μας βρίσκεται στην Οργάνωση και στον Αγώνα: Τίποτα δεν μας χαρίζεται, όλα κερδίζονται με τη μαζική συλλογική πάλη.
ΝΑ ΔΙΕΚΔΙΚΗΣΟΥΜΕ:
-> Συλλογική Σύμβαση Εργασίας υποχρεωτική για όλους τους εργαζόμενους του κλάδου.
-> Αυξήσεις στους μισθούς που να καλύπτουν το κόστος ζωής!
-> 5νθήμερο-8ωρο — Καμία απλήρωτη υπερωρία!
-> Κατάργηση του Δ.Π.Υ. (”μπλοκάκι”) — Μόνιμη και σταθερή δουλειά!
-> Ανατροπή του “νόμου Χατζηδάκη” και κάθε μορφής ελαστικής, μαύρης
και ανασφάλιστης εργασίας.
-> Συνδικαλιστικές ελευθερίες — Καμία εμπλοκή του κράτους στα Σωματεία μας.